Aleksiej Panfiłow
Aleksiej Pawłowicz Panfiłow, ros. Алексей Павлович Панфилов (ur. 17 maja 1898, zm. 18 maja 1966), radziecki wojskowy - generał lejtnant, dowódca związków pancernych, szef wywiadu wojskowego GRU w latach 1941-1942.
Urodził się 17 maja 1898 (ur. 5 maja 1898 jul.) w Kazaniu. W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej i partii komunistycznej WKP(b). Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji na froncie wschodnim. W 1937 ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii im. Stalina.
Jako pułkownik dowodził 2. brygadą zmechanizowaną w zwycięskiej kampanii latem 1938, prowadzonej przeciwko Japończykom nad jeziorem Chasan. (Patrz: Walki nad jeziorem Chasan 1938). W 1939 został pomocnikiem naczelnika zarządu wojsk pancernych Armii Czerwonej. W 1940 uzyskał stopień generała majora i został zastępcą naczelnika wywiadu wojskowego GRU. Od października 1941 do sierpnia 1942 sam był szefem wywiadu wojskowego, jednocześnie zastępcą szefa Sztabu Generalnego i pełnomocnikiem ds. formowania i kontaktów z dowództwem Armii Polskiej w ZSRR.
Pod koniec sierpnia 1942, w związku z wyjściem Armii Andersa z ZSRR, został oddelegowany na front. Był zastępcą dowódcy 3. Armii pancernej i 5. Armii pancernej, następnie dowodził 6. gwardyjskim oraz 10. korpusami pancernymi (październik 1943 - kwiecień 1944). 11 marca 1944 awansował na generała porucznika (generała-lejtnanta). Od sierpnia 1944 do maja 1945 dowodził 3. gwardyjskim korpusem pancernym. Za działania w rejonie polskiego Trójmiasta uhonorowany został 29 maja 1945 tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Po zakończeniu II wojny światowej dowodził 3. Dywizją Pancerną. W 1954 ukończył wyższy kurs przy Akademii Sztabu Generalnego. Został kierownikiem zakładu w Akademii Wojsk Pancernych i starszym wykładowcą Akademii Sztabu Generalnego. Przeniesiony do rezerwy w 1959, zmarł 18 maja 1966.
Był odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Lenina, pięciokrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderami Suworowa I i II stopnia.