Łazy (województwo zachodniopomorskie)
wieś | |
Centrum miejscowości (w tle główne wejście na plażę) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
97[2] |
Strefa numeracyjna |
94 |
Kod pocztowy |
76-002[3] |
Tablice rejestracyjne |
ZKO |
SIMC |
0308301 |
Położenie na mapie gminy Sianów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego | |
54°18′36″N 16°12′10″E/54,310000 16,202778[1] |
Łazy – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów, nad brzegiem Bałtyku, między jeziorami Jamno i Bukowo. Nadmorska miejscowość letniskowa z kąpieliskiem morskim.
W latach 1946–1954 należały do gminy Sucha Koszalińska, w latach 1954–1959 do gromady Sucha Koszalińska, a w latach 1959–1972 do gromady Sianów. W latach 1973–1976 należały do gminy Sianów. 15 stycznia 1976 włączono je do gminy Mielno[4]. 1 stycznia 2023 roku włączono je z powrotem do gminy Sianów[5].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko „Łazy 223” o długości 100 m, przy wejściu od ul. Leśnej[6]. W 2012 r. kąpielisko Łazy spełniało wytyczne wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej[7]. W 2013 r. okres sezonu kąpielowego określono od 1 lipca do 31 sierpnia[6].
Wśród atrakcji turystycznych w Łazach, dużą popularnością cieszy się platforma widokowa przy głównym zejściu na plażę. Znajduje się na niej pomnik kotwicy, a w sezonie często odbywają się różnego rodzaju wydarzenia artystyczne. Turyści często korzystają również z możliwości połowu ryb oraz wypożyczenia sprzętu pływającego na jeziorze Jamno. Ponadto w Łazach swój bieg rozpoczyna ścieżka rowerowa, którą można dojechać aż do Mielna[8].
-
Łazy. Wejście na plażę z ul. Leśnej.
-
Łazy. Główne zejście na plażę.
-
Plaża w Łazach.
Warunki naturalne
[edytuj | edytuj kod]Teren Łazów został objęty obszarem chronionego krajobrazu Koszalińskiego Pasa Nadmorskiego. Obszar sołectwa z wyjątkiem obszaru zabudowanego wchodzi w skład obszaru Natura 2000 Jezioro Bukowo (PLH320041).
Wydmy porastają różne gatunki traw, a także mchy i porosty. Liczne są gatunki chronione: mikołajek nadmorski, wiciokrzew pomorski, gnieźnik jajowaty i sercowaty oraz rośliny chronione częściowo: turzyca piaskowa i paprotka zwyczajna. Głównym przedstawicielem fauny są różne gatunki mew.
W nadmorskim lesie ciągnącym się na zachód i wschód od miejscowości przeważają sosny w postaci krzewów i drzew. Jest nieco dębów szypułkowych i brzóz, jałowców, leszczyn i wierzb. W poszyciu spotykamy skrzypy, maliny, kosaćce i czeremchy. Sosny niezależnie od wieku nie przekraczają wysokości 15 m i są na ogół pochylone w kierunku lądu, a ich korony są często rozwinięte jednostronnie. To skutek działania wiatrów północno-zachodnich i północnych.
W granicach sołectwa Łazy rozciąga się rozległy teren bagienno-leśny. Znaczna część tego obszaru stanowi Rezerwat Przyrody "Łazy", którego celem jest zachowanie unikatowej na Pomorzu roślinności lasów bagiennych i torfowisk oraz flory i fauny (np. woskownicy europejskiej).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Łaz pochodzą sprzed 4000 lat. Pierwsza wzmianka pisana o Łazach pochodzi z roku 1278. Istniała tu wówczas przystań rybacka i karczma, której dochody należały do klasztoru cysterek z Koszalina.
W tym czasie istniała przystań na jeziorze Bukowo należąca do Łaz.
W średniowieczu Łazy miały duże znaczenie z uwagi na bliskość kanału łączącego jezioro Jamno z Morzem Bałtyckim. Kanał stanowił granicę pomiędzy ziemiami biskupstwa kamieńskiego a księstwem sławieńsko-słupskim. Po obydwu stronach kanału znajdowały się komory celne.
Po wielkim sztormie na Bałtyku w roku 1690 morze przerwało wydmy i zasypało piaskiem kanał, tworząc nowy kilka kilometrów na zachód. Zmianie uległa rola Łaz. Stały się one wioską rybacką. W 1807 przemaszerował tędy batalion legionów Henryk Dąbrowskiego maszerujący pod Kołobrzeg[9].
W okresie międzywojennym (1918–1939) Łazy przyjmowały letników. W roku 1959 rozpoczęto budowę pierwszych, nowych ośrodków wypoczynkowych. W latach 60. i 70. XX w. rozwinięto budownictwo indywidualne i pensjonatowe.
Poprzednią niemiecką nazwą miejscowości było Laase[10]. Polską nazwę Łazy wprowadzono urzędowo w 1948 r.[11] Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu „łaz”, czyli miejsca po wykarczowanym lub wypalonym lesie, przeznaczonym pod pola uprawne[12].
1 stycznia 2023 roku wieś włączono do gminy Sianów.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71759
- ↑ Wieś Łazy w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-06-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 702 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 1, poz. 12
- ↑ Dz.U. z 2022 r. poz. 1597
- ↑ a b Uchwała Nr XXXIX/418/13 Rady Gminy Mielno z dnia 23 maja 2013 r. ws. wykazu kąpielisk (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 2405)
- ↑ Bathing water quality - data viewer. European Environment Agency. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
- ↑ KoszalinCity.pl, Łazy nad morzem - atrakcje, dojazd, noclegi [online], KoszalinCity.pl, 27 września 2021 [dostęp 2021-12-13] (pol.).
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 176-177, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .
- ↑ Arkusz 1663 Beelkow. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1938.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 r. (M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55, s. 7)
- ↑ Małgorzata Żuchowska, Nazwy miejscowości nadbałtyckich, w: Poznaj swój kraj, nr 4/1986, s.13, ISSN 0832-6151
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Plan odnowy miejscowości Łazy na lata 2010–2017. Urząd Gminy Mielno, 2010.