Yves Nat
 Yves Nat, 1914 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Yves Nat (ur. 29 grudnia 1890 w Béziers, zm. 31 sierpnia 1956 w Paryżu[1]) – francuski pianista i kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W dzieciństwie uczył się solfeżu, harmonii i gry na fortepianie[1]. W wieku 7 lat dał swój pierwszy recital jako pianista[1], mając 10 lat dyrygował wykonaniem napisanej przez siebie Fantazji na orkiestrę[1][2]. Był uczniem Louisa Diémera w Konserwatorium Paryskim, studia ukończył w 1907 roku z I nagrodą w klasie fortepianu[1][2]. W latach 1909–1934 odbył liczne podróże koncertowe, grał w krajach europejskich, ZSRR i Stanach Zjednoczonych[1][2]. Zasłynął jako interpretator dzieł Beethovena i Schumanna, jako kameralista występował wspólnie z Jacques’em Thibaudem, George’em Enescu i Eugène’em Ysaÿem[1][2]. W 1934 roku objął posadę profesora fortepianu w Konserwatorium Paryskim, zaprzestając występów[1][2]. Powrócił do koncertowania w 1952 roku[1]. Dokonał nagrań płytowych dla wytwórni Columbia Records i HMV[1].
Skomponował m.in. fresk symfoniczny L’Enfer na chór i orkiestrę (1942), Concerto pour piano (1952), Chansons à Païney na głos i fortepian (1921), a także liczne utwory fortepianowe, m.in. Préludes (1921), Sonatine (1921), Pour un petit Moujik (1921), Clown (1922)[1]. Do jego uczniów należeli Yuri Boukoff, Jörg Demus, Jacques Loussier, Jean-Bernard Pommier, Pierre Sancan i Robert Veyron-Lacroix[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 13. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2570. ISBN 0-02-865529-X.