Łutynówko (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łutynówko
Wenyk, Lutynówko, Jezioro Łutynowskie, Wenig
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Region

Równina Olsztynka

Wysokość lustra

167,0 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

23,1 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


900 m
450 m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


4,5 m
8,6 m

Długość linii brzegowej

2350 m

Objętość

1044,3 tys. m³

Położenie na mapie gminy Olsztynek
Mapa konturowa gminy Olsztynek, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Łutynówko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Łutynówko”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Łutynówko”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, na dole po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Łutynówko”
Ziemia53°33′34″N 20°19′19″E/53,559444 20,321944

Łutynówko, inne nazwy: Wenyk[1], Lutynówko[1], Jezioro Łutynowskie[2] lub Wenig[2] (niem. Wenig See[3]) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[4].

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na Równinie Olsztynka[5], natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Puszcz Mazurskich[6], w dorzeczu MarózkaŁynaPregoła. Znajduje się 2 km w kierunku południowo-wschodnim od Olsztynka. Nad jego wschodnimi brzegami leży osada Łutynówko, a zachodnim brzegiem wiedzie linia kolejowa relacji Olsztyn–Warszawa[7].

Jezioro jest hydrologicznie zamknięte. Brzegi wysokie, gdzieniegdzie strome, płaskie w południowo-wschodniej części. W otoczeniu znajdują się łąki i pola, a także niewielkie skupiska drzew[7].

Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do leszczowych[7].

Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Jemiołowo w zlewni rzeki Pasłęka – nr 1[2].

Morfometria[edytuj | edytuj kod]

Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 23,1 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 4,5 m, a maksymalna – 8,6 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 167,0 m n.p.m.[7] Objętość jeziora wynosi 1044,3 tys. m³[1]. Maksymalna długość jeziora to 900 m, a szerokość 450 m. Długość linii brzegowej wynosi 2350 m[7].

Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 opracowanych w Państwowym Układzie Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 23,5 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody to 168,0 m n.p.m.[1]

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Jezioro leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej o łącznej powierzchni 131 278,30 ha[8] oraz na terenie specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 Ostoja Napiwodzko-Ramucka (PLH280052) o łącznej powierzchni 32 612,78 ha[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 388, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
  2. a b c Rozporządzenie nr 209 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia: 10 maja 2001 r. w sprawie: ustanowienia obwodów rybackich na wodach płynących województwa warmińsko-mazurskiego. 10 maja 2001. [dostęp 2019-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2019)].
  3. Zarządzenie nr 198 Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 września 1958 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw obiektów fizjograficznych w powiatach: elbląskim, gdańskim, kwidzyńskim, malborskim i sztumskim województwa gdańskiego oraz w powiatach: braniewskim, iławeckim, lidzbarskim, morąskim, nidzickim, ostródzkim, olsztyńskim, pasłęckim, suskim, reszelskim i węgorzewskim województwa olsztyńskiego M.P. z 1958 r. nr 90, poz. 502
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 193, ISBN 83-239-9607-5.
  5. Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
  6. Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
  7. a b c d e Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Jeziora okolic Olsztyna, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1997 (Przewodniki wędkarskie; 3), ISBN 83-907682-0-8, OCLC 749850817.
  8. Sejmik Województwa Warmińsko-Mazurskiego: Uchwała nr XXX/669/17 w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej z dnia 26 września 2017 r.. bip.warmia.mazury.pl, 2017-10-26. [dostęp 2019-10-12].
  9. Dz.U. z 2018 r. poz. 1447