Adam Leśniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Leśniewski
podporucznik artylerii podporucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1896
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1920
pod Artasowem

Przebieg służby
Lata służby

1918–1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 Dywizjon Artylerii Konnej

Stanowiska

dowódca baterii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)
Grób Adama Leśniewskiego i jego rodziców

Adam Leśniewski (ur. 26 maja?/7 czerwca 1896[1] w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1920 pod Artasowem) – podporucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 czerwca 1896 w Warszawie, w rodzinie Józefa (1867–1921), generała porucznika Wojska Polskiego, i Heleny z Wróblewskich (1868–1920)[2][3]. Był starszym bratem Kazimierza (1897–1957), majora artylerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari[1]. W 1913 wyjechał z rodziną do Groznego, gdzie jego ojciec objął dowództwo 82 pułku piechoty[4].

Student Politechniki Warszawskiej[5][6]. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[7]. W czasie obrony Lwowa odznaczył się w walce pod Persenkówką[8]. Później pełnił służbę w 1 dywizjonie artylerii konnej[5].

16 sierpnia 1920 w czasie wojny z bolszewikami objął dowództwo 2. baterii 6 dywizjonu artylerii konnej[9]. Poległ 19 sierpnia 1920 w bitwie pod Artasowem[a]. 24 sierpnia 1920 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234, rząd 3, miejsce 1)[5][14].

10 kwietnia 1921 pułkownik Juliusz Rómmel we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał: „w bitwie pod Artasowem 20 sierpnia 1920 r. ppor. Leśniewski zajął otwartą pozycję celem szybszego odbicia szarżującej tam kawalerii bolszewickiej. Bateria jego znajdowała się w ogniu karabinów maszynowych i karabinów ręcznych, jednak on widząc i rozumiejąc poważną sytuację, postanowił nie zjeżdżać z pozycji. Po pewnym czasie bateria jego stała się celem dla artylerii bolszewickiej, widząc jednak skuteczność swoich strzałów i cofających się bolszewików, nie zważając uwagi na grożące jemu i baterii niebezpieczeństwo szybkim ogniem odrzucał (...) dalej. Zmieniwszy sytuację dla nas niebezpieczną na pomyślną, nakazał zaprzestania ognia i zjechania na inną pozycję. W tejże chwili granat bolszewicki upadł koło niego i oderwał obydwie nogi. Po kilku dniach ppor. Leśniewski umarł. Czynem swoim uratował sytuację i pozwolił na kontynuowanie pułkom jazdy swego zadania”[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Według Zygmunta Mianowskiego poległ 19 sierpnia w bitwie pod Artasowem[10]. Juliusz Rómmel we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał, że Adam Leśniewski zmarł po kilku dniach od bitwy pod Artasowem, przy czym wyraz „dniach” został nadpisany nad przekreślonym wyrazem „chwilach”[11]. W nekrologach opublikowanych w „Kurierze Warszawskim” podano, że poległ 19 sierpnia 1920 pod Kulikowem[5]. Na „Liście strat Wojska Polskiego” figuruje jako poległy 19 sierpnia 1920 w Działdowie[12]. Taką samą datę i miejsce śmierci podali autorzy „Księgi Jazdy Polskiej”[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kolekcja ↓, s. 31.
  2. Kolekcja ↓, s. 21, 31.
  3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-13]..
  4. Kolekcja 2 ↓, s. 4.
  5. a b c d Nekrologi. „Kurjer Warszawski”. 233, s. 6, 1920-08-23. Warszawa. .
  6. Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 234, s. 4, 1920-08-24. Warszawa. .
  7. a b Wniosek ↓, s. 1.
  8. Adam Leśniewski. „Gazeta Lwowska”. 194, s. 4, 1920-08-26. Lwów. .
  9. Mianowski 1930 ↓, s. 14.
  10. Mianowski 1930 ↓, s. 14, 23.
  11. a b Wniosek ↓, s. 2.
  12. Lista strat 1934 ↓, s. 478.
  13. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 402.
  14. Cmentarz Stare Powązki: LEŚNIEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-08-13].
  15. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 427.
  16. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-13]..
  17. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-13]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]