Zanieczyszczenia chemiczne żywności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zanieczyszczenia chemiczne żywności to substancje nieumyślnie dodane do żywności w wyniku procesów jej wytwarzania, przetwarzania, uzdatniania, preparowania, pakowania, magazynowania, transportu oraz wynikające z zanieczyszczenia środowiska[1][2][3].

  Do najczęściej występujących w żywności zanieczyszczeń chemicznych zalicza się[4][5][6]:

  • konserwanty, barwniki, emulgatory, stabilizatory itp.;
  • nawozy mineralne;
  • pozostałości pestycydów;
  • pozostałości leków weterynaryjnych;
  • substancje pochodzenia technologicznego, tj. środki do mycia i dezynfekcji maszyn i urządzeń;
  • metale ciężkie;
  • toksyny;
  • świadome fałszowanie żywności;

Nawozy mineralne[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Nawozy mineralne.

Nawozy mineralne to substancje chemiczne stosowane w celu wzbogacenia gleby w składniki mineralne niezbędne do prawidłowego rozwoju roślin. Do tych substancji zalicza się nawozy: azotowe, potasowe, fosforowe, wapniowe i magnezowe[7].

Szczególne niebezpieczeństwo stanowią nawozy azotowe, tj. azotany i azotyny. Nawożona nimi gleba powoduje zwiększenie zawartości związków azotowych w roślinach uprawnych, np. kapuście, marchwi, szpinaku, oraz kumulację tych związków w tkankach. Zbyt duża zawartość jonów azotanowych przyczynia się do powstawania N-nitrozoamin w żywności, które są bardzo toksyczne oraz wykazują właściwości rakotwórcze.  

Pestycydy[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Pestycydy.

Pestycydy to syntetyczne lub naturalne związki chemiczne stosowane do zwalczania organizmów szkodliwych lub niepożądanych, stosowane głównie do ochrony roślin uprawnych. Ich stosowanie jest szkodliwe dla środowiska naturalnego i żywności, a negatywne skutki ich działania to niszczenie także pożytecznych roślin oraz owadów.

Metale ciężkie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Metale ciężkie.

Metale ciężkie i ich związki mogą być zanieczyszczeniem produktu spożywczego lub naturalnym składnikiem żywności. Naturalna ich zawartość w pożywieniu jest niewielka, stąd też nie wpływają istotnie na zaburzenie funkcji fizjologicznych organizmu. Metale będące zanieczyszczeniami żywności w nadmiernej ilości mogą być szkodliwe i stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka[8]. Należą do nich przede wszystkim ołów, rtęć, arsen, kadm i nikiel, a źródłem ich pochodzenia są głównie[9]:

  • aparatura przemysłowa w zakładzie produkcyjnym;
  • opakowania żywności;
  • różne substancje dodawane do żywności, np. barwniki;
  • metale stosowane w produkcji żywności jako katalizatory.

Toksyny[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Toksyny.

Toksyny to substancje organiczne wytwarzane przez drobnoustroje, rośliny i zwierzęta. Ich obecność w żywności stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia człowieka. Wiele gatunków pleśni, np. z rodzaju Penicillium, Fusarium czy Aspergillus, produkuje toksyny zwane mykotoksynami. Część z nich ma właściwości kancerogenne i mutagenne. Mykotoksyny są odporne na pasteryzację i sterylizację oraz na większość czynników fizykochemicznych. Rzadko prowadzą do ostrych zatruć pokarmowych, ale poprzez odkładanie się w ludzkim organizmie powodują przewlekłe zatrucia[10].

Limity zanieczyszczeń w środkach spożywczych[edytuj | edytuj kod]

W celu ochrony zdrowia konsumentów Komisja Europejska ustanowiła najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych. Limity te są określone w rozporządzeniu Komisji z 2023 r., dla grup zanieczyszczeń najczęściej występujących w żywności, między innymi[11]:

  • mykotoksyny (aflatoksyna, ochratoksyna A, toksyny fuzaryjne, patulina, cytrynina, zearalenon, deoksyniwalenol, fumonizyny oraz przetrwalniki buławinki czerwonej i alkaloidy sporyszu) wytwarzane głównie przez pleśnie z gatunku Aspergillus, Penicillium oraz Fusarium,
  • metale ciężkie (kadm, ołów, rtęć, cyna nieorganiczna, arsen),
  • dioksyny i polichlorowane bifenyle (PCB),
  • wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA),
  • 3–monochloropropano–1,2–diol (3–MCPD), estry glicydylowe kwasów tłuszczowych,
  • melamina,
  • azotany,
  • substancje perfluorowane,
  • toksyny roślinne (kwas erukowy, alkaloidy tropanowe, alkaloidy pirolizydynowe, alkaloidy opium, cyjanowodór oraz ekwiwalenty delta-9-tetrahydrokannabinolu).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Rady Europy Nr 315/93/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. Dz. Urz. UE L 37 z 13.2.1993 z późniejszymi zmianami.
  2.   Godela A., Lewańska M., i in. 2016. Bezpieczeństwo żywności w Polsce – przegląd najważniejszych zagadnień. Techn.Infor.Inż.Bezp., 2016, t. IV, s.183–193.
  3. Chemiczne zanieczyszczenia w żywności [online], Zywnosc.com.pl, 13 kwietnia 2017 [dostęp 2020-11-13] (pol.).
  4. Kołożyn-Krajewska D. (red.).Higiena produkcji żywności, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2019, str. 266-267. ISBN 978-83-7583-794-0
  5. Grimm H.U. Chemia w pożywieniu. Vital, Białystok 2014, s.111-297. ISBN 978-83-64278-28-0
  6. Posyniak A. 2011. Występowanie antybiotyków w żywności – aspekty prawne i ana- lityczne kontroli pozostałości. Życie Weteryn., 86, s. 717–721.
  7. https://cbr.gov.pl/rme-archiwum/2009/rme34/dane/9_5.html
  8. Ociepa – Kubicka A., Ociepa E.: Toksyczne oddziaływanie metali ciężkich na rośliny, zwierzęta i ludzi. Inżynieria i Ochrona Środowiska, 2012, 15 (2), 169 – 180.
  9. Wojciechowska-Mazurek M., Starska K. i in. Monitoring zanieczyszczenia żywności pierwiastkami szkodliwymi dla zdrowia. Część I. Produkty zbożowe pszenne, warzywne, cukiernicze oraz produkty dla niemowląt i dzieci. Roczniki PZH 2008, 59 (3), s. 251–266.
  10. Godela A., Lewańska M., i in. 2016. Bezpieczeństwo żywności w Polsce – przegląd najważniejszych zagadnień. Techn.Infor.Inż.Bezp., 2016, t. IV, s.183–193.
  11. Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/915 z dnia 25 kwietnia 2023 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych zanieczyszczeń w żywności oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006 https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2023.119.01.0103.01.POL