Mielno
|
|||
|
|||
 Mielno |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | zachodniopomorskie | ||
| Powiat | koszaliński | ||
| Gmina | Mielno | ||
| Liczba ludności (2015) | 3174 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 94 | ||
| Kod pocztowy | 76-032 | ||
| Tablice rejestracyjne | ZKO | ||
| SIMC | 0308353 | ||
|
Położenie na mapie gminy Mielno
 Mielno
|
|||
|
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego
Mielno
|
|||
|
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mielno
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
Mielno
|
|||
 54°15′36″N 16°03′39″E/54,260000 16,060833 |
|||
| Strona internetowa miejscowości | |||
Mielno – duża wieś nadmorska w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, siedziba gminy Mielno. Położona nad Morzem Bałtyckim i jeziorem Jamno, na Wybrzeżu Słowińskim. Miejscowość z letnim kąpieliskiem morskim.
Wraz z sąsiednimi miejscowościami Mielenko i Unieście stanowią jeden z wielu kompleksów wypoczynkowo-rekreacyjnych polskiego wybrzeża.
Wieś według danych z 1 stycznia 2015 r. zamieszkuje ok. 3174 mieszkańców[1].
Mielno (wraz z Unieściem) otrzyma status miasta 1 stycznia 2017[2][3].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Mielno znajduje się na Wybrzeżu Słowińskim, nad Morzem Bałtyckim, a także nad zachodnim brzegiem jeziora Jamno. Miejscowość leży przy początku mierzei między jeziorem a Bałtykiem.
W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego.
Kąpielisko[edytuj]
Nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko „Mielno 216” o długości 100 m, przy wejściu od ul. Kościuszki[4]. W 2012 r. kąpielisko Mielno spełniało wytyczne wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej[5]. W 2013 r. okres sezonu kąpielowego określono od 1 lipca do 31 sierpnia[4].
Administracja[edytuj]
Wieś jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzi także część Mielna – Barnowo.
Zwyczajowo Mielno podzielone jest na trzy części: osiedle przykościelne, Stare Mielno i Osiedle Lechitów, jednak tylko to ostatnie jest oficjalną jednostką administracyjną wsi[6].
Osiedle przykościelne jest historycznie najstarszą częścią Mielna. Mieszczą się tam relikty grodziska wczesnosłowiańskiego z przełomu IX i X wieku oraz kościół parafialny z XV wieku. Część ta ma obecnie charakter peryferyjny, oddzielona jest od plaży lasem. Jej centralną część stanowi Plac Kościelny i okolice ulicy Spokojnej. Północną częścią osiedla przykościelnego, przez las nadmorski przebiega międzynarodowy szlak rowerowy dookoła Bałtyku.
Ulice na osiedlu przykościelnym: Klonowa, Kościelna, Krótka, Lipowa, Okrężna, Podgórna, Pogodna, Polna, Rekreacyjna, Spokojna[6].
Stare Mielno to największa, granicząca z Unieściem część miejscowości. Powstała ona w połowie XIX wieku jako typowo turystyczna.[potrzebny przypis] Licznie występują w niej domy i pensjonaty z przełomu XIX i XX wieku (Willa Millenium, Willa Amber) oraz duże ośrodki wczasowe powstałe po 1945 roku (FWP Albatros). W Starym Mielnie toczy się życie kulturalne i towarzyskie wsi, odbywają się w nim najważniejsze wydarzenia. Istnieją tu budynki użyteczności publicznej, sklepy i sezonowe kramy oraz park, deptak Kościuszki i Promenada Nadmorska (dawniej Przyjaźni Polsko-Radzieckiej).
Ulice w Starym Mielnie: 1 Maja, Bojowników o Wolność i Demokrację, Bolesława Chrobrego, Cicha, Chmielna, Gdańska, Grażyny, Leśna, Łąkowa, Mikołaja Kopernika, Deptak Tadeusza Kościuszki, Adama Mickiewicza, Stanisława Moniuszki, Nadbrzeżna, Promenada Nadmorska, Orła Białego, Parkowa, Aleja Piastów, Piękna, Pionierów, Sanatoryjna, Słoneczna, Sosnowa, Władysława Sikorskiego, Piotra Skargi, Warszawska, Wojska Polskiego[6].
Infrastruktura[edytuj]
W Mielnie mieści się Szkoła Podstawowa im. Leonida Teligi i Gimnazjum im. Marka Kotańskiego, które są włączone w zespół szkół. W miejscowości działa także przedszkole publiczne.
We wsi znajduje się także biuro promocji i informacji turystycznej, biblioteka gminna, ośrodek sportu i rekreacji, gminny ośrodek pomocy społecznej, urząd pocztowy, a także posterunek policji[7].
Zabudowa[edytuj]
Główną ulicą Mielna jest ulica Bolesława Chrobrego.
W miejscowości znajdują się cztery zabytki[8]:
- kościół pw. Przemienienia Pańskiego z XV wieku, przebudowany w XIX wieku,
- park dworski z przełomu XVIII/XIX wieku,
- willa przy ul. Kościuszki 11, budynek szachulcowy z początku XX wieku,
- pensjonat przy ul. 1 Maja 13, budynek drewniany z początku XX wieku.
10 maja 1999 przed budynkiem Urzędu Gminy przy ul. Chrobrego 10 stanęła rzeźba jelenia. Ufundowana w okresie międzywojennym, pierwotnie znajdowała się na placu przed muszlą koncertową, następnie została przeniesiona na ul. Parkową, by ostatecznie znaleźć się w obecnym miejscu.
Przy ul. Piastów 10 (dojście od ul. Cichej) na niewysokim cokole znajduje się pomnik Syreny z tarczą i mieczem, wykonany z metalizowanego betonu.
13 lutego 2010 roku przy głównym wejściu na plażę w Mielnie odsłonięto Pomnik Morsa autorstwa Roberta Sobocińskiego, mający być symbolem amatorów kąpieli w zimnej wodzie[9].
Historia[edytuj]
Nazwę Mielno wprowadzono urzędowo w 1947 r.[10] Poprzednią niemiecką nazwą było Großmöllen[11]. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu "mielizna" oraz kaszubskiego słowa "miałki", czyli "płytki"[12].
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rybackie Mielno[13].
Komunikacja[edytuj]
Mielno jest połączone z drogą krajową nr 11 poprzez drogę wojewódzką nr 165.
Połączenie z centrum Koszalina umożliwiają przewoźnicy prywatni, a także w sezonie letnim pociągi Przewozów Regionalnych (kursy skomunikowane z połączeniami dalekobieżnymi, średnio co godzinę), odjazdy z przystanku osobowego Mielno Koszalińskie. Do końca września 1938 r. docierał do Mielna tramwaj regionalny.
Alternatywnym połączeniem z Koszalinem (Jamno) jest rejs statkiem Koszałek po jeziorze Jamno do przystani Unieście II zlokalizowanej na granicy Mielna i Unieścia. Kursy statku w sezonie wakacyjnym są co 2 godziny.
Kultura i sport[edytuj]
W miejscowości siedzibę ma Klub Sportowy „Saturn” Mielno, który powstał 1957 roku. Zespół piłki nożnej w sezonie 2010/2011 grał w klasie okręgowej, grupie koszalińskiej północnej[14].
Od 1996 r. w Mielnie działa Młodzieżowy Klub Regatowy „Tramp”, który zajmuje się szkoleniem młodzieży w wieku od 7 do 19 lat w klasach regatowych: Optimist, Cadet, OKD, Europa[15].
Od 2004 r. w Mielnie w styczniu bądź lutym odbywa się Międzynarodowy Zlot Morsów[16]. W miejscowości funkcjonuje także Mieleński Klub Morsów „Eskimos”[17].
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]
Przypisy
- ↑ Plan odnowy miejscowości Mielno. Urząd Gminy Mielno, 2007-09-14, s. 7.
- ↑ Dz. U. z 2016 r. Nr 0, poz. 1134
- ↑ Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta (2016-07-11).
- ↑ a b Uchwała Nr XXXIX/418/13 Rady Gminy Mielno z dnia 23 maja 2013 r. ws. wykazu kąpielisk (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 2405).
- ↑ Bathing water quality – data viewer (ang.). European Environment Agency. [dostęp 2013-06-22].
- ↑ a b c Olga Roszak-Pezała: Plan Odnowy Miejscowości Mielno na lata 2010–2017.
- ↑ Komisariat Policji I w Koszalinie. Komenda Miejska Policji w Koszalinie. [dostęp 2009-08-09].
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie. 31 marca 2016; 6 miesięcy temu.
- ↑ „Pomnik Morsa” [dostęp 22.08.2013].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 15 marca 1947 (M.P. z 1947 r. Nr 37, poz. 297, s. 4).
- ↑ Arkusz 1762 Großmöllen. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1934.
- ↑ Małgorzata Żuchowska, Nazwy miejscowości nadbałtyckich, w: Poznaj swój kraj, nr 4/1986, s.13, ISSN 0832-6151
- ↑ M.P. z 1974 r. Nr 28, poz. 172
- ↑ Klub Sportowy Saturn Mielno. 90minut.pl. [dostęp 2010-08-16].
- ↑ MKR Tramp. [dostęp 2010-08-16].
- ↑ Kroniki zjazdów. Biuro Promocji i Informacji Turystycznej Mieleńskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. [dostęp 2010-08-16].
- ↑ Eskimos Mielno. [dostęp 2010-08-16].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 7 czerwca 2014.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Moellen Gross (niem.) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom VI (Malczyce – Netreba) z 1885 r.
|
||||||||||||||
