27. Turniej Czterech Skoczni
| |||
Dyscyplina |
Skoki narciarskie | ||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Pierwsze zawody |
30 grudnia 1978 | ||
Zamknięcie (finał) |
6 stycznia 1979 | ||
Liczba zawodników |
84 | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce |
27. Turniej Czterech Skoczni (niem. 27. Vierschanzentournee) – edycja Turnieju Czterech Skoczni przeprowadzona od 30 grudnia 1978 do 6 stycznia 1979 na skoczniach Schattenbergschanze i Große Olympiaschanze w Niemczech oraz Bergisel i Paul-Ausserleitner-Schanze w Austrii. Był to ostatni turniej przed rozpoczęciem Pucharu Świata.
Triumfatorem Turnieju został Fin Pentti Kokkonen, zwyciężając w dwóch konkursach. Wyprzedził on Szwajcara Hansjörga Sumiego i Niemca Jochena Danneberga.
Tło i faworyci
[edytuj | edytuj kod]Ostatnim dużym konkursem, który rozegrano przed turniejem były Mistrzostwa Świata 1978 w Lahti. W ramach nich rywalizowano w dwóch konkursach indywidualnych: 18 lutego na normalnej skoczni, w którym zwyciężył Matthias Buse i 26 lutego na dużej, gdzie triumfował Tapio Räisänen[1]. W poprzednim, 26. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył fiński skoczek Kari Ylianttila, a za nim uplasowali się przedstawiciele Niemieckiej Republiki Demokratycznej: Matthias Buse i Martin Weber (w czołowej dziesiątce znalazło się w sumie 6 zawodników z tego kraju)[2]. Podczas zawodów w Innsbrucku Falko Weißpflog skokiem na 106 m pobił rekord skoczni[3].
Skocznie
[edytuj | edytuj kod]Tradycyjnie, konkursy Turnieju Czterech Skoczni rozegrane zostały na dwóch obiektach w Niemczech, tj. w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen oraz na dwóch w Austrii, tj. w Innsbrucku i Bischofshofen. Wszystkie cztery skocznie były obiektami normalnymi – ich punkty konstrukcyjne znajdowały się na 90 metrze.
Wsp. wygląd | Nazwa skoczni | Miasto | Punkt konstrukcyjny | Rekord skoczni[a] |
---|---|---|---|---|
Schattenbergschanze | Oberstdorf | K-90[4] | 110,0 m, Toni Innauer (30.12.1975)[5] | |
Große Olympiaschanze | Garmisch-Partenkirchen | K-90[6] | 97,0 m, Jiří Raška (01.01.1971)[7] | |
Bergisel | Innsbruck | K-90[8] | 106,0 m, Falko Weißpflog (03.01.1978)[3] | |
Paul-Ausserleitner-Schanze | Bischofshofen | K-90[9] | 108,0 m, Toni Innauer (06.01.1976)[10] |
Medaliści klasyfikacji łącznej
[edytuj | edytuj kod]Zawodnik | Oberstdorf | Garmisch-Partenkirchen | Innsbruck | Bischofshofen | Nota łączna | Strata | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Skok 1 | Skok 2 | Nota | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Skok 1 | Skok 2 | Nota | ||||
Pentti Kokkonen | 101,0 | 105,0 | 232,4 | 97,0 | – | 114,4 | 98,0 | 98,0 | 231,3 | 99,0 | 106,5 | 237,5 | 815,6 | – | |
Hansjörg Sumi | 99,0 | 99,0 | 220,2 | 96,5 | – | 111,2 | 96,0 | 94,0 | 215,4 | 105,5 | 102,0 | 235,8 | 782,6 | 33,0 | |
Jochen Danneberg | 101,5 | 103,5 | 234,5 | 95 | – | 110,1 | 95,5 | 95,5 | 218,8 | 96,5 | 97,5 | 217,4 | 780,8 | 34,8 |
Konkurs w Oberstdorfie
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy z konkursów zaliczanych do klasyfikacji turnieju odbył się 30 grudnia 1978 na skoczni Schattenbergschanze w Oberstdorfie w RFN. W zawodach wzięło udział 69 skoczków należących do 17 narodowości – najwięcej, 10 zawodników wystawiła reprezentacja gospodarzy. Zwyciężył radziecki zawodnik Jurij Iwanow, który oddał skoki na odległość 100,5 m i 105,5 m, tym samym obejmując prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Drugie miejsce zajął Jochen Danneberg reprezentujący NRD po skokach na 101,5 m i 103,5 m, a na najniższym stopniu podium stanął Pentti Kokkonen z Finlandii, który osiągnął 101 m i 105 m[11][4].
Wyniki konkursu
[edytuj | edytuj kod]Poz. | Imię i nazwisko | Państwo | Punkty | Skok 1 (m) | Skok 2 (m) |
---|---|---|---|---|---|
1. | Jurij Iwanow | ZSRR | 235,4 | 100,5 | 105,5 |
2. | Jochen Danneberg | NRD | 234,5 | 101,5 | 103,5 |
3. | Pentti Kokkonen | Finlandia | 232,4 | 101,0 | 105,0 |
4. | Klaus Tuchscherer | Austria | 224,4 | 94,0 | 105,0 |
5. | Ján Tánczos | Czechosłowacja | 222,8 | 99,5 | 100,0 |
6. | Harald Duschek | NRD | 222,6 | 98,0 | 101,0 |
7. | Willi Pürstl | Austria | 221,6 | 98,5 | 98,0 |
8. | Hansjörg Sumi | Szwajcaria | 220,2 | 99,0 | 99,0 |
9. | Leoš Škoda | Czechosłowacja | 217,7 | 95,0 | 105,0 |
10. | Jari Puikkonen | Finlandia | 216,6 | 98,0 | 99,0 |
11. | Johan Sætre | Norwegia | 214,3 | 95,0 | 99,5 |
12. | Kari Ylianttila | Finlandia | 214,2 | 96,5 | 99,0 |
13. | Bogdan Norčič | Jugosławia | 213,2 | 94,5 | 101,0 |
14. | Falko Weißpflog | NRD | 212,7 | 95,0 | 98,0 |
15. | Per Bergerud | Norwegia | 210,0 | 95,0 | 100,0 |
16. | Matthias Buse | NRD | 209,1 | 90,5 | 101,0 |
17. | Hubert Schwarz | NRD | 209,0 | 94,0 | 98,5 |
18. | Sakae Tsuruga | Japonia | 206,0 | 89,0 | 98,5 |
19. | Stanisław Bobak | Polska | 205,0 | 91,5 | 98,5 |
20. | Stanisław Pawlusiak | Polska | 204,8 | 94,5 | 97,5 |
21. | Ulf Jørgensen | Norwegia | 204,5 | 95,0 | 95,0 |
22. | Alfred Groyer | Austria | 203,9 | 89,5 | 99,0 |
23. | Aleksiej Borowitin | ZSRR | 203,8 | 89,0 | 98,0 |
24. | Klaus Ostwald | NRD | 203,7 | 96,5 | 94,0 |
25. | Walerij Sawin | ZSRR | 203,0 | 93,5 | 94,0 |
26. | Peter Leitner | Niemcy | 201,9 | 89,5 | 99,0 |
27. | Martin Weber | NRD | 201,7 | 90,5 | 97,5 |
28. | Manfred Deckert | NRD | 199,5 | 93,5 | 94,0 |
29. | Władimir Własow | ZSRR | 199,2 | 98,0 | 90,0 |
30. | Robert Mösching | Szwajcaria | 199,0 | 89,5 | 98,0 |
31. | Jim Denney | Stany Zjednoczone | 197,3 | 92,0 | 95,0 |
32. | Władimir Czerniajew | ZSRR | 197,2 | 92,5 | 93,0 |
33. | Jouko Törmänen | Finlandia | 196,4 | 89,0 | 97,0 |
34. | Josef Samek | Czechosłowacja | 195,9 | 89,0 | 94,5 |
35. | Ivo Felix | Czechosłowacja | 193,9 | 86,5 | 97,0 |
36. | Bernd Eckstein | NRD | 193,8 | 92,5 | 89,5 |
37. | Hans Millonig | Austria | 192,8 | 88,5 | 93,5 |
38. | Piotr Fijas | Polska | 192,6 | 94,5 | 92,0 |
39. | Hermann Weinbuch | Niemcy | 189,9 | 84,0 | 97,0 |
40. | Hirokazu Yagi | Japonia | 187,0 | 85,0 | 95,0 |
41. | Yūji Kawamura | Japonia | 186,5 | 91,0 | 89,0 |
42. | Siergiej Sajczik | ZSRR | 185,1 | 89,0 | 90,0 |
43. | Hubert Neuper | Austria | 184,8 | 87,0 | 95,0 |
44. | Christoph Schwarz | Niemcy | 183,7 | 87,5 | 93,0 |
45. | Frank Sternkopf | Niemcy | 183,6 | 86,0 | 95,5 |
45. | Miran Tepeš | Jugosławia | 183,6 | 86,5 | 92,5 |
47. | Peter Schwinghammer | Niemcy | 183,1 | 90,5 | 88,5 |
48. | Christer Karlsson | Szwecja | 182,9 | 90,0 | 91,0 |
49. | Dirk Kramer | Niemcy | 181,2 | 88,0 | 90,0 |
50. | Alois Lipburger | Austria | 181,1 | 84,0 | 92,5 |
50. | Tauno Käyhkö | Finlandia | 181,1 | 83,0 | 93,5 |
52. | Gábor Gellér | Węgry | 179,4 | 89,5 | 91,5 |
53. | Tapio Räisänen | Finlandia | 178,5 | 86,5 | 88,5 |
54. | Armin Kogler | Austria | 177,4 | 91,0 | 85,0 |
55. | Lido Tomasi | Włochy | 174,5 | 88,5 | 89,0 |
56. | Seppo Reijonen | Szwecja | 171,5 | 84,0 | 88,5 |
57. | Marko Mlakar | Jugosławia | 171,1 | 85,0 | 89,0 |
58. | Jürgen Eschrich | Niemcy | 168,6 | 84,0 | 87,5 |
59. | Siergiej Muchin | ZSRR | 167,5 | 88,0 | 82,0 |
60. | Keijo Korhonen | Finlandia | 166,9 | 90,5 | 98,0 |
61. | Ivano Wegher | Włochy | 165,9 | 87,0 | 84,0 |
62. | Roger Ruud | Norwegia | 165,5 | 95,0 | 90,0 |
63. | Georg Waldvogel | Niemcy | 165,2 | 84,0 | 84,0 |
64. | Mario Rinaldi | Szwajcaria | 164,4 | 85,0 | 86,0 |
65. | Kip Sundgaard | Stany Zjednoczone | 161,4 | 82,0 | 84,0 |
66. | Thomas Klauser | Niemcy | 159,8 | 86,0 | 83,5 |
67. | Thomas Prosser | Niemcy | 158,0 | 81,0 | 84,0 |
68. | Paul Egloff | Szwajcaria | 156,5 | 79,0 | 88,5 |
69. | Zdravko Bogataj | Jugosławia | 154,7 | 81,5 | 84,0 |
70. | H. Reichenbach | Szwajcaria | 151,8 | 75,0 | 87,0 |
71. | Philippe Jacoberger | Francja | 139,1 | 76,0 | 80,5 |
72. | Andrej Kaizer | Jugosławia | 138,0 | 76,0 | 79,0 |
73. | Bernard Moullier | Francja | 132,8 | 84,0 | 88,0 |
74. | Zoltán Kelemen | Węgry | 130,8 | 74,0 | 78,0 |
75. | Thierry Sauvanet | Francja | 123,2 | 76,0 | 72,0 |
76. | Patric Dubiez | Francja | 121,7 | 70,0 | 78,0 |
77. | Tomás Cano | Hiszpania | 111,3 | 69,0 | 78,0 |
78. | László Fischer | Węgry | 103,1 | 73,0 | 81,0 |
79. | Róbert Fogarasi | Węgry | 23,8 | 72,0 | – |
Konkurs w Garmisch-Partenkirchen
[edytuj | edytuj kod]1 stycznia 1979 miał odbyć się tradycyjny noworoczny konkurs na Große Olympiaschanze w Garmisch-Partenkirchen[6].
Ze względu na duży spadek temperatury w nocy z 31 grudnia na 1 stycznia wystąpiły problemy z rozegraniem konkursu, ponieważ zeskok pokrył się lodem. W związku z tym relacja z konkursu na antenie ZDF była przedłużona o 4 godziny[12].
W związku z warunkami pogodowymi postanowiono przenieść konkurs na 2 stycznia[13].
Rozegrana została tylko jedna seria. Najlepszy okazał się w niej reprezentant Czechosłowacji, Josef Samek, który osiągnął odległość 101 m. Metr krócej skoczył zdobywca drugiego miejsca Bogdan Norčič z Jugosławii. Na trzecim uplasował się Pentti Kokkonen, po skoku na 97 m[14].
Pozycję lidera w klasyfikacji generalnej przejął Kokkonen, z łączną notą 346,8 pkt. Za nim plasowali się Danneberg, ze stratą 2,2 pkt i Duschek ze stratą 11 pkt. Triumfator pierwszego konkursu, Iwanow spadł na 10. miejsce[15].
Wyniki konkursu
[edytuj | edytuj kod]Konkurs w Innsbrucku
[edytuj | edytuj kod]3 stycznia 1979 rywalizacja przeniosła się do Austrii, gdzie zawodnicy skakali na obiekcie Bergisel. Najlepszy okazał się Fin Pentti Kokkonen, za nim uplasowali się Roger Ruud z Norwegii i Jochen Danneberg z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Wszyscy ci trzej skoczkowie w drugiej serii oddali skoki na taką samą odległość jak w pierwszej, kolejno: 98 m, 96,5 m i 95,5 m. Startowało 77 zawodników[16].
Pierwsza trójka klasyfikacji generalnej pozostała niezmieniona: Kokkonen, Danneberg, Duschek. Na 4. pozycję wysunął się Sumi. Po tym konkursie sklasyfikowanych było 82 zawodników[17] – na starcie konkursu w Innsbrucku pojawiło się trzech nowych skoczków, którzy nie brali udziału w niemieckiej części konkursu.
Wyniki konkursu
[edytuj | edytuj kod]Konkurs w Bischofshofen
[edytuj | edytuj kod]Ostatni konkurs rozegrano 6 stycznia 1979 na Paul-Ausserleitner-Schanze w Bischofshofen. Ponownie zwyciężył Kokkonen, przed Sætre i Fijasem[18]. W klasyfikacji generalnej zwyciężył wspomniany Fin, z przewagą 33,0 pkt nad Sumim, który przesunął się z czwartej na drugą pozycję, na trzecią spadł Danneberg. Do czołowej dziesiątki awansował z 15. miejsca Fijas.
Wyniki konkursu
[edytuj | edytuj kod]Klasyfikacja generalna
[edytuj | edytuj kod]Poz. | Skoczek | Kraj | Punkty | Strata do lidera |
---|---|---|---|---|
1. | Pentti Kokkonen | Finlandia | 815,6 | – |
2. | Hansjörg Sumi | Szwajcaria | 782,6 | 33,0 |
3. | Jochen Danneberg | NRD | 780,8 | 34,8 |
4. | Harald Duschek | NRD | 765,4 | 50,2 |
5. | Johan Sætre | Norwegia | 765,3 | 50,3 |
6. | Leoš Škoda | Czechosłowacja | 748,3 | 67,3 |
7. | Klaus Tuchscherer | Austria | 748,1 | 67,5 |
8. | Matthias Buse | NRD | 741,9 | 73,7 |
9. | Martin Weber | NRD | 739,5 | 76,1 |
10. | Piotr Fijas | Polska | 737,2 | 78,4 |
11. | Klaus Ostwald | NRD | 735,1 | 80,5 |
12. | Falko Weißpflog | NRD | 726,2 | 89,4 |
13. | Jouko Törmänen | Finlandia | 702,8 | 112,8 |
14. | Josef Samek | Czechosłowacja | 696,3 | 119,3 |
15. | Bogdan Norčič | Jugosławia | 695,9 | 119,7 |
16. | Manfred Deckert | NRD | 692,2 | 123,4 |
17. | Kari Ylianttila | Finlandia | 687,4 | 128,2 |
18. | Alfred Groyer | Austria | 686,6 | 129,0 |
19. | Ján Tánczos | Czechosłowacja | 686,4 | 129,2 |
20. | Jari Puikkonen | Finlandia | 685,7 | 129,9 |
21. | Stanisław Bobak | Polska | 685,3 | 130,3 |
21. | Jurij Iwanow | ZSRR | 685,3 | 130,3 |
23. | Jim Denney | Stany Zjednoczone | 683,4 | 132,2 |
24. | Robert Mösching | Szwajcaria | 679,0 | 136,6 |
25. | Hans Millonig | Austria | 676,2 | 139,4 |
26. | Stanisław Pawlusiak | Polska | 673,2 | 142,4 |
27 | Hermann Weinbuch | Niemcy | 671,7 | 143,9 |
28. | Peter Leitner | Niemcy | 670,8 | 144,8 |
29. | Siergiej Sajczik | ZSRR | 667,4 | 148,2 |
30. | Hirokazu Yagi | Japonia | 656,3 | 159,3 |
31. | Roger Ruud | Norwegia | 651,9 | 163,7 |
32. | Sakae Tsuruga | Japonia | 649,7 | 165,9 |
33. | Władimir Własow | ZSRR | 649,0 | 166,6 |
34. | Tapio Räisänen | Finlandia | 648,8 | 166,8 |
35. | Walerij Sawin | ZSRR | 647,7 | 167,9 |
36. | Aleksiej Borowitin | ZSRR | 641,6 | 174,0 |
37. | Christer Karlsson | Szwecja | 639,2 | 176,4 |
38. | Alois Lipburger | Austria | 635,4 | 180,2 |
39. | Yūji Kawamura | Japonia | 630,4 | 185,2 |
40. | Ivo Felix | Czechosłowacja | 626,0 | 189,6 |
41. | Christoph Schwarz | Niemcy | 624,5 | 191,1 |
42. | Marko Mlakar | Jugosłowia | 620,2 | 195,4 |
43. | Ulf Jørgensen | Norwegia | 611,3 | 204,3 |
44. | Thomas Klauser | Niemcy | 609,5 | 206,1 |
45. | Armin Kogler | Austria | 603,8 | 211,8 |
46. | Paul Egloff | Szwajcaria | 603,8 | 211,8 |
47. | Hubert Neuper | Austria | 591,0 | 224,6 |
48. | Lido Tomasi | Włochy | 584,7 | 230,9 |
49. | Miran Tepeš | Jugosławia | 583,4 | 232,2 |
50. | Władimir Czerniajew | ZSRR | 579,9 | 235,7 |
51. | Gábor Gellér | Węgry | 560,8 | 254,8 |
52. | Zdravko Bogataj | Jugosławia | 558,1 | 257,5 |
53. | Siergiej Muchin | ZSRR | 557,8 | 257,8 |
54. | Thomas Prosser | Niemcy | 551,9 | 267,3 |
55. | Mario Rinaldi | Szwajcaria | 549,0 | 266,6 |
56. | Kip Sundgaard | Stany Zjednoczone | 547,1 | 268,5 |
57. | Seppo Reijonen | Szwecja | 546,2 | 269,4 |
58. | Ivano Wegher | Włochy | 538,0 | 277,6 |
59. | Andrej Kaizer | Jugosławia | 526,2 | 289,4 |
60. | Philippe Jacoberger | Francja | 497,7 | 317,9 |
61. | Tauno Käyhkö | Finlandia | 458,9 | 356,7 |
62. | Hubert Schwarz | Niemcy | 458,5 | 357,1 |
63. | Keijo Korhonen | Finlandia | 451,4 | 364,2 |
64. | Patric Dubiez | Francja | 429,8 | 385,8 |
65. | László Fischer | Węgry | 416,1 | 399,5 |
66. | H. Reichenbach | Szwajcaria | 413,0 | 402,6 |
67. | Peter Schwinghammer | Niemcy | 400,7 | 414,9 |
68. | Frank Sternkopf | Niemcy | 397,5 | 418,1 |
69. | Thierry Sauvanet | Francja | 397,0 | 418,6 |
70. | Zoltán Kelemen | Węgry | 385,4 | 430,2 |
71. | Dirk Kramer | Niemcy | 375,9 | 439,7 |
72. | Tomás Cano | Hiszpania | 359,8 | 455,8 |
73. | Bernard Moullier | Francja | 348,7 | 466,9 |
74. | Jürgen Eschrich | Niemcy | 345,9 | 469,7 |
75. | Fritz Esser | Austria | 328,4 | 487,2 |
76. | Alfred Lengauer | Austria | 316,0 | 499,6 |
77. | Heinz Koch | Austria | 303,2 | 512,4 |
78. | Bernd Eckstein | NRD | 286,5 | 529,1 |
79. | Willi Pürstl | Austria | 273,5 | 542,1 |
80. | Georg Waldvogel | Niemcy | 228,8 | 586,8 |
81. | Róbert Fogarasi | Węgry | 210,5 | 605,1 |
82. | Per Bergerud | Norwegia | 210,0 | 605,6 |
83. | Rudolf Wanner | Austria | 157,4 | 658,2 |
84. | Eduard Federer | Austria | 141,6 | 674,0 |
Reprezentacje
[edytuj | edytuj kod]Finlandia
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Finlandii wystawiła siedmiu zawodników na 27. Turniej Czterech Skoczni. Najlepszy okazał się 23-letni Pentti Kokkonen, który pokazał ustabilizowaną formę (stanął na podium wszystkich konkursów) i zwyciężył w klasyfikacji generalnej. W pierwszej piętnastce uplasował się jeszcze rok starszy od niego Törmänen, dla którego najlepszym występem było 5. miejsce w Bischofshofen. Triumfator poprzedniego turnieju, Kari Ylianttila zajął dopiero 17. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | Pentti Kokkonen | 15 grudnia 1955[19] | 815,6 | – | – | – |
13. | Jouko Törmänen | 10 kwietnia 1954[20] | 702,8 | 112,8 | 9 | -4 |
17. | Kari Ylianttila | 28 sierpnia 1953[21] | 687,4 | 128,2 | 1 | -16 |
20. | Jari Puikkonen | 25 czerwca 1959[22] | 685,7 | 129,9 | 11 | -9 |
34. | Tapio Räisänen | 10 maja 1949[23] | 648,8 | 166,8 | – | – |
61. | Tauno Käyhkö[b] | 6 maja 1950[24] | 458,9 | 356,7 | 39. | -22 |
63. | Keijo Korhonen | 7 października 1956[25] | 451,4 | 364,2 | – | – |
Szwajcaria
[edytuj | edytuj kod]Szwajcarię reprezentowało pięciu skoczków. Najwyżej w klasyfikacji generalnej uplasował się 19-letni Hansjörg Sumi, który zajął drugie miejsce, ze stratą 33 punktów do zwycięzcy, Kokkonena. Sumi jednak ani razu nie stawał na konkursowym podium podczas 27. Turnieju Czterech Skoczni. Jego najlepsza pozycją była 4. w Bischofshofen, gdzie oddał skoki na odległość 105,5 m i 102,0 m. Żaden inny szwajcarski zawodnik nie znalazł się w czołowej piętnastce któregokolwiek z konkursów.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
2. | Hansjörg Sumi | 19 stycznia 1959[26] | 782,6 | 33,0 | 33 | +31 |
24. | Robert Mösching | 23 listopada 1954[27] | 679,0 | 136,6 | 29 | +5 |
46. | Paul Egloff | 15 października 1959[28] | 593,9 | 221,7 | – | – |
55. | Mario Rinaldi | ? | 549,0 | 266,6 | 76 | +21 |
66. | H. Reichenbach | ? | 413,0 | 402,6 | 67 | +1 |
NRD
[edytuj | edytuj kod]Podobnie jak przed rokiem reprezentacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej w skokach narciarskich zdominowała czołówkę, choć już w mniejszym stopniu – 7 z 8 startujących skoczków z tego kraju znalazło się w czołowej szesnastce klasyfikacji generalnej. Najwyżej uplasował się Jochen Danneberg, który zajął trzecie miejsce, dwukrotnie stając na podium konkursów.
Oboje reprezentantów NRD, którzy stanęli na podium poprzednio-rocznej rywalizacji spadło o sześć pozycji względem niej.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
3. | Jochen Danneberg | 9 kwietnia 1953[29] | 780,8 | 34,8 | 70 | +67 |
4. | Harald Duschek | 5 maja 1956[30] | 765,4 | 50,2 | 10 | +6 |
8. | Matthias Buse | 3 marca 1959[31] | 741,9 | 73,7 | 2 | -6 |
9. | Martin Weber | 15 kwietnia 1954[32] | 739,5 | 76,1 | 3 | -6 |
11. | Klaus Ostwald | 26 sierpnia 1958[33] | 735,1 | 80,5 | – | – |
12. | Falko Weißpflog | 1954[34] | 726,2 | 89,4 | 5 | -7 |
16. | Manfred Deckert | 31 marca 1961[35] | 692,2 | 123,4 | – | – |
78. | Bernd Eckstein | 22 maja 1953[36] | 286,5 | 529,1 | 6 | -72 |
Norwegia
[edytuj | edytuj kod]Spośród czterech Reprezentantów Norwegii jedynie Johan Sætre uplasował się w pierwszej trzydziestce klasyfikacji generalnej. Ten 28-letni skoczek po skokach na 103,5 m i 100,5 m stanął na drugim stopniu podium w Bischofshofen. Inny z Norwegów Per Bergerud, siódmy w poprzednim roku, zamknął pierwszą piętnastkę w Oberstdorfie, jednak nie startował w następnych konkursach, więc finalnie zajął 82. lokatę w klasyfikacji generalnej.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
5. | Johan Sætre | 5 lutego 1952[37] | 765,3 | 50,3 | 13 | +8 |
31. | Roger Ruud | 1 października 1958[38] | 651,9 | 163,7 | – | – |
43. | Ulf Jørgensen | 24 października 1956[39] | 611,3 | 204,3 | – | – |
82. | Per Bergerud | 28 czerwca 1956[40] | 210,0 | 605,6 | 7 | -75 |
Czechosłowacja
[edytuj | edytuj kod]Najwyżej sklasyfikowanym Czechosłowakiem był Leoš Škoda, który zajął 6. miejsce w klasyfikacji generalnej. Tymczasem jedynym reprezentantem tego kraju który stanął na podium konkursowym był Josef Samek, zwycięzca zawodów w Garmisch-Partenkirchen. Wszyscy czterej skoczkowie czechosłowaccy występowali w poprzedniej edycji turnieju i zajęli w nim niższe pozycje niż w tej.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
6. | Leoš Škoda | 1 maja 1953[41] | 748,3 | 67,3 | 14 | +8 |
14. | Josef Samek | 6 listopada 1957[42] | 696,3 | 119,3 | 46 | +32 |
19. | Ján Tánczos | ? | 686,4 | 129,2 | 26 | +7 |
40. | Ivo Felix | 4 grudnia 1955[43] | 626,0 | 189,6 | 74 | +34 |
Austria
[edytuj | edytuj kod]Najliczniejszą reprezentacją była drużyna austriacka. Na 27. Turnieju Czterech Skoczni wystąpiło dwunastu austriackich skoczków. Najlepszy spośród nich, 22-letni Klaus Tuchscherer zajął 7. miejsce w klasyfikacji generalnej. Nie stanął jednak na podium żadnego z konkursów, a najlepszą jego pozycją była 4. w Oberstdorfie. Nie wszyscy Austriacy pojawili się na starcie wszystkich zawodów – Edi Federer i Rudolf Wanner wystąpili tylko w Bischofshofen, Willi Pürstl wziął udział tylko w niemieckiej części konkursu, a Heinz Koch, Alfred Lengauer i Fritz Esser tylko w austriackiej.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
7. | Klaus Tuchscherer | 14 stycznia 1955[44] | 748,1 | 67,5 | – | – |
18. | Alfred Groyer | 8 stycznia 1959[45] | 686,6 | 129,0 | 79 | +61 |
25. | Hans Millonig | 11 września 1952[46] | 676,2 | 139,4 | 35 | +10 |
38. | Alois Lipburger | 27 sierpnia 1956[47] | 635,4 | 180,2 | 41 | +3 |
45. | Armin Kogler | 4 września 1959[48] | 603,8 | 211,8 | 30 | -15 |
47. | Hubert Neuper | 29 września 1960[49] | 591,0 | 224,6 | 63 | +16 |
75. | Fritz Esser | ? | 328,4 | 487,2 | – | – |
76. | Alfred Lengauer | ? | 316,0 | 499,6 | – | – |
77. | Heinz Koch | ? | 303,2 | 512,4 | – | – |
79. | Willi Pürstl | 10 stycznia 1955[50] | 273,5 | 542,1 | 71 | -8 |
83. | Rudolf Wanner | 28 stycznia 1951[51] | 157,4 | 658,2 | 49 | -34 |
84. | Eduard Federer | 20 lutego 1955[52] | 141,6 | 674,0 | 73 | -11 |
Polska
[edytuj | edytuj kod]Polska drużyna wystawiła trzech reprezentantów na turniej, z których żaden nie startował w poprzedniej jego edycji. Najwyżej sklasyfikowany został debiutujący na arenie międzynarodowej Piotr Fijas, który zajął 10. miejsce w klasyfikacji generalnej, a podczas konkursu w Bischofshofen stanął na najniższym stopniu podium[53]. Bardziej doświadczony Stanisław Bobak, tamtoroczny mistrz Polski z normalnej skoczni[54] zajął 21. miejsce, a jego najlepszym wynikiem była 10. pozycja w Ga-Pa.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
10. | Piotr Fijas | 27 czerwca 1958[53] | 737,2 | 78,4 | – | – |
21. | Stanisław Bobak | 12 marca 1956[55] | 685,3 | 130,3 | – | – |
26. | Stanisław Pawlusiak | 30 kwietnia 1958[56] | 673,2 | 142,4 | – | – |
Jugosławia
[edytuj | edytuj kod]W czołowej trzydziestce klasyfikacji generalnej znalazł się jeden Reprezentant Jugosławii – 25-latek Bogdan Norčič. Stanął on na podium konkursu w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w jedynej serii oddał skok na odległość 100 m.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
15. | Bogdan Norčič | 19 września 1953[57] | 695,9 | 119,7 | 27 | +12 |
42. | Marko Mlakar | ? | 620,2 | 195,4 | 50 | +8 |
49. | Miran Tepeš | 25 kwietnia 1961[58] | 583,4 | 232,2 | – | – |
52. | Zdravko Bogataj | ? | 558,1 | 257,5 | 53 | +1 |
59. | Andrej Kaizer | ? | 526,2 | 289,4 | 47 | -12 |
Związek Radziecki
[edytuj | edytuj kod]Jeden z siedmiu radzieckich skoczków narciarskich, którzy wystąpili na Turnieju, Jurij Iwanow zwyciężył w pierwszym konkursie, tym samym stając się liderem klasyfikacji generalnej. Finalnie jednak zajął 21. miejsce.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
21. | Jurij Iwanow | 9 lipca 1959[59] | 685,3 | 130,3 | 16 | -5 |
29. | Siergiej Sajczik | 26 lutego 1957[60] | 667,4 | 148,2 | 20 | +9 |
33. | Władimir Własow | 6 lipca 1958[61] | 649,0 | 166,6 | – | – |
35. | Walerij Sawin | 21 czerwca 1951[62] | 647,7 | 167,9 | 21 | -14 |
36. | Aleksiej Borowitin | 14 lutego 1954[63] | 641,6 | 174,0 | 15 | -21 |
50. | Władimir Czerniajew | ? | 579,9 | 235,7 | 34 | -16 |
53. | Siergiej Muchin | ? | 557,8 | 257,8 | – | – |
Stany Zjednoczone
[edytuj | edytuj kod]Na turnieju pojawiło się dwóch amerykańskich skoczków: Jim Denney (który osiągnął w poprzednim roku najlepszy wynik z trzech braci Denneyów, którzy startowali w 26. TCS) i Kip Sundgaard.
Najlepsze wyniki Amerykanie osiągnęli w jednoseryjnym konkursie w Ga-Pa, gdzie Denney oddał skok na odległość 95,5 m i wszedł do pierwszej dziesiątki, plasując się na 8. miejscu, a Sundgaard zajął 52. pozycję.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
23. | Jim Denney | 10 czerwca 1957[64] | 683,4 | 132,2 | 32 | +9 |
56. | Kip Sundgaard | 15 lutego 1956[65] | 547,1 | 268,5 | 54 | -2 |
RFN
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Niemiec, jeden z dwóch gospodarzy turnieju, wystawił na zawody dziesięciu skoczków. Najlepszym spośród nich okazał się 27. w klasyfikacji generalnej, 18-letni Hermann Weinbuch, który najwyżej sklasyfikowany został w Innsbrucku, gdzie zajął 17. miejsce.
W czołowej trzydziestce znalazł się jeszcze jeden skoczek z Niemiec Zachodnich Peter Leitner, który przed konkursem w Bischofshofen świętował swoje 23 urodziny. Swój najlepszy wynik również odniósł w Innsbrucku, gdzie był dwudziesty.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
27. | Hermann Weinbuch | 22 marca 1960[66] | 671,7 | 143,9 | – | – |
28. | Peter Leitner | 5 stycznia 1956[67] | 670,8 | 144,8 | 12 | -16 |
41. | Christoph Schwarz | ? | 624,5 | 191,1 | 28 | -13 |
44. | Thomas Klauser | 9 czerwca 1964[68] | 609,5 | 206,1 | – | – |
54. | Thomas Prosser | ? | 551,9 | 267,3 | – | – |
62. | Hubert Schwarz | 13 września 1960[69] | 458,5 | 357,1 | 28 | -34 |
67. | Peter Schwinghammer | ? | 400,7 | 414,9 | 19 | -48 |
68. | Frank Sternkopf | ? | 397,5 | 418,1 | – | – |
71. | Dirk Kramer | 11 kwietnia 1960[70] | 375,9 | 439,7 | – | – |
74. | Jürgen Eschrich | ? | 345,9 | 469,7 | – | – |
Japonia
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Japonii wystawiła trzech zawodników na zawody. Najwyższą pozycję w klasyfikacji generalnej zajął 19-letni Hirokazu Yagi, który był 30., a jego najlepszym występem była 15. pozycja w Innsbrucku, gdzie oddał skoki na odległość 86,5 m i 89 m. Tymczasem 39. w klasyfikacji Yūji Kawamura awansował o 30. lokat względem poprzedniej edycji turnieju.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
30. | Hirokazu Yagi | 26 grudnia 1959[71] | 656,3 | 159,3 | – | – |
32. | Sakae Tsuruga | ? | 649,7 | 165,9 | 36 | +4 |
39. | Yūji Kawamura | ? | 630,4 | 185,2 | 69 | +30 |
Szwecja
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Szwecji wracała po rocznej przerwie (nie wystąpiła w poprzedniej edycji turnieju[2]). Pojechała ona na zawody w składzie: Christer Karlsson i Seppo Reijonen.
Karlsson tylko jednokrotnie został sklasyfikowany w pierwszej trzydziestce – był 28. w Bischofshofen. Tymczasem Reijonenowi nie udało się to ani razu, jego najlepszym wynikiem była 44. pozycja w Ga-Pa.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
37. | Christer Karlsson | ? | 639,2 | 176,4 | – | – |
57. | Seppo Reijonen | 29 kwietnia 1944[72] | 546,2 | 269,4 | – | – |
Włochy
[edytuj | edytuj kod]Na turnieju pojawiło się dwóch reprezentantów Włoch: Lido Tomasi i Ivano Wegher. Najlepszym wynikiem włoskich skoczków było 37. miejsce Tomasiego w Bischofshofen. Obydwoje poprawili swoje wyniki względem poprzedniego turnieju.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
48. | Lido Tomasi | 17 listopada 1955[73] | 584,7 | 230,9 | 55 | +7 |
61. | Ivano Wegher | ? | 538,0 | 277,6 | 72 | +11 |
Węgry
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Węgier wystąpiła w czteroosobowym składzie, a najwyżej sklasyfikowanym z tamtejszych zawodników był Gábor Gellér, który zajął 51. miejsce. Z najlepszej strony pokazał się w konkursie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie uplasował się na 50. pozycji.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
51. | Gábor Gellér | ? | 560,8 | 254,8 | – | – |
65. | László Fischer | 1962 | 416,1 | 399,5 | – | – |
70. | Zoltán Kelemen | ? | 385,4 | 430,2 | – | – |
81. | Róbert Fogarasi | ? | 210,5 | 605,1 | – | – |
Francja
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Francji wysłała czterech zawodników na Turniej. Najlepszym ich rezultatem było 59. miejsce Moulliera w Innsbrucku.
Poz. | Skoczek | Data urodzenia | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|---|
60. | Philippe Jacoberger | ? | 497,7 | 317,9 | – | – |
64. | Patric Dubiez | ? | 429,8 | 385,8 | 48. | -16 |
69. | Thierry Sauvanet | ? | 397,0 | 418,6 | – | – |
73. | Bernard Moullier | 27 września 1957[74] | 348,7 | 466,9 | – | – |
Hiszpania
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Hiszpanii wystawiła tylko jednego skoczka na turniej. Był nim Tomás Cano, dla którego był to pierwszy start w zawodach tej rangi. We wszystkich czterech konkursach plasował się w ostatniej dziesiątce, najlepszym wynikiem była 72. pozycja w Bischofshofen[75].
Poz. | Skoczek | Punkty | Strata do lidera | 26. TCS | Różnica |
---|---|---|---|---|---|
72. | Tomás Cano | 359,8 | 455,8 | – | – |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mistrzostwa Świata 1978. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
- ↑ a b Turniej Czterech Skoczni 1977/1978. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-18]. (pol.).
- ↑ a b Bergisel, Innsbruck. skisprungschanzen.com. [dostęp 2011-12-18]. (niem.).
- ↑ a b FIS Race – Oberstdorf (GER) 30.12.1978. FIS. [dostęp 2011-12-13]. (ang.).
- ↑ Erdinger Arena, Oberstdorf. skisprungschanzen.com. [dostęp 2011-12-18]. (niem.).
- ↑ a b Partenkirchen (GER) K90 01.01.1979. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ Olympiaschanze, Garmisch-Partenkirchen. skisprungschanzen.com. [dostęp 2011-12-18]. (niem.).
- ↑ Innsbruck (AUT) K90 04.01.1979. FIS. [dostęp 2012-01-21]. (ang.).
- ↑ Bischofshofen (AUT) K90 06.01.1979. FIS. [dostęp 2012-01-21]. (ang.).
- ↑ Sepp Bradl-Skistadion, Bischofshofen. skisprungschanzen.com. [dostęp 2011-12-18]. (niem.).
- ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-12]. (pol.).
- ↑ Klaus Taglauer: Die Tournee der Anekdoten (eine Auswahl). Vierschanzentournee. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-31)]. (niem.).
- ↑ Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. Skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2011-12-29]. (pol.).
- ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-13]. (pol.).
- ↑ Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-13]. (pol.).
- ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-14]. (pol.).
- ↑ Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Klasyfikacja po konkursie: 04.01.1979, Innsbruck K-90. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-14]. (pol.).
- ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-20]. (pol.).
- ↑ KOKKONEN Pentii. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ TOERMAENEN Jouko. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ YLIANTTILA Kari. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ PUIKKONEN Jari. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ RAEISAENEN Tapio. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ KAEYHKO Tauno. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ KORHONEN Keijo. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ HANSJOERG Sumi. FIS. [dostęp 2011-12-24]. (ang.).
- ↑ MOESCHING Robert. FIS. [dostęp 2011-12-24]. (ang.).
- ↑ EGLOFF Paul. FIS. [dostęp 2011-12-24]. (ang.).
- ↑ DANNEBERG Jochen. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ DUSCHEK H.. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ BUSE Matthias. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ WEBER Martin. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ OSTWALD Klaus. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ Rock me Amadeus – Wie Falco zu seinem Namen kam. Mitteldeutscher Rundfunk, 2011-02-08. [dostęp 2012-01-09]. (niem.).
- ↑ DECKERT Manfred. FIS. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
- ↑ ECKSTEIN B.. FIS. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
- ↑ SAETRE Johan. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
- ↑ RUUD Roger. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
- ↑ JOERGENSEN Ulf. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
- ↑ BERGERUD Per. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
- ↑ SKODA Leos. FIS. [dostęp 2011-12-27]. (ang.).
- ↑ SAMEK J.. FIS. [dostęp 2011-12-27]. (ang.).
- ↑ FELIX Ivo. FIS. [dostęp 2011-12-27]. (ang.).
- ↑ Claus Tuchscherer Biography and Olympic Results. Sports-reference.com. [dostęp 2011-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
- ↑ GROYER Alfred. FIS. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
- ↑ Hans Millonig Biography and Olympic Results. Sports-reference.com. [dostęp 2011-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
- ↑ LIPBURGER Alois. FIS. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
- ↑ Armin Kogler Biography and Olympic Results. Sports-reference.com. [dostęp 2011-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
- ↑ Hubert Neuper Biography and Olympic Results. Sports-reference.com. [dostęp 2011-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-03)]. (ang.).
- ↑ PUERSTL Willi. FIS. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
- ↑ Rudi Wanner Biography and Olympic Results. Sports-reference.com. [dostęp 2011-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
- ↑ FEDERER Edi. FIS. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
- ↑ a b FIJAS Piotr. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. [dostęp 2011-12-19]. (pol.).
- ↑ BOBAK Stanislaw. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ PAWLUSIAK Stanislaw 1958.04.30 POL. wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-07-08]. (pol.).
- ↑ Bogdan Norčič Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-03)]. (ang.).
- ↑ TEPES Miran. FIS. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).
- ↑ IWANOV Yuri. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ SAITCHIK Sergiey. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ VLASOV Wladimir. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ SAVIN Valeriy. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ BOROVITIN A.. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ Jim Denney Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-05)]. (ang.).
- ↑ Sundgaard Kip Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-30)]. (ang.).
- ↑ Hermann Weinbuch. Sports-reference.com. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-23)]. (ang.).
- ↑ LEITNER Peter. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ KLAUSER Thomas. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ Hubert Schwarz. Sports-reference.com. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
- ↑ Dirk Kramer. Sports-reference.com. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
- ↑ YAGI Hirokazu. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ Seppo Reijonen Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
- ↑ TOMASI Lido. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
- ↑ MOULLIER Bernard. FIS. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
- ↑ CANO Thomas. FIS. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- FIS Race 1979. FIS. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
- Turniej Czterech Skoczni 1978/1979. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-05-08].