336 Samodzielna Gwardyjska Brygada Piechoty Morskiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
336 Samodzielna Gwardyjska Brygada Piechoty Morskiej
336-я отдельная гвардейская Белостокская орденов орденов Жукова, Суворова и Александра Невского бригада морской пехоты (336-я обрмп)
Ilustracja
Emblemat 336 BPM noszony na rękawie
Historia
Państwo

 ZSRR 1942–1991
 Rosja 1991–

Sformowanie

1942

Nazwa wyróżniająca

Białostocka

Dowódcy
Obecny

płk Igor Kołmykow

Działania zbrojne
I wojna czeczeńska
Organizacja
Numer

JW 06017

Dyslokacja

Bałtijsk

Rodzaj sił zbrojnych

marynarka wojenna

Rodzaj wojsk

piechota morska

Podległość

Flota Bałtycka
Zachodni Okręg Wojskowy

Odznaczenia

336 Samodzielna Gwardyjska Białostocka Brygada Piechoty Morskiej (ros. 336-я отдельная гвардейская Белостокская орденов орденов Жукова, Суворова и Александра Невского бригада морской пехоты (336-я обрмп)) – samodzielny związek taktyczny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w strukturach Floty Bałtyckiej Zachodniego Okręgu Wojskowego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Brygada wywodzi się ze sformowanego w 1942 roku 347 Pułku Strzelców, który w składzie 308 Dywizji Strzelców (przeformowanej w 120 Gwardyjską Dywizję Strzelców) przeszedł szlak bojowy od Stalingradu do Łaby. Za zasługi bojowe pułk przeformowany został 25 września 1943 roku w 336 Gwardyjski pułk strzelecki. Wojnę zakończył z tytułem „Gwardyjski”, nazwą wyróżniającą „Białostocki”, Orderem Suworowa oraz Aleksandra Newskiego[1].

Po wojnie dyslokowany został w Mińsku, w składzie 120 Dywizji. W 1957 roku stał się pułkiem zmechanizowanym. W 1963 roku, zgodnie z Dyrektywą Ministra Obrony ZSRR nr org./3/50340 przemianowano go na 336 pułk piechoty morskiej i przemieszczono do Bałtijska. W 1979 roku przeformowano go w 336 Brygadę Piechoty Morskiej z zachowaniem nazw wyróżniających i orderów[2].

Brygada w czasach ZSRR uczestniczyła w licznych ćwiczeniach wojskowych, takich jak „Odra-Nysa”, „Ocean-70”, „Zapad-81”, „Ocean-85”, „Jesień-88”. Pododdziały brygady pełniły też rotacyjną służbę dyżurną na Morzu Śródziemnym, Morzu Czerwonym, czy u wybrzeży Angoli. W czasie rozpadu ZSRR pododdziały brygady zabezpieczały obiekty Floty Bałtyckiej, a także obiekty w Kłajpedzie, Tallinnie, Rydze i Lipawie[3].

W składzie Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej brygada uczestniczyła w I wojnie czeczeńskiej, a także w ćwiczeniach „Baltops-2003” i „Baltops-2004” oraz „Zapad-2009”[4].

W 2022 wzięła udział w inwazji na Ukrainę[5]. 4 listopada 2022 r. odznaczona Orderem Żukowa[6].

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo i sztab – Bałtijsk;
  • kompania strzelców wyborowych;
  • kompania łączności;
  • bateria ppk;
  • kompania miotaczy ognia;
  • kompania inżynieryjno-desantowa;
  • kompania zabezpieczenia technicznego;
  • kompania medyczna;
  • pluton komendancki;
  • 877 batalion piechoty morskiej – Sowieck;
  • 879 batalion desantowo-szturmowy – Bałtijsk;
  • 884 batalion piechoty morskiej – Bałtijsk;
  • 724 batalion rozpoznawczy – Bałtijsk;
  • 1612 dywizjon artylerii samobieżnej – Miecznikowo;
  • 1592 dywizjon artylerii samobieżnej – Miecznikowo;
  • 1618 dywizjon artylerii przeciwlotniczej – Pieriesławskoje.

Dowódcy brygady[edytuj | edytuj kod]

  • płk W. Goworow – 1979–1982;
  • płk A. Szeregeda – 1982–1984;
  • płk Aleksandr Otrakowskij – 1984–1990;
  • płk Jewgienij Koczeszkow – 1990–1995;
  • płk N. Artamonow – 1995–1999;
  • płk Aleksandr Darkowicz – 1999–2002;
  • płk Andriej Guszczin– 2003–2006;
  • płk Oleg Darżapow – 2006–2009;
  • płk A. Anosow – 2009–2016;
  • płk Andriej Łazutkin – 2016–2021;
  • płk Igor Kołmykow – 2021–.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]