Impale
(Przekierowano z Aepycerotinae)
|
||
| Aepycerotinae[1] | ||
| Gray, 1872 | ||
 Impala (Aepyceros melampus) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | impale | |
Impale[2] (Aepycerotinae) – podrodzina ssaków wołowatych obejmująca monogatunkowy rodzaj impala (Aepyceros) Sundevall, 1847, do którego należy występująca w Afryce
- impala zwyczajna (Aepyceros melampus)
Aepycerotinae jest uważana za jedną z najstarszych gałęzi ewolucyjnych krętorogich. Szczątki impali znane są z zapisów kopalnych datowanych na 6,5 mln lat, a ich budowa nie różni się zasadniczo od współczesnych przedstawicieli gatunku Aepyceros melampus.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Huffman Brent: Subfamily Aepycerotinae, Impala (ang.). www.ultimateungulate.com. [dostęp 20 grudnia 2007].
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) (ang.). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 20 grudnia 2007].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aepycerotinae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
