122 mm haubica 2A18 (D-30)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
122 mm haubica 2A18 (D-30)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

haubica

Historia
Produkcja seryjna

1963-obecnie

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

122 mm

Długość lufy

4875 mm

Donośność

15 200 m (pocisk zwykły)
21 900 m (RAP)

Prędkość pocz. pocisku

690 m/s (odłamkowo-burzący)
740 m/s (burzący)

Długość

5400 mm (marszowa)

Szerokość

1950 mm (marszowa)

Wysokość

1660 mm (marszowa)

Masa

3210 kg (marszowa)
3150 kg (bojowa)

Kąt ostrzału

-7° do +70° (w pionie)
360° (w poziomie)

Szybkostrzelność

7-8 strz./min

Obsługa

7 osób

122 mm haubica 2A18 (D-30) (ros. 122-мм гаубица 2А18 (Д-30)) – sowiecka haubica wprowadzona do uzbrojenia w latach 60. jako następczyni 122 mm haubicy M-30. Nadal jest produkowana.

Haubica D-30 ma łoże trójogonowe dzięki któremu kąt ostrzału w poziomie jest równy 360°. Lufa zakończona hamulcem wylotowym zaopatrzona w półautomatyczny zamek klinowy z pionowym przesuwem klina. Może wystrzeliwać pociski składane ze zmiennym ładunkiem bojowym, pociski odłamkowo-burzące o masie 21,76 kg i stabilizowane brzechwowo pociski kumulacyjne o masie 21,63 kg do prowadzenia ognia bezpośredniego.

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Niebieski – aktualni, Czerwony – byli

Aktualni użytkownicy

Byli użytkownicy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Associated Press, Russia, Iran join talks over Nagorno-Karabakh conflict, The Times of Israel, 7 kwietnia 2016 [dostęp 2017-08-06].
  2. Military & Defense, Peshmerga Military Equipment, Business Insider [dostęp 2017-02-27].
  3. SIPRI Arms Transfers Database.
  4. Amjad Hemidach, Polisario Front Carry Out Military Maneuvers Near Moroccan Borders, Morocco World News, 14 grudnia 2014 [dostęp 2017-08-18].
  5. Product Details | Mulitary Industry Corporation, www.mic.sd [dostęp 2017-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-06].
  6. Military Industry Corporation’s Khalifa-1 self-propelled howitzer displayed for the first time at IDEX, Armyrecognition.com, 25 lutego 2015 [dostęp 2017-02-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.