100 mm armata przeciwpancerna T-12
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
100 mm[1] |
| Długość lufy |
8484 mm |
| Donośność |
8500 m |
| Długość |
9162 mm |
| Szerokość |
1700 mm |
| Wysokość |
1448 mm |
| Masa |
3100 kg |
| Kąt ostrzału |
-10° do +20° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
10 strz./min |
| Obsługa |
6 żołnierzy |
| Prędkość marszowa |
70 km/h |
100 mm armata przeciwpancerna (T-12) – holowana armata przeciwpancerna konstrukcji radzieckiej[1].
Armata posiada lufę gładkościenną zakończoną hamulcem wylotowym. Zamek jest półautomatyczny i klinowy o ruchu pionowym. Do strzelania używa się naboi scalonych z pociskami przeciwpancerno-podkalibrowymi, kumulacyjno-odłamkowymi i odłamkowo-burzącymi[1].
W warunkach zimowych lub pokonywania błotnistego terenu na koła armaty zakładane mogą być płozy, a ogień może być prowadzony bez ich zdejmowania. Transportowana jest na stanowiska ogniowe ciągnikiem typu MT-L lub MT-LB[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 222.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 222. ISBN 83-86028-01-7.
Radziecka i rosyjska broń artyleryjska z okresu po II wojnie światowej
| Armaty, armatohaubice i haubice | |
|---|---|
| Działa bezodrzutowe | |
| Armaty i zestawy przeciwlotnicze | |
| Moździerze |
