Impala zwyczajna
| ||
| Aepyceros melampus[1] | ||
| (Lichtenstein, 1812) | ||
 Samica impali zwyczajnej, Botswana (Chobe National Park) 2014 | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | impale | |
| Rodzaj | impala (Aepyceros) Sundevall, 1847 | |
| Gatunek | impala zwyczajna | |
| Podgatunki | ||
|
zobacz opis w tekście | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Impala zwyczajna[3] (Aepyceros melampus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, licznie występujący w południowej Afryce.
Rozmiary[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała od 130-180 cm, ogona od 30 do 45 cm, wysokość w kłębie 90 cm, masa 40-60 kg. Długość rogów samca 50-75 cm, samice nie posiadają rogów[4].
Środowisko życia[edytuj | edytuj kod]
Impala zwyczajna żyje na zadrzewionej sawannie, gdzie rozległe przestrzenie trawiaste przechodzą w kolczaste zarośla. Występuje w Afryce Środkowej i Południowej.
Długość życia[edytuj | edytuj kod]
Około 18 lat.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Ruja występuje na początku pory deszczowej – w kwietniu i maju. Ciąża trwa 180-204 dni. Młode: 1, rzadziej 2.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Odżywia się trawami i ziołami, liśćmi drzew i krzewów. Aktywna za dnia i nocą. Przebywa w pobliżu wody. Wrogami impali są lew, lampart, gepard i likaon. Impala przebywa w stadach liczących do 25 osobników, przewodzonych przez samca. W porze suchej tworzą się stada liczące nawet setki osobników.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono sześć podgatunków impali zwyczajnej[5]:
| Podgatunek | Kategoria zagrożenia |
|---|---|
| A. melampus johnstoni Thomas, 1893 | |
| A. melampus katangae Lönnberg, 1914 | |
| A. melampus melampus (Lichtenstein, 1812) | LC[6] |
| A. melampus petersi Bocage, 1879 | VU[7] |
| A. melampus rendilis Lönnberg, 1912 | |
| A. melampus suara Matschie, 1892 |
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[2].
Inne[edytuj | edytuj kod]
Osiąga prędkość do 60 km/h. W czasie biegu wykonuje skoki w dal 8-9 m i wzwyż 2-3 m.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aepyceros melampus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Aepyceros melampus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Beata Pawlikowska: Blondynka na safari. Warszawa: National Geographic, 2009, s. 57. ISBN 978-83-7596-040-2.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Aepyceros melampus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 13 czerwca 2010]
- ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group, Aepyceros melampus ssp. melampus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2010-06-13] (ang.).
- ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group, Aepyceros melampus ssp. petersi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2010-06-13] (ang.).