Przejdź do zawartości

Aleksandryt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandryt
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Al2BeO4

Twardość w skali Mohsa

8,5

Przełam

muszlowy

Łupliwość

wyraźna

Gęstość minerału

3,64-3,77 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielony, niebieskozielony, fioletowy, czerwony, purpurowy

Rysa

biała

Połysk

szklisty

struktura aleksandrytu

Aleksandrytminerał, kamień szlachetny, rzadka, przezroczysta odmiana chryzoberylu[1]. W zależności od oświetlenia zmienia barwę: w świetle dziennym jest zielony, w sztucznym oświetleniu – czerwony (zjawisko fluorescencji spowodowane obecnością metali chromu[1] i żelaza w kryształach aleksandrytu). Nazwany na cześć przyszłego cara Aleksandra II[2] w 1842. Został odkryty przypadkowo, w dolinie rzeki Tokowaja, w pobliżu Jekaterynburga na Uralu, podczas poszukiwania szmaragdów.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w skałach metamorficznych i pegmatytach. Może występować w złożach okruchowych. Najcenniejsze aleksandryty pochodzą ze złóż:

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii udało się wyprodukować syntetyczny aleksandryt, który jest wykorzystywany:

W przestrzeni kosmicznej nie ma ochrony przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i innymi promieniowaniami kosmicznymi. Aleksandryt ma zdolności do odfiltrowywania różnych części widma światła. To właśnie ta właściwość wywołuje zmiany jego barwy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 21, ISBN 83-7183-240-0.
  2. Bania i inni, Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 21, ISBN 978-83-213-4726-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.