Przejdź do zawartości

Józef Niemirowicz Szczytt (zm. 1745): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
infobox
uzupełnienie merytoryczne plus przypisy
Linia 27: Linia 27:
'''Józef Niemirowicz-Szczytt (Józef Szczytt Niemirowicz / Józef Szczytt)''' herbu [[Jastrzębiec (herb szlachecki)|Jastrzębiec]] (zm. [[4 marca]] [[1745]] roku) – kasztelan mścisławski (od [[1740]]), poseł na sejmy, cześnik litewski (od 1717), starosta jaśwojński (od 1717) i koronowski
'''Józef Niemirowicz-Szczytt (Józef Szczytt Niemirowicz / Józef Szczytt)''' herbu [[Jastrzębiec (herb szlachecki)|Jastrzębiec]] (zm. [[4 marca]] [[1745]] roku) – kasztelan mścisławski (od [[1740]]), poseł na sejmy, cześnik litewski (od 1717), starosta jaśwojński (od 1717) i koronowski


Syn [[Krzysztof Niemirowicz Szczytt|Krzysztofa Benedykta Niemirowicza-Szczytta]], kasztelana smoleńskiego, i jego trzeciej żony Anny z Kieżgajło-Zawiszów I voto za Czerniewskim II voto za Piotrem Stanisławem hr. Tarnowskim, starostą krzepickim. Anna była córką Jana, starosty brasławskiego, i Apolonii z Kryszpin-Kirszenszteinów, córki podskarbiego wielkiego litewskiego [[Hieronim Kryszpin-Kirszensztein|Hieronima]].
Syn [[Krzysztof Niemirowicz Szczytt|Krzysztofa Benedykta Niemirowicza-Szczytta]], kasztelana smoleńskiego, i jego trzeciej żony Anny z Kieżgajło-Zawiszów<ref>A. Naramowski, ''Powitanie Jaśnie Oświeconego...,'' Wilno 1725, s. 5-6</ref><ref>Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tom V, rok 1914, s. 196, przypis nr 2</ref><ref>T.Żychliński, ''Złota Księga Szlachty Polskiej'', Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364</ref> I voto za Czerniewskim II voto za Piotrem Stanisławem hr. Tarnowskim, starostą krzepickim. Anna była córką Jana, starosty brasławskiego, i Apolonii z Kryszpin-Kirszenszteinów, córki podskarbiego wielkiego litewskiego [[Hieronim Kryszpin-Kirszensztein|Hieronima Kryszpina-Kirszenszteina]].


Miał dwóch rodzonych braci i siostrę:
Miał dwóch rodzonych braci i siostrę:
Linia 33: Linia 33:
* Dominika
* Dominika
* Teresę za [[Józef Benedykt Tyszkiewicz|Józefem Benedyktem Tyszkiewiczem]]
* Teresę za [[Józef Benedykt Tyszkiewicz|Józefem Benedyktem Tyszkiewiczem]]
oraz przyrodniego brata Benedykta (z drugiej żony ojca - Katarzyny Benet).
oraz przyrodniego brata Benedykta (z drugiej żony ojca - Katarzyny Bennet).


== Działalność polityczna ==
== Działalność polityczna ==
Linia 47: Linia 47:
Józef Niemirowicz-Szczytt posiadał znaczne dobra w województwie połockim (m.in. Juchowicze, Wichowicze, [[Prozoroki]], Szo, Sanniki, Rudniki, Bobynicze, Orzechowno, Pojeziory), a także Karolowy Most, Klepacze, [[Datnów]] i Wojdatany,
Józef Niemirowicz-Szczytt posiadał znaczne dobra w województwie połockim (m.in. Juchowicze, Wichowicze, [[Prozoroki]], Szo, Sanniki, Rudniki, Bobynicze, Orzechowno, Pojeziory), a także Karolowy Most, Klepacze, [[Datnów]] i Wojdatany,


Podobnie jak ojciec, był współfundatorem i dobrodziejem klasztoru karmelitów bosych w [[Kowno|Kownie]], w którym został pochowany. Zobowiązał się również do wybudowania murowanego kościoła dla bernardynów w [[Datnów|Datnowie]].
Podobnie jak ojciec, był współfundatorem i dobrodziejem klasztoru karmelitów bosych w [[Kowno|Kownie]], w którym został pochowany<ref>Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tom V, rok 1914, s. 196-201</ref>. Zobowiązał się również do wybudowania, zapewniając ku temu środki finansowe, murowanego kościoła dla bernardynów w [[Datnów|Datnowie]].

Główną rezydencją Józefa i jego potomków były Juchowicze.


W [[Wilno|Wilnie]] do 1748 znajdował się jego pałac.
W [[Wilno|Wilnie]] do 1748 znajdował się jego pałac.
Linia 63: Linia 65:
* Mariannę (zm. 1797), w Zakonie Sióstr Wizytek w Wilnie (imię zakonne Joanna Franciszka)
* Mariannę (zm. 1797), w Zakonie Sióstr Wizytek w Wilnie (imię zakonne Joanna Franciszka)
Po śmierci Józefa Niemirowicza-Szczytta, Petronella wyszła ponownie za mąż za [[Szymon Syruć|Szymona Sirucia]],
Po śmierci Józefa Niemirowicza-Szczytta, Petronella wyszła ponownie za mąż za [[Szymon Syruć|Szymona Sirucia]],

== Józef Niemirowicz Szczytt w twórczości Adama Naramowskiego ==
Jezuita, pisarz historyczny [[Adam Naramowski]] dedykował Józefowi Niemirowiczowi Szczyttowi dwa utwory:
* panegiryk z 1712 ''Penna Maiestas scientiarum...''
* kazanie z 1725 ''POWITANIE Jáśnie Oświeconego TRYBUNAŁU Wielkiego Xięstwá Litewskiego W Niedzielę trzecią po Wielkieynocy MIANE, A pod Prześwietnym Imienie dążącego w Herbowney PODKOWIE do nieśmiertelney Sławy Iáśnie Wielmożnego Iego Mości Pana JOZEFA NIEMIROWICZA SZCZYTA CZESNIKA W. X. L. Starosty Jaswońskiego &c. FORI COMPOSITI DYREKTORA, na publiczne światło..''.<ref>A. Naramowski, ''Powitanie Jaśnie Oświeconego...,'' Wilno 1725, http://www.epaveldas.lt/object/recordDescription/VUB/VUB01-000524783 </ref>, wygłoszone w [[Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Wilnie|kościele św. Janów]] w [[Wilno|Wilnie]], w którym wychwala jego osobiste zasługi oraz cnoty, oddziedziczone po rodach Niemirowiczów-Szczyttów ze strony ojca i Zawiszów - po stronie matki.


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Linia 70: Linia 77:
* Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 243.
* Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 243.


== Przypisy ==
{{DEFAULTSORT:Szczytt, Józef}}
{{DEFAULTSORT:Szczytt, Józef}}
[[Kategoria:Cześnicy wielcy litewscy]]
[[Kategoria:Cześnicy wielcy litewscy]]

Wersja z 17:02, 14 sty 2016

Józef Niemirowicz-Szczytt
Herb
Jastrzębiec
Rodzina

Niemirowicz-Szczytt

Data i miejsce śmierci

4.III.1745
Wilno

Ojciec

Krzysztof Benedykt Niemirowicz-Szczytt

Matka

Anna Kieżgajło-Zawisza
I v. Czerniewski
II v. Piotr hr. Tarnowski

Żona

Petronella Scholastyka Wołodkowicz
II v. Szymon Syruć

Dzieci

Antoni Niemirowicz-Szczytt
Krzysztof Niemirowicz-Szczytt
Teresa Niemirowicz-Szczytt
x Eustachy Józef Chrapowicki
Anna Niemirowicz-Szczytt
I v. Ignacy Chełchowski
II v. Marcin Matuszewicz
Felicjanna Niemirowicz-Szczytt
x Józef Prozor
Zofia Niemirowicz-Szczytt
x Antoni Zabiełło
Marianna Niemirowicz-Szczytt

Józef Niemirowicz-Szczytt (Józef Szczytt Niemirowicz / Józef Szczytt) herbu Jastrzębiec (zm. 4 marca 1745 roku) – kasztelan mścisławski (od 1740), poseł na sejmy, cześnik litewski (od 1717), starosta jaśwojński (od 1717) i koronowski

Syn Krzysztofa Benedykta Niemirowicza-Szczytta, kasztelana smoleńskiego, i jego trzeciej żony Anny z Kieżgajło-Zawiszów[1][2][3] I voto za Czerniewskim II voto za Piotrem Stanisławem hr. Tarnowskim, starostą krzepickim. Anna była córką Jana, starosty brasławskiego, i Apolonii z Kryszpin-Kirszenszteinów, córki podskarbiego wielkiego litewskiego Hieronima Kryszpina-Kirszenszteina.

Miał dwóch rodzonych braci i siostrę:

oraz przyrodniego brata Benedykta (z drugiej żony ojca - Katarzyny Bennet).

Działalność polityczna

Cześnik litewski (1717), deputat smoleński do Trybunału Litewskiego (1716), poseł z województwa smoleńskiego na sejm grodzieński (1718) i w Warszawie (1719/1720), deputat brasławski do Trybunału Litewskiego i marszałek koła duchownego w Wilnie (1725).

W latach 30. XVIII w. był stronnikiem Radziwiłłów nieświeskich i marszałka nadwornego litewskiego Pawła Sanguszki. W 1733 został obrany na sejmiku w Rosieniach pierwszym posłem księstwa żmudzkiego na sejm elekcyjny. W 1734 zmienił opcję polityczną i podpisał w Wilnie akt konfederacji generalnej litewskiej, zawiązanej przy Stanisławie Leszczyńskim. W sierpniu 1734 objął dowództwo nad oddziałami wojska litewskiego wiernymi Stanisławowi Leszczynskiemu, gdy jego poprzednik Aleksander Pociej,na wieść o zbliżaniu się armii rosyjskiej pod dowództwem gen. Izmajłowa i oddziałów litewskich kanclerza wielkiego litewskiego Michała Serwacego Wiśniowieckiego opuścił wojsko. Po bitwie przedostał się wraz z oddziałami na Podlasie, gdzie zbierali się przywódcy obozu stanisławowskiego na Litwie na czele z Marcjanem Ogińskim i Antonim Pociejem. Jesienią 1734 opuścił stronnictwo.

Posłował z woj. połockiego na sejm pacyfikacyjny w 1736, na którym podpisał dyplom elekcji Augusta III. W stronnictwie radziwiłłowskim trzykrotnie rozważano jego wybór na marszałka Trybunału Litewskiego. W 1740 został kasztelanem mścisławskim.

Zmarł 4 marca 1745 w swoim pałacu w Wilnie. Został pochowany w Kościele Karmelitów Bosych w Kownie, a jego wileński pałac spłonął 11 czerwca 1748 podczas pożaru miasta.

Dobra i fundacje

Józef Niemirowicz-Szczytt posiadał znaczne dobra w województwie połockim (m.in. Juchowicze, Wichowicze, Prozoroki, Szo, Sanniki, Rudniki, Bobynicze, Orzechowno, Pojeziory), a także Karolowy Most, Klepacze, Datnów i Wojdatany,

Podobnie jak ojciec, był współfundatorem i dobrodziejem klasztoru karmelitów bosych w Kownie, w którym został pochowany[4]. Zobowiązał się również do wybudowania, zapewniając ku temu środki finansowe, murowanego kościoła dla bernardynów w Datnowie.

Główną rezydencją Józefa i jego potomków były Juchowicze.

W Wilnie do 1748 znajdował się jego pałac.

Rodzina

Poślubił Petronellę Scholastykę Wolodkowicz (Wołodkiewicz) h. Radwan (1708-1779 Kowno), córkę Franciszka, wojskiego mińskiego, i Zofii z Wańkowiczów, kasztelanki mińskiej, a siostrę Michała, męża Teresy Pacówny (córki pisarza wielkiego litewskiego Krzysztofa Konstantego).

Z Petronellą miał dwóch synów i pięć córek:

Po śmierci Józefa Niemirowicza-Szczytta, Petronella wyszła ponownie za mąż za Szymona Sirucia,

Józef Niemirowicz Szczytt w twórczości Adama Naramowskiego

Jezuita, pisarz historyczny Adam Naramowski dedykował Józefowi Niemirowiczowi Szczyttowi dwa utwory:

  • panegiryk z 1712 Penna Maiestas scientiarum...
  • kazanie z 1725 POWITANIE Jáśnie Oświeconego TRYBUNAŁU Wielkiego Xięstwá Litewskiego W Niedzielę trzecią po Wielkieynocy MIANE, A pod Prześwietnym Imienie dążącego w Herbowney PODKOWIE do nieśmiertelney Sławy Iáśnie Wielmożnego Iego Mości Pana JOZEFA NIEMIROWICZA SZCZYTA CZESNIKA W. X. L. Starosty Jaswońskiego &c. FORI COMPOSITI DYREKTORA, na publiczne światło...[5], wygłoszone w kościele św. Janów w Wilnie, w którym wychwala jego osobiste zasługi oraz cnoty, oddziedziczone po rodach Niemirowiczów-Szczyttów ze strony ojca i Zawiszów - po stronie matki.

Bibliografia

  • A. Haratym, Szczytt Niemirowicz Józef w: Polski Słownik Biograficzny, Zeszyt 195, 2011, s. 260-261
  • Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego, (1666-1721), Warszawa 1862, s. 350.
  • Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 243.

Przypisy

  1. A. Naramowski, Powitanie Jaśnie Oświeconego..., Wilno 1725, s. 5-6
  2. Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tom V, rok 1914, s. 196, przypis nr 2
  3. T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364
  4. Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, Tom V, rok 1914, s. 196-201
  5. A. Naramowski, Powitanie Jaśnie Oświeconego..., Wilno 1725, http://www.epaveldas.lt/object/recordDescription/VUB/VUB01-000524783