Aleksander Przyłucki
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 października 1993 |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz parafii św. Nikity Męczennika w Kostomłotach | |
| Okres sprawowania |
1940-1969 |
| Wyznanie | |
| Prezbiterat |
17 kwietnia 1934 |
Aleksander Pryłucki (właśc. Aleksander Przyłucki[1], ur. 27 stycznia 1910 w Częstochowie, zm. 1 października 1993 w Sanoku) – ksiądz katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego, proboszcz parafii św. Nikity Męczennika w Kostomłotach w latach 1940-1969.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wychował się w Ortelu Książęcym. W 1925 roku jego opiekunem został ks. Bazyli Hrynyk, który skierował go na nauki do gimnazjum redemptorystów w Zboiskach, a następnie do gimnazjum w Drohiczynie.
W 1929 roku po zdaniu egzaminu maturalnego Aleksander Przyłucki wstąpił do seminarium greckokatolickiego w Przemyślu. W 1930 roku został klerykiem Papieskiego Seminarium Wschodniego w Dubnie. 17 kwietnia 1934 roku ukończył seminarium i został wyświęcony na księdza.
Do 1940 roku pracował jako wikariusz w parafiach diecezji siedleckiej. 22 sierpnia 1940 roku został proboszczem parafii neounickiej w Kostomłotach.
Po zakończeniu działań wojennych na Podlasiu w 1944 roku ks. Aleksander Przyłucki pomimo wysiedleń miejscowej ludności w ramach akcji „Wisła” pozostał w Kostomłotach i nadal prowadził pracę duszpasterską w obrządku bizantyjsko-słowiańskim. W 1947 roku ordynariusz diecezji siedleckiej Ignacy Świrski proponował wprowadzenie rytu łacińskiego w parafii. Upór proboszcza Przyłuckiego sprawił jednak, że liturgia w obrządku bizantyjsko-słowiańskim w Kostomłotach przetrwała, a z czasem miejscowość stała się jedynym miejscem w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdzie była publicznie sprawowana.
1 września 1969 roku ks. Aleksander Przyłucki przeszedł na emeryturę. Jego następcą w kostomłockiej parafii został marianin Roman Piętka. Kilka lat przed śmiercią zamieszkał w Sanoku. Został pochowany 10 października 1993 roku w Kostomłotach.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ dr Andrzej Tłomacki: Kościół rzymskokatolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (Kościół neounicki) na południowo-wschodnim Podlasiu w latach 1924-1947. Radzyń Podlaski: Radzyński Rocznik Humanistyczny, tom 5/2007, s. 108-109.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Nikoniuk: Kostomłoty droga ku jedności. s. 67-68.