Żurawiec (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żurawiec
gromada
1954–1972
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

elbląski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1972

Siedziba

Żurawiec

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

9

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

18

brak współrzędnych

Żurawiec – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Żurawiec z siedzibą GRN w Żurawcu utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie elbląskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 15/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Żurawiec, Jezioro, Węgle-Żukowo, Krzewsk, Jurandowo, Balewo i Żółwiniec ze zniesionej gminy Żurawiec oraz obszary dotychczasowych gromad Raczki Elbląskie i Tropy Elbląskie ze zniesionej gminy Jegłownik w tymże powiecie, a także obszar zachodniej części obrębu kat. Zawodzie (do autostrady) o powierzchni 85,54 ha z miasto na prawach powiatu Elbląga[6]. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1958 z gromady Żurawiec wyłączono wieś Balewo, włączając ją do gromady Markusy w tymże powiecie[8].

1 stycznia 1972 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromady Markusy w tymże powiecie[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 15/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu elbląskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Uchwała Nr 97/XLIII/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Elblągu z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 71)
  8. Uchwała Nr 21/XXI/57 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 14 listopada 1957 r. w sprawie ustalenia nowych siedzib dla niektórych gromadzkich rad narodowych, oraz zmiany granic niektórych gromad na terenie województwa gdańskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 31 grudnia 1957 r., Nr. 10, Poz. 91)
  9. Uchwała Nr XII/78/71 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 25 października 1971 r. w sprawie zniesienia, zmiany granic oraz utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 262/71 z dnia 25 listopada 1971 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1971 r., Nr. 19, Poz. 135)