Apokalipsa św. Jana: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: ro:Cartea apocalipsei |
|||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
Prolog księgi określa ją jako "objawienie [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]], które dał Mu [[Bóg]] aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem", które otrzymał autor nazwany ''Janem''. Księga jest zaadresowana do siedmiu Kościołów do których ''Jan'' "współuczestnik w ucisku i królestwie i wytrwaniu w Jezusie" kieruje proroctwa, oceniające ich cnoty i zasługi, a także wady i grzechy. Następnie Jan opisuje wizję Boga zasiadającego na tronie czci oddawanej Mu przez 24 ''Starców'' i 4 ''Istoty żyjące'' oraz ''Baranka'' otwierającego "księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie", zapieczętowaną na 7 pieczęci, których otwarcie wiązało się z wydarzeniami na ziemi. Po otwarciu siódmej pieczęci następuje wizja 7 trąb, których brzmienie również wiąże się z wydarzeniami światowymi. Po wybrzmieniu siódmej trąby ukazała się ''Niewiasta'', która porodziła ''Syna'' i walka w niebie między ''Michałem'' i jego aniołami a ''Smokiem'' i jego aniołami. Smok przekazał władze bluźnierczej ''Bestii'', na usługach której była ''inna Bestia'', której imię jest ''666''. Po jej przejściowym triumfie następuje triumf ''Baranka'', któremu towarzyszą 144 000, wizja żniwa i winobrania, otwarcia świątyni ''Przybytku Świadectwa'' i 7 plag, spadających na ludzkość. Następnie autor kreśli wizję upadku i zagłady ''Wielkiego Babilonu'', ostatecznej walki ''Słowa Boga'' z ''Bestią'', Sądu Ostatecznego i Miasta Bożego - ''Nowego Jeruzalem''. Księgę wieńczy wyrażenie przekonania o rychłym [[Paruzja|powtórnym przyjściu Jezusa]]: "Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu!" |
Prolog księgi określa ją jako "objawienie [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]], które dał Mu [[Bóg]] aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem", które otrzymał autor nazwany ''Janem''. Księga jest zaadresowana do siedmiu Kościołów do których ''Jan'' "współuczestnik w ucisku i królestwie i wytrwaniu w Jezusie" kieruje proroctwa, oceniające ich cnoty i zasługi, a także wady i grzechy. Następnie Jan opisuje wizję Boga zasiadającego na tronie czci oddawanej Mu przez 24 ''Starców'' i 4 ''Istoty żyjące'' oraz ''Baranka'' otwierającego "księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie", zapieczętowaną na 7 pieczęci, których otwarcie wiązało się z wydarzeniami na ziemi. Po otwarciu siódmej pieczęci następuje wizja 7 trąb, których brzmienie również wiąże się z wydarzeniami światowymi. Po wybrzmieniu siódmej trąby ukazała się ''Niewiasta'', która porodziła ''Syna'' i walka w niebie między ''Michałem'' i jego aniołami a ''Smokiem'' i jego aniołami. Smok przekazał władze bluźnierczej ''Bestii'', na usługach której była ''inna Bestia'', której imię jest ''666''. Po jej przejściowym triumfie następuje triumf ''Baranka'', któremu towarzyszą 144 000, wizja żniwa i winobrania, otwarcia świątyni ''Przybytku Świadectwa'' i 7 plag, spadających na ludzkość. Następnie autor kreśli wizję upadku i zagłady ''Wielkiego Babilonu'', ostatecznej walki ''Słowa Boga'' z ''Bestią'', Sądu Ostatecznego i Miasta Bożego - ''Nowego Jeruzalem''. Księgę wieńczy wyrażenie przekonania o rychłym [[Paruzja|powtórnym przyjściu Jezusa]]: "Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu!" |
||
==Interpretacje księgi== |
|||
===Interpretacje odrzucające uniwersalny charakter księgi=== |
|||
W [[egzegeza|egzegezie]] odrzucającej uniwersalny charakter Księgi Apokalipsy stosuje się trzy metody interpretowania proroctw: preteryzm, futuryzm i historycyzm. |
|||
* '''Preteryzm''' - proroctwa są przepowiedniami, które się wypełniły w I wieku n.e: Bitwie pod [[Har-Magedon]] odpowiada [[wojna żydowska]] i zniszczenie [[Jerozolima|Jerozolimy]], ''Bestia'' i ''Wielki Babilon'' to [[starożytny Rzym]]. W tym duchu sporządzone są np. komentarze w [[Biblia Tysiąclecia|Biblii Tysiąclecia]]. |
|||
* '''Futuryzm''' - proroctwa są przepowiedniami, które wydarzą się w przyszłości, tzn. przy [[koniec świata|końcu świata]]. Protestanccy futuryści są zazwyczaj zwolennikami [[dyspensacjonalizm]]u. Futuryzm łącząc przepowiednie Księgi Apokalipsy z przepowiedniami [[1. List Jana|pierwszego Listu św. Jana]] w zasadzie zgadza się, że po trzyipółrocznym okresie wielkich prześladowań, kiedy ''[[Antychryst]]'' proklamuje siebie [[Mesjasz]]em i będzie usiłował podporządkować sobie chrześcijaństwo nastąpi ''[[Millenaryzm|Millenium]]''. Wydarzenia te wg jednych jeszcze się nie zaczęły, a wg innych już trwają i odnoszą się do wydarzeń XX wieku. [[Ruch Rastafari|Rastamani]] utrzymują iż wiedzą że cesarz [[Haile Selassie]] to przepowiedziany pod postacią Lwa Judy ostateczny Mesjasz, albo wg innej wersji to powrócony [[Jezus]] (znany u rasta jako Yeshuah Ha Mashiah), niemniej wśród rasta liczne są spory na ten temat. Wydarzenia z Księgi Objawienia odnoszą oni do faszyzmu i wywołanej przez tą ideologię wojny włosko-etiopskiej oraz koronacji cesarza. Przedstawicielami futuryzmu jest m.in. [[Kościół Wolnych Chrześcijan]], [[Kościół Ewangelicznych Chrześcijan]] i znaczna część [[Pentakostalizm|zielonoświątkowców]]. |
|||
* '''Historyzm''' - proroctwa są przepowiedniami zdarzeń, które wydarzyły się współcześnie. W tej metodzie interpretacji za Nierządnicę uważano szereg państw, organizacji i kościołów, a za Antychrysta - niezliczoną ilość osób. Historyzm jest charakterystyczny dla [[millenaryzm|millenarystycznych]] Kościołów chrześcijańskich, m.in. [[adwentyzm|adwentystów]]; niektórzy fundamentaliści [[protestantyzm|protestanccy]] za Bestię uważają [[Kościół katolicki]]. |
|||
===Interpretacje uznające uniwersalny charakter księgi=== |
|||
Interpretacje te wychodzą z założenia, że Księga jest adresowana do każdego pokolenia chrześcijan - i dla każdego z nich w równym stopniu natchniona i ważna. Skupiają się one na próbie wyjaśnienia współczesnego znaczenia tekstu przez jego krytyczne badanie (krytyka tekstu, krytyka literacka, krytyka form, analiza retoryczna i semiotyczna). Zastosowanie aparatu hermeneutycznego ma na celu próbę zrozumienia wizji autora, ukrytej pod bogatym językiem symboli. Zakłada się teandryczny charakter tekstu biblijnego ([[greka|gr]]. {{grc|θεός}} ''theos'' - 'Bóg' + {{grc|ἀνήρ}}, dopełniacz {{grc|ἀνδρός}}, ''aner'', ''andros'' - 'mąż, człowiek') - tekstu pisanego przez człowieka pozostającego pod natchnieniem, ale używającego do przekazania natchnionych treści języka, charakterystycznego dla swojej epoki, środowiska i kultury. |
|||
Egzegeza zakładająca tekstu oparta na metodzie historyczno-krytycznej zakłada uniwersalny charakter Księgi Apokalipsy - jest to księga aktualna dla wszystkich czasów, dana ludziom wszystkich epok, a jej interpretacje zawężające jej znaczenie - preterystyczna, historyczna i futurystyczna - uważane są za nieprawidłowe metodologicznie (tzn. niespójne z całością biblijnego przekazu). |
|||
{{wikisource|Biblia Gdańska/Apokalipsa św. Jana|Apokalipsy św. Jana (Biblia Gdańska)}} |
{{wikisource|Biblia Gdańska/Apokalipsa św. Jana|Apokalipsy św. Jana (Biblia Gdańska)}} |
||
[<math>http://www.example.com tytuł strony</math><nowiki>--~~~~Wstaw tu tekst niesformatowany'''''Tekst wytłuszczony''<nowiki> |
|||
---- |
|||
Wstaw tu tekst niesformatowany--~~~~--~~~~<math>W tym miejscu wprowadź wzór</math></nowiki>'''</nowiki>] |
|||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
Wersja z 15:17, 28 gru 2007
Apokalipsa Świętego Jana [Ap], Księga Objawienia, Objawienie Jana [Obj] (gr. Ἀποκάλυψις Ιωάννου – Objawienie Jana) – jedyna prorocza księga Nowego Testamentu opisująca zagładę świata i powstanie "Nowego Świata" zanim nastąpi jego koniec i Sąd Ostateczny. Apokalipsa zawiera bardzo liczne odwołania do Starego Testamentu. Tradycja za autora uważa Jana Ewangelistę (choć nie jest to pewne, a eschatologia księgi różni się od eschatologii Ewangelii Jana). Powstanie datuje się na okres prześladowań Chrześcijan w Azji Mniejszej (a więc po roku 68) i najprawdopodobniej powstawała w różnych etapach.
Jest to jedna z najtrudniejszych do zrozumienia i bardzo różnie interpretowanych ksiąg biblijnych. Niektórzy Ojcowie Kościoła (m.in. Jan Chryzostom) sprzeciwiali się włączaniu tej księgi do kanonu ze względu na jej wieloznaczność i nadużywanie przez heretyków. W wielu tłumaczeniach Biblii (m.in. katolickiej Biblii Jakuba Wujka oraz wszystkich przekładach protestanckich - np. Biblii Warszawskiej) tytuł księgi przetłumaczono na Objawienie św. Jana, jako że greckie słowo apokalypsis w języku polskim oznacza dosłownie objawienie, odsłonięcie.
Struktura księgi
W zależności od przyjętego kryterium księgę można podzielić na wiele różnych sposobów. Schemat poniżej ukazuje strukturę, jaką sugeruje sam tekst:
- Prolog (1,1-3)
- Część I
- Część II (4,1 - 22,5)
- wprowadzenie: wizja tronu, Baranka, zwoju (księgi) (4,1 - 5,14)
- siedem pieczęci (siódma pieczęć wchłania część po niej następującą) (6,1 - 7,17)
- siedem trąb (siódma trąba wchłania część po niej następującą) (8,1 - 11,14)
- znak Niewiasty, Smoka, aniołów z siedmioma plagami (siódma plaga wchłania część po niej następującą) (11,15 - 16,16)
- konkluzja - prezentacja "wielkiego dnia" ostatecznej interwencji Chrystusa (16,17 - 22,5)
- Epilog (22,6 - 21)
Treść księgi
Prolog księgi określa ją jako "objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem", które otrzymał autor nazwany Janem. Księga jest zaadresowana do siedmiu Kościołów do których Jan "współuczestnik w ucisku i królestwie i wytrwaniu w Jezusie" kieruje proroctwa, oceniające ich cnoty i zasługi, a także wady i grzechy. Następnie Jan opisuje wizję Boga zasiadającego na tronie czci oddawanej Mu przez 24 Starców i 4 Istoty żyjące oraz Baranka otwierającego "księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie", zapieczętowaną na 7 pieczęci, których otwarcie wiązało się z wydarzeniami na ziemi. Po otwarciu siódmej pieczęci następuje wizja 7 trąb, których brzmienie również wiąże się z wydarzeniami światowymi. Po wybrzmieniu siódmej trąby ukazała się Niewiasta, która porodziła Syna i walka w niebie między Michałem i jego aniołami a Smokiem i jego aniołami. Smok przekazał władze bluźnierczej Bestii, na usługach której była inna Bestia, której imię jest 666. Po jej przejściowym triumfie następuje triumf Baranka, któremu towarzyszą 144 000, wizja żniwa i winobrania, otwarcia świątyni Przybytku Świadectwa i 7 plag, spadających na ludzkość. Następnie autor kreśli wizję upadku i zagłady Wielkiego Babilonu, ostatecznej walki Słowa Boga z Bestią, Sądu Ostatecznego i Miasta Bożego - Nowego Jeruzalem. Księgę wieńczy wyrażenie przekonania o rychłym powtórnym przyjściu Jezusa: "Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu!"
[Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle http://www.example.com tytuł strony} --~~~~Wstaw tu tekst niesformatowany'''''Tekst wytłuszczony''<nowiki> ---- Wstaw tu tekst niesformatowany--~~~~--~~~~<math>W tym miejscu wprowadź wzór</math></nowiki>]
Zobacz też
Linki zewnętrzne
| Ewangelie | |
|---|---|
| Historia Kościoła |
|
| Listy Pawłowe |
|
| Listy powszechne |
|
| Apokalipsa |
|
