Przejdź do zawartości

Aleksander Medyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Medyński
„M.”, „A.M.”
Ilustracja
Aleksander Medyński (ok. 1938)
Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1880
Dobromil

Data śmierci

1940

Zawód, zajęcie

profesor gimnazjalny

Narodowość

polska

Edukacja

C. K. Gimnazjum w Złoczowie

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Medyński (ur. 30 kwietnia 1880 w Dobromilu, zm. 1940) – polski nauczyciel, historyk, dziennikarz.

Aleksander Medyński (1938)

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Medyński[a] urodził się 30 kwietnia 1880 w Dobromilu[1][2][3][b]. Był wyznania rzymskokatolickiego[1]. W 1891 ukończył I klasę w C. K. Gimnazjum w Drohobyczu[4]. Potem kształcił się w C. K. Gimnazjum w Złoczowie, gdzie w 1895 ukończył V klasę[5], a w 1898 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[6][7]. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego[3]. Specjalizował się w historii oraz w geografii[3]. 16 listopada 1901 został wybrany bibliotekarzem wydziału Akademickiego Kółka Historycznego we Lwowie[8].

Został nauczycielem przedmiotów głównych historii i geografii[1][3]. Jako kandydat stanu nauczycielskiego 30 sierpnia 1902 został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie podjął pracę 2 września 1902[9][1][3]. Uczył tam historii, geografii, języka polskiego oraz historii kraju rodzinnego[10]. Egzamin nauczycielski złożył 3 czerwca 1903[1][3]. 24 sierpnia 1903 został przeniesiony do C. K. I Gimnazjum w Tarnopolu[11][12][3]. 9 września 1903 został mianowany nauczycielem rzeczywistym[1]. W tarnopolskim gimnazjum uczył języka polskiego, geografii, historii powszechnej, języka niemieckiego oraz jako przedmiotu nadobowiązkowego historii kraju rodzinnego (wzgl. dziejów ojczystych), był też zawiadowcą biblioteki nauczycielskiej[13][14][15][16][17][18][19][20]. Został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora od 1 lipca 1906[1][3]. 5 maja 1906 został mianowany pomocnikiem kancelaryjnym dyrektora, Maurycego Maciszewskiego, na okres dwóch lat od 1 maja 1906 do 30 kwietnia 1908[21], potem pełnił tę funkcję nadal, 5 października 1910 ponownie mianowany na dwa lata[22]. W zakresie wychowania fizycznego gimnazjalistów prowadził wycieczki krajoznawcze[23][24] oraz przewodniczył klubowi sportowemu „Kresy”[25], w którym ćwiczono lekkoatletykę, a 90 zawodników trenowało piłkę nożną, zaś pierwsza drużyna rozgrywała mecze z zespołami z innych miast[26][27]. Kierował też drużyną kolarską[28]. Był delegowany z zakładu do komisji skautowej w Tarnopolu[29][30]. Był kuratorem kółka historycznego dla klas wyższych[31]. Na Podolu przed 1914 był działaczem akcji Towarzystwa Szkoły Ludowej[32].

17 sierpnia 1913 został przeniesiony z C. K. I Gimnazjum w Tarnopolu do filii C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[33][34][35]. W sierpniu 1913 otrzymał VIII rangę w zawodzie[36]. W filii IV Gimnazjum uczył historii, geografii, był kuratorem czytelni uczniowskiej i kółka historycznego[37]. Jednocześnie był profesorem seminarium nauczycielskiego przy Zakładach Naukowych Żeńskich Zofii Strzałkowskiej we Lwowie, gdzie uczył geografii i historii, był opiekunem kółek historycznych[38]. W Zakładach przewodził wycieczkom, w tym przebywał wraz z podopiecznymi na wycieczce we Włoszech w dniach od 2 do 25 kwietnia 1914 odbytej z uczennicami[39]. Podczas I wojny światowej w roku szkolnym 1914/1915 został przydzielony z filii IV Gimnazjum do C. K. Wyższej Szkoły Realnej w Żywcu[40][3]. W kolejnych latach wojny nadal pozostawał formalnie profesorem samodzielnej filii C. K. IV Gimnazjum[41][42][43][44]. 21 lipca 1918 został przydzielony do C. K. VI Gimnazjum we Lwowie[45]. W tej szkole uczył języka polskiego, historii, geografii[46][3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i nastaniu II Rzeczypospolitej 23 października 1920 został mianowany członkiem komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół wydziałowych z językiem wykładowym polski, ruskim i niemieckim we Lwowie[47]. W latach 20. pozostawał profesorem filii IV Gimnazjum we Lwowie, przemianowanej na IX Państwowe Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego[48][49]. Jednocześnie był przydzielony do Zakładu Naukowego Żeńskiego im. Zofii Strzałkowskiej we Lwowie, gdzie uczył historii, geografii w gimnazjum Żeńskim oraz historii, geografii, nauki o Polsce współczesnej w Seminarium Nauczycielskim Żeńskim[50][51][52][53]. Finalnie został urlopowany z posady profesora w IX Gimnazjum celem objęcia stanowiska dyrektora, które sprawował od roku szkolnego 1923/1924 do roku szkolnego 1926/1927[54][55][56][49]. W zakładach od 1913 kierował kółkiem krajoznawczym, organizując wycieczki[57][58]. Ponadto w otwartych w Zakładach Naukowych od 1 października 1926 Seminarium Ochroniarsko-Gospodarczego uczył nauki o Polsce współczesnej, prawach i obowiązkach obywatelskich[59]. W 1926 w Gimnazjum Zofii Strzałkowskiej zdała egzamin dojrzałości Stanisława Medyńska (ur. 1905 we Lwowie)[60].

Na przełomie lat 20./30. nadal uczył historii i geografii w IX Gimnazjum[61]. Był kuratorem kółka historycznego, opiekunem orkiestry, jednym z kierowników wycieczek naukowych We wrześniu 1929 przebywał z uczniami na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu[62]. Z posady profesora IX Gimnazjum w pierwszym kwartale 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[63].

Publikował prace historyczne[2]. Uchodził za badacza dziejów Lwowa, w 1936 wydał oczekiwany lokalnie przewodnik po mieście[64]. Był także krajoznawcą[2]. Używał pseudonimów „M.” i „A.M.”[2][65]. Jeszcze przed 1914 został dziennikarzem, założył pismo „Głos Polski” w Tarnopolu[32]. W II RP równolegle ze swoją pracą zawodową udzielał się jako dziennikarz, publicysta literat[32]. Był jednym z założycieli Zrzeszenia Dziennikarzy Polskich Ziem Południowo-Wschodnich we Lwowie[32]. Publikował na łamach „Gazety Lwowskiej”[66], „Słowa Polskiego”[67], „Kurjera Lwowskiego” (1930-1934), „Dziennika Polskiego” – organie Związku Młodych Narodowców (od 1935)[68]. Jesienią 1938 był korespondentem tego ostatniego czasopisma oraz dla kilku innych (m.in. „Wschód”), relacjonując wydarzenień na Zaolziu[69][70]. Należał do Syndykatu Dziennikarzy Polskich we Lwowie[71]. 16 maja 1925 został ponownie wybrany członkiem wydziału Towarzystwa Dziennikarzy Polskich we Lwowie[72]. Był jednym z inicjatorów stworzenia i współzałożycielem Towarzystwa Ligi Polsko-Jugosłowiańskiej we Lwowie pod koniec 1922, został członkiem wybranego 23 czerwca 1923 komitetu Ligi Polsko-Jugosłowiańskiej[73], której działalność propagował[68].

Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji sowieckiej został aresztowany jesienią 1939 przez NKWD, a w 1940 poniósł śmierć w więzieniu sowieckim[2][68][74][75].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Alexander Medyński”.
  2. ↑ Istnieją rozbieżności w źródłach co do daty rocznej urodzenia Aleksandra Medyńskiego. zarówno Henryk Kopia w 1909 podał rok 1880, jak też Zygmunt Zygmuntowicz w 1924 podawali rok 1880 (w 1926 Z. Zygmuntowicz podał rok 1887). We współczesnych opracowaniach (m.in. K. Lewicki, Alicja Puszka i źródła biblioteczne) dominuje rok 1882. Z uwagi na rok zdania egzaminu dojrzałości tj. 1898, należy przyjąć za poprawny rok urodzenia 1880.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 66.
  2. ↑ a b c d e K. Lewicki: Aleksander Medyński. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 20. 1975, s. 375-376.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Puszka. Nauczyciele 1999 ↓, s. 315.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum Realnego im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok 1891. Lwów: 1891, s. 101.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1895. Złoczów: 1895, s. 77.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1898. Złoczów: 1898, s. 75.
  7. ↑ f) Alfabetyczny spis abituryentów, którzy w naszym zakładzie złożyli egzamin dojrzałości. W: Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1899. Złoczów: 1899, s. 67.
  8. ↑ Kronika. „Dziennik Polski”. Nr 479, s. 2, 19 listopada 1901. 
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1903. Lwów: 1903, s. 82.
  10. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1903. Lwów: 1903, s. 79, 82.
  11. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1904. Lwów: 1904, s. 51.
  12. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1904. Tarnopol: 1904, s. 34.
  13. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1904. Tarnopol: 1904, s. 31, 33.
  14. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1905. Tarnopol: 1905, s. 39, 40.
  15. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1906. Tarnopol: 1906, s. 44, 45.
  16. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1908. Tarnopol: 1908, s. 65.
  17. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1909. Tarnopol: 1909, s. 33, 50.
  18. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911. Tarnopol: 1911, s. 77.
  19. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912. Tarnopol: 1912, s. 27.
  20. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 15, 35.
  21. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1906. Tarnopol: 1906, s. 48.
  22. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911. Tarnopol: 1911, s. 81.
  23. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1909. Tarnopol: 1909, s. 490.
  24. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912. Tarnopol: 1912, s. 51.
  25. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911. Tarnopol: 1911, s. 95.
  26. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912. Tarnopol: 1912, s. 50.
  27. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 46-47.
  28. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 48.
  29. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912. Tarnopol: 1912, s. 48.
  30. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 49.
  31. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1913. Tarnopol: 1913, s. 51.
  32. ↑ a b c d e Odznaczenie dziennikarza lwowskiego. „Wschód”. Nr 107, s. 2, 4 grudnia 1938. 
  33. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 14, s. 310, 7 lipca 1913. 
  34. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1914. Tarnopol: 1914, s. 37.
  35. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Oddziału Równorzędnego C. K. IV Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: 1914, s. 29.
  36. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 18, s. 373, 25 sierpnia 1913. 
  37. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Oddziału Równorzędnego C. K. IV Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: 1914, s. 26, 54-55.
  38. ↑ Sprawozdanie Zakładów Naukowych Żeńskich Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: 1911, s. 119, 123-124.
  39. ↑ Sprawozdanie Zakładów Naukowych Żeńskich Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: 1911, s. 1-10, 106, 107-108, 133-135.
  40. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej w Żywcu za rok szkolny 1914/15. Żywiec: 1914, s. 5.
  41. ↑ a b Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1915. Wiedeń: 1915, s. 977.
  42. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 929.
  43. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 963.
  44. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1018.
  45. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. we Lwowie za rok szkolny 1918/19. Lwów: 1919, s. 14.
  46. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. we Lwowie za rok szkolny 1918/19. Lwów: 1919, s. 11.
  47. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie”. Nr 17, s. 442, 10 grudnia 1920. 
  48. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 310.
  49. ↑ a b Władysław Kucharski: Spis nauczycieli Gimnazjum IV. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 66.
  50. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 316, 383.
  51. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 147, 370.
  52. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1925/6. Lwów: 1926, s. 98.
  53. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1926/7. Lwów: 1927, s. 39, 53.
  54. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 140, 147.
  55. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1925/6. Lwów: 1926, s. 62.
  56. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1926/7. Lwów: 1927, s. 39.
  57. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1925/6. Lwów: 1926, s. 72, 102, 106.
  58. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1926/7. Lwów: 1927, s. 13, 17, 20.
  59. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1926/7. Lwów: 1927, s. 70.
  60. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1925/6. Lwów: 1926, s. 89, 93.
  61. ↑ Sprawozdanie dyrekcji za rok szkolny 1929/30. Państwowe Gimnazjum IX im. Jana Kochanowskiego we Lwowie. Lwów: 1930, s. 14.
  62. ↑ Sprawozdanie dyrekcji za rok szkolny 1929/30. Państwowe Gimnazjum IX im. Jana Kochanowskiego we Lwowie. Lwów: 1930, s. 19, 29, 31, 35.
  63. ↑ Ruch służbowy. Spensjonowani. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 3, s. 178, 25 marca 1934. 
  64. ↑ Wreszcie już mamy dobry Przewodnik po Lwowie. „Wschód”. Nr 21, s. 4, 20 sierpnia 1936. 
  65. ↑ A-J. W: Edmund Jankowski (red.): Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. – 1970 r.. T. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1994, s. 43.
  66. ↑ Aleksander Medyński. Rozwadowscy w Powstaniu Styczniowem. „Gazeta Lwowska”. Nr 18, s. 1, 23 stycznia 1919. 
  67. ↑ Ogłoszenie. „Słowo Polskie”. Nr 7, s. 2, 8 stycznia 1922. 
  68. ↑ a b c d Puszka. Nauczyciele 1999 ↓, s. 244.
  69. ↑ Aleksander Medyński. Sprawozdawca Wschodu-u nad Olzą. Bije historyczna godzina. „Wschód”. Nr 98, s. 1-2, 2 października 1938. 
  70. ↑ Dziennikarze lwowscy na Zaolziu. „Wschód”. Nr 99, s. 2, 9 października 1938. 
  71. ↑ Puszka. Nauczyciele 1999 ↓, s. 2445.
  72. ↑ Z Tow. Dziennikarzy Polskich. „Gazeta Lwowska”. Nr 114, 19 maja 1925. 
  73. ↑ Z działalności Ligi Pol-Jugosł. we Lwowie. „Rocznik Polsko-Jugosłowiański”. R. 1, s. 40, 1 marca 1932. 
  74. ↑ Jurij Smirnow: O przewodnikach po Lwowie. Część 2. kuriergalicyjski.com/, 2014-11-28. [dostęp 2020-05-13].
  75. ↑ Ł. O. Zaszkilniak: Мединський Александр. esu.com.ua, 2018. [dostęp 2020-05-13]. (ukr.).
  76. ↑ a b c XII. Opracowania biograficzne. W: Andrzej Meissner (red.): Bibliografia dziejów oświaty i wychowania w Galicji 1772–1918. Część I: Opracowania do 1990. Lublin: Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji w Lublinie, 2015, s. 35. ISBN 978-83-64527-26-5.
  77. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum I. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1911. Tarnopol: 1911, s. 1-75.
  78. ↑ XII. Opracowania biograficzne. W: Andrzej Meissner (red.): Bibliografia dziejów oświaty i wychowania w Galicji 1772–1918. Część I: Opracowania do 1990. Lublin: Wyższa Szkoła Ekonomii i Innowacji w Lublinie, 2015, s. 139. ISBN 978-83-64527-26-5.
  79. ↑ Sprawozdanie Zakładów Naukowych Żeńskich Zofii Strzałkowskiej we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: 1911, s. 1-10.
  80. ↑ Społem i zgodą : karta z powstania styczniowego. worldcat.org. [dostęp 2020-05-12].
  81. ↑ Ze wspomnień krwawych walk. worldcat.org. [dostęp 2020-05-12].
  82. ↑ Aleksander Medyński. Z teki żałobnej. Dr. Maurycy Maciszewski. „Muzeum”. Z. 5, s. 467–473, 1917. 
  83. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1925/6. Lwów: 1926, s. 3-14.
  84. ↑ Sprawozdanie Zakładu Naukowego Żeńskiego z prawem publiczności im. Zofii Strzałkowskiej za rok szkolny 1926/7. Lwów: 1927, s. 3-13.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999. ISBN 83-87703-59-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Medyński&oldid=74485684”