Łysa Góra (Beskid Orawsko-Podhalański)
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
808 m n.p.m. |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Łysa Góra (808 m) – szczyt na Pogórzu Orawsko-Jordanowskim[1] (w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego w Beskidzie Orawsko-Podhalańskim[2]). Znajduje się w długim grzbiecie, którym biegnie Wielki Europejski Dział Wodny między zlewiskami Bałtyku i Morza Czarnego i dawna granica polsko-węgierska. Łysa Góra znajduje się w tym grzbiecie pomiędzy Leszczakiem a Przełęczą Spytkowicką, bliżej tej ostatniej. Południowo-zachodnie stoki Łysej Góry opadają do doliny potoku Podsarnianka w miejscowości Podsarnie (zlewisko Morza Czarnego), północno-wschodnie do doliny Niedorowskiego Potoku (zlewisko Bałtyku)[3][4]. Stoki opadające do miejscowości Podsarnie są praktycznie bezleśne, stoki opadające do doliny Niedarowskiego Potoku są całkowicie porośnięte lasem[3]. Grzbietem Łysej Góry prowadzi znakowany szlak turystyczny. Odcinek między Łysą Górą a Leszczakiem biegnie lasem lub fragmentami polan i jest to niemal poziomy, nieco tylko falujący grzbiet górski. Z wielu jego miejsc otwierają się panoramy widokowe. Dobrym punktem widokowym jest również odcinek tego szlaku na północnych stokach Łysej Góry (w kierunku Przełęczy Spytkowickiej). Z pól otwiera się tutaj widok na Babią Górę, całe Pasmo Policy, widoczny jest także Luboń Wielki i część Gorców[4].
Przez Łysą Górę biegnie granica między miejscowością Podsarnie (stoki południowo-zachodnie) i Spytkowice (stoki północno-wschodnie) – obydwie w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim[3].
- Szlak turystyczny
Przełęcz Spytkowicka – Łysa Góra – Leszczak – przełęcz Nad Harkabuzem – Żeleźnica – przełęcz Pod Żeleźnicą. Czas przejścia 3 h[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 170, 481, 489.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 329–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-02-27].
- ↑ a b Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 23–28, 333, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.