Zwalista Przełęcz
Na mapach: 
49°10′25″N 20°09′01″E/49,173611 20,150278
49°10′25″N 20°09′01″E/49,173611 20,150278.jpg) Widok ze Świstowego Szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′25″N 20°09′01″E/49,173611 20,150278
| |
Zwalista Przełęcz (słow. Sedlo pod Kupolou, niem. Szontaghscharte, węg. Szontaghrés) – przełęcz w słowackich Tatrach Wysokich, w bocznej grani odchodzącej na południowy wschód od Małej Wysokiej. Oddziela Baniastą Turnię od Zwalistej Turniczki[1]. Stoki południowo-zachodnie opadają do Zadniej Doliny Wielickiej, północno-wschodnie do Kotliny pod Rohatką[2].
Na przełęcz nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne. Polskie nazewnictwo przełęczy pochodzi od Zwalistej Turni, natomiast słowackie, niemieckie i węgierskie od Baniastej Turni. Nazwy niemiecka i węgierska zostały nadane na cześć Miklósa Szontagha seniora[3]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Edward Koelichen, Jan Koelichen, Franciszek Krzyształowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Tadeusz Boy-Żeleński, Klemens Bachleda, Jan Bachleda Tajber, Józef Haziak i Jan Obrochta Tomkowy, 14 sierpnia 1892 r. – letnie,
- Stanisław Krystyn Zaremba, 8 marca 1928 r. – zimowe[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik. Tatry Wysokie. [dostęp 2018-06-07].
- ↑ Tatry Wysokie i Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 105–107.