Przejdź do zawartości

Aleksiej Okładnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Okładnikow
ilustracja
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

3 października 1908
Konstantinowszczyna, gubernia irkucka

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1981
Nowosybirsk

profesor
Specjalność: archeologia, historia, etnografia
Alma Mater

Irkucki Instytut Pedagogiczny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru” Order Czerwonej Gwiazdy

Aleksiej Pawłowicz Okładnikow (ros. Алексей Павлович Окладников, ur. 20 września?/3 października 1908 we wsi Konstantinowszczyna w guberni irkuckiej (obecnie wieś Konstantinowka w obwodzie irkuckim), zm. 18 listopada 1981 w Nowosybirsku) – rosyjski archeolog, historyk i etnograf.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1925 skończył szkołę średnią, potem uczył się w Irkuckim Technikum Pedagogicznym, po czym w 1929 przeniósł się na Wydział Historyczny Irkuckiego Instytutu Pedagogicznego. W 1928 rozpoczął badania archeologiczne, brał udział w ekspedycjach naukowych, m.in. w rejonie rzek Angary i Amur i miasta Brack, po ekspedycji z 1935 przeniósł się do Leningradu, gdzie w 1938 ukończył studia w Instytucie Historii i Kultury Materialnej i do 1961 pracował w tym instytucie[1]. W roku 1936 kierował ekspedycją archeologiczną i odkrył stanowisko Buret´ nad Angarą[2]. W 1938 brał udział w ekspedycji na terytorium Uzbekistanu, w trakcie której m.in. znalazł pozostałości neandertalczyka w grocie Teszik Tasz. W latach 1940–1945 kierował ekspedycją historyczno-archeologiczną w Jakucji. W 1947 otrzymał tytuł doktora nauk historycznych, a w 1962 profesora. Po utworzeniu w 1961 Syberyjskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR przeniósł się do Nowosybirska, gdzie został zastępcą dyrektora Instytutu Ekonomii i Organizacji Produkcji Przemysłowej Syberyjskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR, jednocześnie w latach 1962–1981 był profesorem i kierownikiem katedry historii ogólnej Nowosybirskiego Uniwersytetu Państwowego, w grudniu 1966 zorganizował i został kierownikiem Instytutu Historii, Filologii i Filozofii Syberyjskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR, którym kierował do końca życia. Prowadził badania na Syberii, Dalekim Wschodzie, Azji Środkowej i Mongolii, w 1949, od 1960 do 1964 i 1966–1981 kierował ekspedycjami do Mongolii, a w latach 1966–1973 i 1975–1981 radziecko-mongolską ekspedycją historyczno-kulturalną. Odkrył zabytki paleolitu w Mongolii. W 1964 został członkiem korespondentem, a w 1968 akademikiem Akademii Nauk ZSRR. Był członkiem zagranicznym Mongolskiej Akademii Nauk (1974), Węgierskiej Akademii Nauk (1976) i członkiem korespondentem Akademii Brytyjskiej (1962). 8 kwietnia 1974 otrzymał doktorat honoris causa UAM w Poznaniu[3].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Герой Социалистического Труда Окладников Алексей Павлович :: Герои страны [online], warheroes.ru [dostęp 2024-04-22].
  2. Strona Nowosybirskiego Uniwersytetu Państwowego nt. Buret´ [1]
  3. Portal UAM - lata 1972 - 1983 [online], amu.edu.pl [dostęp 2017-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]