Zadnia Sławkowska Ławka
 Zadnia Sławkowska Ławka pośród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2281 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
1 czerwca 1905 |
| Pierwsze wejście |
A. Martin |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′02,8″N 20°10′19,4″E/49,167444 20,172056
| |
Zadnia Sławkowska Ławka (słow. Vareškové sedlo, 2281 m) – stosunkowo szeroka przełęcz w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odgałęziającej się od grani głównej w wierzchołku Małej Wysokiej. Jest położona w jej fragmencie zwanym Sławkowską Granią. Oddziela od siebie dwie Sławkowskie Czuby: Zadnią Sławkowską Czubę na zachodzie i Skrajną Sławkowską Czubę na wschodzie[1].
Północne stoki opadają z przełęczy do Nowoleśnej Kotliny w Dolinie Staroleśnej, południowe – do Doliny Sławkowskiej[2]. Najdogodniejsze drogi na przełęcz prowadzą z Doliny Staroleśnej znad Warzęchowego Stawu oraz z Doliny Sławkowskiej prawym skrajem południowo-zachodniej ściany Zadniej Sławkowskiej Czuby[3].
Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):
- letnie – Alfred Martin, 1 czerwca 1905 r.,
- zimowe – Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 393. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 141. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 93–95.