Obłazowa Przełęcz
Na mapach: 
49°10′25″N 20°08′49″E/49,173611 20,146944
49°10′25″N 20°08′49″E/49,173611 20,146944.jpg) Widok ze Świstowego Szczytu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2360 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′25″N 20°08′49″E/49,173611 20,146944
| |
Obłazowa Przełęcz (słow. Studené sedlo, niem. Dubkescharte, węg. Dubkerés) – głęboko wcięta przełęcz położona na wysokości ok. 2360 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w bocznej grani pomiędzy Małą Wysoką a Baniastą Turnią[1]
Obłazowa Przełęcz nie jest dostępna dla turystów, ale dla taterników stanowi dogodne połączenie Doliny Staroleśnej z Doliną Wielicką.
Słowackie nazewnictwo Obłazowej Przełęczy pochodzi od Doliny Staroleśnej, natomiast niemieckie i węgierskie nazwy zostały nadane na cześć niemieckiego taternika Ernsta Dubkego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Edward Koelichen, Jan Koelichen, Franciszek Krzyształowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Tadeusz Boy-Żeleński, Klemens Bachleda, Jan Bachleda Tajber, Józef Haziak i Jan Obrochta Tomkowy, 14 sierpnia 1892 r. – letnie,
- Hermann Schweickhart, Otto Schweickhart i János Vigyázó, 22 marca 1910 r. – zimowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 96–97.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 246.