Związek Chłopski (II RP)
| Państwo | |
|---|---|
| Lider |
Andrzej Pluta (1924–1925), Jan Stapiński (1925–1926) |
| Data założenia | |
| Data rozwiązania | |
| Ideologia polityczna |
Związek Chłopski (ZCh) – partia powstała 11 maja 1924 z połączenia odłamu PSL „Piast” pod nazwą Polski Związek Ludowców oraz partii Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica.
Związek Chłopski przyjął na swoim kongresie założycielskim 11 maja 1924, za podstawę programową własnych działań, program PSL – Lewicy z 1 czerwca 1919 „uzupełniony wedle wymogów obecnej chwili”.
Parlamentarzyści Związku Chłopskiego 22 stycznia 1926 dołączyli do klubu parlamentarnego Stronnictwo Chłopskie. Następnie, w dniach 2–3 marca 1926 Związek Chłopski połączył się z odłamem PSL „Wyzwolenie” pod nazwą Jedność Ludowa w partię Stronnictwo Chłopskie.
Głównymi działaczami ZCh byli: Andrzej Pluta[1], Jan Bryl, Michał Janeczek, Jan Stapiński.
Związek Chłopski został odtworzony 11 stycznia 1928 jako organizacja prosanacyjna. Funkcjonował w tej formule do czasu utworzenia 28 stycznia 1931 „grupy chłopskiej” wewnątrz BBWR, którego stał się częścią i zakończył swoją działalność. W tym czasie głównymi działaczami ZCh byli: Jan Stapiński (prezes), Józef Kaźmierczak, Hipolit Śliwiński.
W obu okresach działalności głównym organem prasowym ZCh był „Przyjaciel Ludu”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Molenda: Andrzej Pluta (ZCh). [w:] iPSB Polski Słownik Biograficzny w internecie [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-09-09]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arkadiusz Kołodziejczyk: Związek Chłopski. W: Encyklopedia historii Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1999. ISBN 83-214-1101-0.
- Sekretariat. Związek Chłopski. „Przyjaciel Ludu”. 21, s. 1–2, 1924.