Przejdź do zawartości

Écija

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Écija
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Andaluzja

Burmistrz

Ricardo Gil-Toresano Riego

Powierzchnia

978,73 km²

Wysokość

100 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


40 718
41,6 os./km²

Kod pocztowy

41400

Tablice rejestracyjne

SE

Położenie na mapie Andaluzji
Mapa konturowa Andaluzji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Écija”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Écija”
Ziemia37°32′28″N 5°04′45″W/37,541111 -5,079167
Strona internetowa

Écija – miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii, w regionie Andaluzja (prowincja Sewilla), nad rzeką Genil.

Gospodarka Écija opiera się na rolnictwie (oliwki, zboża i warzywa), bydle (krowy i konie) oraz przemyśle tekstylnym.

Historia miasta

[edytuj | edytuj kod]

Na miejscu Écijy Rzymianie, zająwszy wcześniejszą, grecką miejscowość, założyli miasto Astigi, gdzie według tradycji dotrzeć miał w jednej ze swych wypraw święty Paweł. Po okresie upadku za panowania arabskiego, Écija została zdobyta w czasie rekonkwisty w 1240 roku.

Najważniejsze zabytki

[edytuj | edytuj kod]

W związku z trzęsieniem ziemi z 1755 roku, Écija może się poszczycić przede wszystkim przykładami sztuki barokowej:

  • kościół pw. św. Jana (hiszp. Iglesia de San Juan), barokowa budowla zbudowana pod koniec XVIII wieku, do której przylega bogato zdobiona, barokowa dzwonnica, uchodząca za wizytówkę miasta
  • kościół św. Krzyża (hiszp. Iglesia de Santa Cruz), stojący na miejscu świątyni, w której rezydował biskup święty Fulgencjusz. Odbudowany po trzęsieniu ziemi w 1755 jak trójnawowa budowla. W wieży północno-wschodniej, całkowicie odbudowanej po trzęsieniu ziemi, wmurowane zostały dwie tablice kamienne z czasów panowania kalifów Abd ar-Rahmana I i Hiszama I. Wewnątrz kościoła zwraca uwagę, pochodzący z V wieku, sarkofag św. Fulgencjusza. W nawach bocznych kościoła znajdują się klasycystyczne i barokowe retabula
  • Palacio de los Marqueses de Peñaflor, zbudowany w 1726 roku. Wzdłuż jego fasady ciągnie się szereg złączonych ze sobą balkonów
  • Plaza de España, centralny plac miasta, od 1998[1] stanowisko archeologiczne - podczas budowy podziemnego parkingu natrafiono na pozostałości rzymskiej świątyni, łaźni oraz muzułmańskiego cmentarza

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Brigitte Hintzen-Bohlen: Sztuka i Architektura - Andaluzja. Warszawa: Wydawnictwo Philip Wilson, 2008, s. 124-131. ISBN 978-3-8331-5106-4.

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Praca zbiorowa: Podróże z pasją - Hiszpania. Warszawa: GLOBAL PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 362. ISBN 978-83-01-15852-1.