Izuagbe Ugonoh

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izuagbe Ugonoh
Ilustracja
Pseudonim

Izu[1]

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1986
Szczecin

Obywatelstwo

Nigeria
Polska

Wzrost

196 cm

Masa ciała

106 kg

Styl walki

praworęczny

Debiut

boks – 2010
MMA – 2020

Federacja

KSW

Kategoria wagowa

junior ciężka (boks)
ciężka (MMA)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

boks – 20
MMA – 3

Zwycięstwa

boks – 18
MMA – 1

Przez nokauty

boks – 15
MMA – 1

Porażki

boks – 2
MMA – 2

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 11 września 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons

Izuagbe „Izu“ Ugonoh (ur. 2 listopada 1986 w Szczecinie[2]) – polski pięściarz pochodzenia nigeryjskiego[3], mistrz Europy i świata amatorów w formule K-1, sześciokrotny mistrz Polski w kick-boxingu[4], okazjonalnie aktor. Od 2014 walczy w kategorii ciężkiej. Od 2020 zawodnik MMA, występujący pod szyldem organizacji Konfrontacja Sztuk Walki (KSW).

Kariera w kick-boxingu[edytuj | edytuj kod]

Kick-boxing trenował w gdańskim klubie GKSK Corpus. Ze względu na podobieństwo i styl walki nazywany jest „Polskim Remym Bonjaskym”, ale wzoruje się również na Gökhanie Sakim[1].

W 2009 zdobył w Villach podczas mistrzostw świata w kick-boxingu złoty medal w formule K-1 Rules do 91 kg[5]. Rok później został mistrzem Europy w tej samej formule, pokonując w finale rozgrywanych w Baku mistrzostw zawodnika gospodarzy Zamiga Athakishiyeva[6][7].

Kariera bokserska[edytuj | edytuj kod]

16 października 2010 zadebiutował jako pięściarz podczas gali boksu zawodowego w Legionowie, pokonując przez nokaut w pierwszej rundzie Igorisa Papunię[8]. Drugą zawodową walkę stoczył 20 listopada 2010 podczas gali w Nysie – pokonał wówczas Pavla Habra, również w pierwszej rundzie, tym razem jednak przez techniczny nokaut[9].

2 kwietnia 2011 w Bydgoszczy miało miejsce trzecie starcie Izu Ugonoha w zawodowym ringu. Polski zawodnik pokonał na punkty Rashida Raada[10]. 17 marca 2012 w Krynicy-Zdroju pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie faworyzowanego Björna Blaschke[11].

Od 2010 był zawodnikiem grupy promotorskiej 12 round Knockout Promotions. 25 września 2012 ogłosił swoje odejście z tej grupy, jednak po negocjacjach powrócił do zespołu Andrzeja Wasilewskiego[12].

23 lutego 2013 Izu Ugonoh wystąpił na gali Polsat Boxing Night II, gdzie w walce wieczoru zmierzyli się Andrzej Gołota i Przemysław Saleta. Po sześciu rundach pokonał Łukasza Rusiewicza, jednogłośnie na punkty stosunkiem 59:56 i dwukrotnie 58:56[13].

Izu Ugonoh po wygaśnięciu kontraktu z polskimi promotorami związał się z promotorem Kevinem Barrym[14]. 16 października 2014 w Nowej Zelandii podczas gali w Auckland pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie reprezentanta gospodarzy Juniora Maletino Iakopo (2-14-2). Walka była debiutem polskiego pięściarza w kategorii ciężkiej[15].

5 marca 2015 podczas gali w Manukau w drugim pojedynku w wadze ciężkiej wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z Thomasem Peato (2-3, 0 KO)[16]. 13 czerwca 2015 w nowozelandzkim Palmerston North wygrał jednogłośnie na punkty 79−74, 79−70 i 78−73 z faworyzowanym Juliusem Longiem (16-18, 14 KO) w ośmiorundowym pojedynku[17]. 1 sierpnia 2015 w Invercargill pokonał przez nokaut w drugiej rundzie Williama Quarrie’ego (5-4, 2 KO)[18]. 15 października 2015 podczas gali w Auckland pokonał reprezentanta Ghany Ibarahima Labarana (13-4, 11 KO) przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie. Stawką pojedynku były pasy WBO Africa oraz WBA Oceania. 5 grudnia 2015 znokautował na gali w Hamilton w pierwszej rundzie Meksykanina Vicente Sandeza (15-5, 10 KO), dzięki czemu obronił pas WBO Africa w wadze ciężkiej.

21 lipca 2016 w Christchurch pokonał przez nokaut w czwartej rundzie Argentyńczyka Ricardo Humberto Ramireza (13-2, 10 KO), broniąc tytułu WBO Africa w kategorii ciężkiej. 1 października w Manukau pokonał przez TKO w drugiej rundzie byłego zawodowego mistrza Francji Gregory’ego Tony’ego (21-7, 16 KO), dzięki czemu wywalczył pas IBF Mediterranean kategorii ciężkiej.

25 lutego 2017 w Birmingham przegrał swój pierwszy pojedynek w karierze, ulegając przez TKO w 5 rundzie Dominikowi Breazeale[19].

25 maja 2018 na gali na Stadionie Narodowym w Warszawie pokonał Freda Kassiego (18-8-1, 10 KO). Kameruńczyk po drugiej rundzie zdecydował o poddaniu walki[20].

6 lipca 2019 w Rzeszowie przegrał przez nokaut w czwartej rundzie z Łukaszem Różańskim (11-0, 10 KO). Pojedynek wzbudził kontrowersje, bo ostatnie uderzenie Różański zadał już w momencie, gdy Ugonoh znajdował się na kolanach[21].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Po porażce z Łukaszem Różańskim w 2019, Izu zapowiedział występy w formule MMA[22]. Właściciele największej polskiej federacji KSW złożyli Ugonohowi propozycję podpisania kontraktu[23]. 27 marca 2020 podczas programu "Hejt Park" prowadzonego przez Mateusza Borka jeden z właścicieli KSW potwierdził jego debiut w klatce[24]. Podczas gali KSW 54 Ugonoh zadebiutował w jednej z głównych walk wieczoru[25], pokonując przez TKO w 1 rundzie Francuza pochodzącego z Portugalii, Quentina Domingosa[26].

Podczas wydarzenia KSW 59 (20 marca 2021), został zapowiedziany i ogłoszony pojedynek Ugonoha z byłym hokeistą – Thomasem Narmo, na 60-siątą jubileuszową galę KSW[27]. 17 dni później, federacja KSW poinformowała fanów w mediach społecznościowych, że Norweg wypadł z tego zestawienia przez kontuzję złamanych żeber, oraz został znaleziony potencjalny przeciwnik. Ogłoszonym, nowym rywalem Nigeryjczyka, został już jakiś czas temu, zakontraktowany zawodnik z Niemiec – Uğur Özkaplan[28]. Na 4 dni przed walką Özkaplan także musiał się wycofać z zestawienia z byłym bokserem, z powodu choroby. Ostatecznym oponentem czarnoskórego Polaka, został zwycięzca pierwszego turnieju Wotore walk na gołe pięści – Marek Samociuk[29]. Ugonoh po pierwszej zdominowanej i wygranej rundzie na swoją korzyść, przegrał przez TKO w drugiej odsłonie, po tym jak Samociuk zasypał go ciosami w parterze[30].

28 maja 2022 na jubileuszowej gali KSW 70 doszło do rewanżowego starcia z Markiem Samociukiem[31]. Walka zakończyła się już w pierwszej rundzie przez TKO ponownie na korzyść Samociuka[32].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mural Ugonoha w Gdańsku.

Urodził się i wychował w Polsce. Pochodzi z wielodzietnej nigeryjskiej rodziny. Jego rodzice, Christiana i Joseph Ugonoh, przyjechali do Polski na studia. Ma cztery siostry[33], jedną z nich jest Osuenhe (Osi), zwyciężczyni czwartej edycji programu TVN Top Model[34][35].

Dorastał na Żabiance w Gdańsku. W dzieciństwie brał udział w programie Od przedszkola do Opola, w którym zaśpiewał piosenkę zespołu Skaldowie „Wiosna”[36].

Jest absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku. Mówi o sobie, że jest „czarnoskórym Polakiem”, który z dumą reprezentuje Polskę[1].

Od 4 marca do 22 kwietnia 2016 brał udział w piątej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami transmitowanego przez telewizję Polsat. Odpadł w siódmym odcinku, zajmując 5. miejsce. Jego taneczną partnerką i trenerką była Hanna Żudziewicz[37].

Lista zawodowych walk w boksie[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Przegrana 18-2 Polska Łukasz Różański KO 4/10 06.07.2019 Polska Rzeszów Walka o tytuł mistrza Polski w wadze ciężkiej[38]
Wygrana 18-1 Kamerun Fred Kassi RTD 2/10 25.05.2018 Polska Warszawa
Przegrana 17-1 Stany Zjednoczone Dominic Breazeale TKO 5/10 25.02.2017 Stany Zjednoczone Birmingham
Wygrana 17-0 Francja Gregory Tony TKO 2/10 01.10.2016 Nowa Zelandia Manukau
Wygrana 16-0 Argentyna Ricardo Humberto Ramirez KO 4/10 21.07.2016 Nowa Zelandia Christchurch
Wygrana 15-0 Meksyk Vicente Sandez KO 1/10 05.12.2015 Nowa Zelandia Hamilton
Wygrana 14-0 Ghana Ibrahim Labaran TKO 1/10 15.10.2015 Nowa Zelandia Auckland
Wygrana 13-0 Nowa Zelandia William Quarrie KO 2/10 01.08.2015 Nowa Zelandia Invercargill
Wygrana 12-0 Stany Zjednoczone Julius Long UD 8/8 13.06.2015 Nowa Zelandia Palmerston North
Wygrana 11-0 Nowa Zelandia Thomas Peato TKO 2/6 05.03.2015 Nowa Zelandia Manukau
Wygrana 10-0 Nowa Zelandia Junior Maletino Iakopo TKO 2/6 16.10.2014 Nowa Zelandia Auckland Debiut w kategorii ciężkiej
Wygrana 9-0 Polska Łukasz Rusiewicz UD 6/6 23.02.2013 Polska Gdańsk
Wygrana 8-0 Francja Mathieu Monnier TKO 5/6 08.12.2012 Polska Katowice
Wygrana 7-0 Niemcy Björn Blaschke TKO 6/6 17.03.2012 Polska Krynica-Zdrój
Wygrana 6-0 Łotwa Florians Strupits TKO 1/6 03.12.2011 Polska Warszawa
Wygrana 5-0 Turcja Fatih Ceyhan RTD 3/4 12.11.2011 Polska Gdynia
Wygrana 4-0 Austria Patrick Berger TKO 2/4 15.10.2011 Polska Katowice
Wygrana 3-0 Niemcy Rashid Raad UD 4/4 02.04.2011 Polska Bydgoszcz
Wygrana 2-0 Czechy Pavel Habr TKO 1/4 20.11.2010 Polska Nysa
Wygrana 1-0 Litwa Igoris Papunia KO 1/4 16.10.2010 Polska Legionowo Debiut w boksie

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 1-2 Polska Marek Samociuk (3-2) TKO (ciosy pięściami w parterze) 1 3:38 KSW 70: Pudzian vs. Materla 28.05.2022 Polska Łódź
Przegrana 1-1 Polska Marek Samociuk (2-1) TKO (ciosy pięściami w parterze) 2 0:27 KSW 60: De Fries vs. Narkun 2 24.04.2021 Polska Łódź
Wygrana 1-0 Francja Quentin Domingos (5-1) TKO (kontuzja nogi) 1 2.22 KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski 29.08.2020 Polska Warszawa Debiut w MMA

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Reżyser
2005 Pełną parą Bartek, syn Bogusi Lamarti[39] Leszek Wosiewicz
2008 Afonia i pszczoły Maur[40] Jan Jakub Kolski
2013 Drogówka czarnoskóry klient burdelu bijący się w domu publicznym z Banasiem, policjantem-rasistą[41] Wojciech Smarzowski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Izuagbe Ugonoh: "jestem czarnoskórym Polakiem i z dumą reprezentuję Polskę!". k-1fights.pl. [dostęp 2010-11-26].
  2. ↑ BoxRec: Izuagbe Ugonoh [online], boxrec.com [dostęp 2020-03-27].
  3. ↑ Izuagbe Ugonoh. Fightime.pl. [dostęp 2010-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-20)]. (pol.).
  4. ↑ Ten Polak ma być mistrzem świata. wp.pl. [dostęp 2010-11-26].
  5. ↑ Mistrzostwa Świata light Contact, Low Kick, K-1 Rules 19-26.10.2009 Austria Villach. Polski Związek Kickboxingu. [dostęp 2010-11-26].
  6. ↑ Bałanda i Ugonoh mistrzami Europy. trojmiasto.pl. [dostęp 2010-11-26].
  7. ↑ Opis walk Izu na mistrzostwach na stronie internetowej GKSK Corpus. gkskcorpus.pl. [dostęp 2010-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 czerwca 2010)].
  8. ↑ Efektowne zwycięstwo "Izu" w debiucie. ringpolska.pl. [dostęp 2010-11-26].
  9. ↑ Drugie zwycięstwo Izu. ringpolska.pl. [dostęp 2010-11-26].
  10. ↑ Wojak Boxing Night: trzecia wygrana Izuagbe Ugonoha!. fightsport.pl. [dostęp 2011-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 kwietnia 2011)].
  11. ↑ Izu znokautował Blaschke. ringpolska.pl. [dostęp 2012-03-17].
  12. ↑ Ugonoh i Samełko także <obok T.Hutkowskiego> odchodzą. bokser.org. [dostęp 2012-09-25]. (pol.).
  13. ↑ Ugonoh pokonał Rusiewicza. bokser.org. [dostęp 2013-02-23]. (pol.).
  14. ↑ Izu Ugonoh: Bardzo ciężko pracujemy. bokser.org, 23 maja 2015. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
  15. ↑ Izu wygrywa w ciężkim debiucie. ringpolska.pl. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  16. ↑ Łatwe zwycięstwo Josepha Parkera i Ugonoha. Bokser.org. [dostęp 2015-03-06]. (pol.).
  17. ↑ Izu Ugonoh wypunktował Longa. Bokser.org, 13 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-13]. (pol.).
  18. ↑ Ugonoh nokautuje Quarrie'ego. Bokser.org, 1 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-01]. (pol.).
  19. ↑ Keith Idec: Dominic Breazeale Knocks Out Izu Ugonoh in Dramatic Fight. boxingscene.org, 25 lutego 2017. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
  20. ↑ Izu Ugonoh wygrał, bo rywala rozbolała głowa. Za nami dziwna Narodowa Gala Boksu. sport.trojmiasto.pl, 26 maja 2018. [dostęp 2018-05-26].
  21. ↑ RÓŻAŃSKI ZNOKAUTOWAŁ UGONOHA NIEPRZEPISOWYM CIOSEM! [online], www.bokser.org [dostęp 2019-07-06].
  22. ↑ Izu Ugonoh kończy z boksem. Teraz czas na MMA? [online], Sport.pl [dostęp 2020-03-27] (pol.).
  23. ↑ Artur Szpilka i Izu Ugonoh w KSW? Martin Lewandowski: Moja propozycja jest nadal aktualna [online], MMA PL, 22 lipca 2019 [dostęp 2020-03-27] (pol.).
  24. ↑ Tomasz Niedźwiecki, Czy Izrael jest odrzucony przez Boga i potępiony? Anders Runesson o Bożym gniewie i zbawieniu u Mateusza, „Verbum Vitae”, 34, 2018, DOI: 10.31743/vv.2018.34.17, ISSN 1644-8561 [dostęp 2020-03-27].
  25. ↑ Izu Ugonoh chce rozpętać wojnę! Wreszcie się zdecydował. Absolutny hit w KSW [online], Sport.pl [dostęp 2020-07-13] (pol.).
  26. ↑ Kewin Nowacki, Quentin Domingos rywalem Izu Ugonoha w debiucie podczas gali KSW 54! [online], MMAfists.pl, 3 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-12] (pol.).
  27. ↑ KSW 60 już w kwietniu [online], www.kswmma.com [dostęp 2021-04-20] (pol.).
  28. ↑ Izu Ugonoh z nowym rywalem na KSW 60. Özkaplan wchodzi w miejsce kontuzjowanego Narmo [online], www.kswmma.com [dostęp 2021-04-20] (pol.).
  29. ↑ Zwycięzca turnieju walk na gołe pięści nowym rywalem Izu Ugonoha na KSW 60 [online], www.kswmma.com [dostęp 2021-04-20] (pol.).
  30. ↑ Krzysztof Kordys, KSW 60: Izu Ugonoh z pierwszą porażką w MMA! Marek Samociuk rozbił byłego pięściarza! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 24 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-24] (pol.).
  31. ↑ KSW 70. Wraca Izu Ugonoh. Stoczy rewanżową walkę [online], sport.interia.pl [dostęp 2022-05-05] (pol.).
  32. ↑ KSW 70: Marek Samociuk znowu to zrobił! Tym razem skończył Izu Ugonoha w pierwszej rundzie! [WIDEO] [online], MMA PL, 28 maja 2022 [dostęp 2022-05-28] (pol.).
  33. ↑ Dancing with the Stars. Taniec z Gwiazdami 5 – Odcinek 7. [dostęp 2019-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-12)].
  34. ↑ Osuenhe Ugonoh w Top Model.
  35. ↑ Rafał Pankowski z NIGDY WIĘCEJ o zwycięstwie czarnoskórej Osi Ugonoh w Top Model: https://www.youtube.com/watch?v=AjtIU3QRzS8
  36. ↑ Dancing with the Stars. Taniec z Gwiazdami 5 – Odcinek 4. [dostęp 2019-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-09)].
  37. ↑ Ugonoh: Na pewno wystąpię w listopadzie na Polsat Boxing Night. [w:] Polsat [on-line]. www.polsatsport.pl, 2015-12-05. [dostęp 2015-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-09)]. (pol.).
  38. ↑ Kto kolejnym rywalem Różańskiego? Ciekawe kandydatury. sport.tvp.pl, 9 lipca 2019. [dostęp 2020-06-20].
  39. ↑ Izuagbe Ugonoh w bazie filmpolski.pl
  40. ↑ Izuagbe Ugonoh w bazie IMDb (ang.)
  41. ↑ Izuagbe Ugonoh w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Izuagbe_Ugonoh&oldid=73233942”