Adam Schmuck

Adam Schmuck

Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1904 Lwów
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1971 Wrocław
profesor nauk geograficznych
Specjalność: meteorologia
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1932 Uniwersytet Lwowski
Habilitacja	30 marca 1950
Profesura	1960
Uczelnia	Uniwersytet Wrocławski Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu
Odznaczenia

Grób prof. A. Schmucka na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu

Adam Schmuck (ur. 29 stycznia 1904 we Lwowie, zm. 20 kwietnia 1971 we Wrocławiu) – polski geograf i meteorolog, wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego i Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.

Życiorys

Urodzony 29 stycznia 1904 r. we Lwowie, był synem Wojciecha i Anny z Czernych. Jego ojciec był tokarzem we lwowskich warsztatach kolejowych. W rodzinnym mieście ukończył IX Państwowe Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego we Lwowie, po czym od 1924 r. studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie meteorologię. Studia ukończył w 1928 r. i na rok został zastępcą asystenta na UJK oraz nauczycielem XI Gimnazjum Państwowego we Lwowie, a od września 1930 uczył w gimnazjum w Kołomyi. W 1932 r. doktoryzował się na UJK w zakresie geofizyki i meteorologii pod kierunkiem Henryka Arctowskiego. Oprócz tego opracował monografię okolic Kołomyi oraz wspomnienia zawierające opisy Polesia i Pojezierza Augustowskiego.

Podczas sowieckiej okupacji pracował jako nauczyciel w szkole średniej w Kołomyi. Po agresji niemieckiej pracował kolejno jako rolnik na Lubelszczyźnie, księgowy we Lwowie i pracownik browaru w Okocimiu.

Po zakończeniu wojny został nauczycielem gimnazjum w Brzesku i dyrektorem Państwowego Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych. W lutym 1946 r. wyjechał do Wrocławia, w którym objął posadę w Katedrze Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskiego. 30 marca 1950 habilitował się i w następnym roku objął Katedrę Hydrometeorologii na nowo utworzonym Wydziale Melioracji Wodnych na Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Na WSzR był w latach 1954–1956 prorektorem, a w latach 1953–1954 i 1959–1962 – prodziekanem Wydziału Melioracji Wodnych. W 1954 został profesorem nadzwyczajnym, w sześć lat później otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

W 1947 r. znalazł się wśród założycieli Polskiego Towarzystwa Meteorologiczno-Hydrologicznego i jego wrocławskiego oddziału PTMH. W następnych latach był sekretarzem PTMH i przez wiele lat zastępcą przewodniczącego. Należał do Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Geograficznego i Instytutu Śląskiego w Opolu. Autor 99 publikacji naukowych oraz licznych skryptów i podręczników akademickich.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 20 kwietnia 1971 r. we Wrocławiu i został pochowany na cmentarzu św. Rodziny we Wrocławiu. Żonaty z Marią z Mirowskich (1907–1990). Ich córkami były Helena Dobrucka i Barbara Marszałek.