Adam van Noort

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam van Noort
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1561 lub 1562
Antwerpia

Data i miejsce śmierci

1641
Antwerpia

Narodowość

flamandzka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

manieryzm

Loth i jego dwie córki

Adam van Noort też Oort (ur. 1561 lub 1562 w Antwerpii, zm. 1641 tamże)[1]niderlandzki malarz i rysownik; przedstawiciel manieryzmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem rysownika, architekta i malarza, Lamberta van Noorta. Malarstwo studiował pod kierunkiem ojca[1][2] i Jacoba de Backera[1]. W 1587 został mistrzem (wijnmeester)[a] gildii św. Łukasza w Antwerpii, a w 1597 był jej dziekanem[1]. Jego pracownia liczyła ponad 30 uczniów, w tym m.in.: Rubensa, Jordaensa i Hendrika van Balena[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Na wypraccowanie jego indywidualnego stylu miała początkowo wpływ twórczość Martna de Vosa i Ambrosiusa Franckena, później Fransa Florisa, a w końcu Rubensa[2]. Uprawiał malarstwo religijne i portretowe. Jego liczne dzieła znajdują się w kościołach i muzeach Antwerpii, Brukseli i Gandawy. Namalował m.in. obrazy Chrystus z dziećmi, Kazanie Świętego Jana Chrzciciela i Pokłon Trzech Króli.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Mianem wijnmeester określano syna mistrza gildii św. Łukasza. "Wijnmeester" otrzymywał tytuł mistrza z chwilą wstąpienia do gildii, bez obowiązku odbycia wieloletniej praktyki[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Adam van Noort [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2024-04-15] (ang. • niderl.).
  2. a b c Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Noort lub Oort, Adam van, [w:] Robert Genaille, Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 259, ISBN 83-221-0686-6 (pol.).
  3. Gildia, [w:] Robert Genaille, Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 83 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille, Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 143.