Przejdź do zawartości

Alex Txikon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MBi (dyskusja | edycje) o 21:02, 28 mar 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Alex Txikon
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1981
Lemoa, Kraj Basków

Zawód, zajęcie

himalaista

Strona internetowa
Nanga Parbat

Alex Txikon (ur. 12 grudnia 1981 w Lemoi) – hiszpański wspinacz i himalaista narodowości baskijskiej, uczestnik pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat, zdobywca jedenastu ośmiotysięczników.

Życiorys

Urodził się 12 grudnia 1981 w Lemoi, w prowincji Bizkaia, w Kraju Basków, jako najmłodszy z trzynaściorga rodzeństwa[1]. Od wczesnego dzieciństwa zainteresowany górami i wspinaczką. Na pierwszy duży szczyt – Gorbeę (1482 m) w Kraju Basków dotarł ze starszym bratem już jako trzylatek. Jako nastolatek wspinał się w Pirenejach, Alpach i Picos de Europa[1]. W Himalajach zakochał się po obejrzeniu prezentacji zdjęć z wyprawy na K2 zorganizowanej przez Juanita Oiarzabala[2], późniejszego zdobywcy Korony Himalajów i Karakorum[3]

Na swoją pierwszą wyprawę w Himalaje pojechał w 2002 jako kamerzysta w ekipie Edurne Pasaban[2]. W tym samym roku wspinał się bez powodzenia na dwa pamirskie szczyty: Ismaila Samaniego (7495 m) i Lenina (7134 m)[1]. W 2003 zdobył swój pierwszy ośmiotysięcznik – Broad Peak[1]. W kolejnym roku wspiął się na Makalu oraz Czo Oju[4], a podczas wspinaczki na K2 doszedł do wysokości 7400 metrów[1]. W 2005 zdobył Szczyt Lenina i bez powodzenia wspinał się zachodnią ścianą na Makalu, docierając do wysokości 7650 metrów[1].

W 2006 uczestniczył w wyprawie na Antarktydę, podczas której wspiął się na Mount Scott (880 m) oraz wszedł nową drogą na Mount Shackleton (1465 m). Zdobył także Mount Wandell (2397 m), a wspinając się w stylu alpejskim południowo-zachodnią drogą na Sziszapangmę dotarł do wysokości 7800 metrów[1].

W 2007 wspinając się północną ścianą zdobył po raz pierwszy Sziszapangmę[4]. W 2008 dołączył do projektu Edurne Pasaban 14x8000, która starała się wówczas o ostatnie szczyty potrzebne jej do sięgnięcia, jako pierwsza kobieta, po Koronę Himalajów i Karakorum. W tym roku zdobył dwa kolejne ośmiotysięczniki: Dhaulagiri oraz Manaslu. W 2009 zdobył ponownie Sziszapangmę, zaś wspinając się na Kanczendzongę dotarł do wysokości 8450 metrów[1].

W 2010 po raz trzeci zdobył Sziszapangmę, tym razem południową ścianą, oraz wspiął się na Annapurnę, zdobywając w ten sposób siódmy z czternastu szczytów, potrzebnych do zdobycia Korony Himalajów i Karakorum[4]. W 2011 najpierw w zimie doszedł do wysokości 7000 metrów wspinając się na Gaszerbrum I, po czym w lecie zdobył zarówno Gaszerbrum I jak i Gaszerbrum II, a na K2 dotarł do wysokości 7900 metrów[1]. W kolejnym roku ponownie bezowocnie atakował zimą Gaszerbrum I. W lecie 2012 wziął udział w wyprawie na Grenlandię[1]. Pokłosiem ekspedycji był film dokumentalny Next Stop Greenland, w reżyserii Lary Izagirre, w którym Txikon występował oraz był drugim operatorem[5]. Rok 2013 zaczął od pierwszego zimowego wejścia na Laila Peak[1][6] (ok. 6200 m) – wspólnie z innym hiszpańskim himalaistą José Fernandezem[7], wiosną zawrócił 20 metrów przed szczytem Nuptse (7861 m)[1] oraz zdobył kolejny ośmiotysięcznik – Lhotse[4], następnie latem ponownie zmierzył się z K2 osiągając 7100 metrów[1]. W 2014 zabrakło mu kilkudziesięciu metrów, by zdobyć Kanczendzongę[1], nie udało mu się również zrealizować planów wspólnej zimowej wyprawy na K2 z Denisem Urubko i Adamem Bieleckim[8]. W 2015 Bask próbował w zimie zdobyć Nanga Parbat, dotarł do wysokości 7850 metrów, wspinał się też na Thalay Saga (6904 m)[1].

Na przełomie 2015 i 2016 roku kilka zespołów starało się zdobyć przedostatni z niezdobytych do tej pory zimą ośmiotysięczników – Nanga Parbat. Txikon wyjechał w Karakorum jako członek międzynarodowego zespołu, w którym znaleźli się oprócz niego Daniele Nardi, Ferran Latorre, Janusz Gołąb oraz Muhammad Ali[9]. Ostatecznie zespół działał jako trzyosobowy. Bask współpracował z Włochem Nardim oraz z Pakistańczykiem Alim. Ponadto do zdobycia szczytu sposobili się także Tamara Lunger i Simone Moro, Adam Bielecki i Jacek Czech, Marek Klonowski z zespołem[10], Tomasz Mackiewicz, Elizabeth Revol a także zespół rosyjski[11]. Pod koniec stycznia 2016 Nardi i Txikon bez powodzenia atakowali szczyt[12]. Po kłótni między wspinaczami Nardi opuścił wyprawę[13][14], w związku z czym Txikon i Ali połączyli siły z doświadczonym włoskim teamem Moro-Lunger. Czteroosobowy zespół wyruszył z bazy 22 lutego, atak szczytowy (z obozu IV) zaczął się rankiem 26 lutego[15][16]. Lunger zatrzymała się kilkadziesiąt metrów przed wierzchołkiem[17], natomiast pozostała trójka wspinaczy: Alex Txikon, Włoch Simone Moro oraz Pakistańczyk Muhammad Ali o godzinie 15:27 lokalnego czasu, dokonali pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat[18][19]. Ostatnie kilkaset metrów Txikon wspinał się razem z Moro[20]. 28 lutego himalaiści powrócili do bazy. Po ich wyczynie jedynym niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem pozostało K2[21].

Poza wspinaczką Txikon zajmuje się BASE jumpingiem[22] oraz tradycyjnym baskijskim sportem aizkolaritza – zawodami w przerąbywaniu drewna[2]. Zarejestrował swoje imię i nazwisko jako znak zastrzeżony[1].

Zdobyte ośmiotysięczniki

Lista ośmiotysięczników zdobytych przez Alexa Txikona[1][4][19]:

  1. Broad Peak, (2003)
  2. Makalu (2004)
  3. Czo Oju (2004)
  4. Sziszapangma (2007 – północną ścianą, 2009, 2010 – południową ścianą)
  5. Dhaulagiri (2008)
  6. Manaslu (2008)
  7. Annapurna (2010)
  8. Gaszerbrum I (2011)
  9. Gaszerbrum II (2011)
  10. Lhotse (2013)
  11. Nanga Parbat (2016 – pierwsze zimowe wejście)
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Biogram. alextxikon.com. [dostęp 2016-02-29].
  2. ↑ a b c Nanga Parbat: Simone Moro, Alex Txikon, Ali Sadpara i Tamara Lunger. wspinanie.pl. [dostęp 2016-02-29].
  3. ↑ Juanito Oiarzabal. [dostęp 2016-03-15].
  4. ↑ a b c d e Alex Txikon. festiwalgorski.pl. [dostęp 2016-02-29].
  5. ↑ Next Stop Greenland w bazie IMDb (ang.)
  6. ↑ Alex Txikon wkracza do akcji. wspinanie.pl. [dostęp 2016-03-02].
  7. ↑ Laila Peak – West Face – 2013. himalayamasala.com. [dostęp 2016-03-15].
  8. ↑ Nie będzie wyprawy na K2. wspinanie.pl. [dostęp 2016-03-15].
  9. ↑ Alex Txikon potwierdził swój wyjazd pod Nanga Parbat. portalgorski.pl. [dostęp 2016-03-15].
  10. ↑ Bielecki i Czech zrezygnowali ze zdobycia Nanga Parbat. wpolityce.pl. [dostęp 2016-03-15].
  11. ↑ Kłótnia wspinaczy na Nanga Parbat? Brak kontaktu z polskim himalaistą. tvp.info. [dostęp 2016-03-15].
  12. ↑ Alex Txikon and Daniele Nardi down to Ali ‘Sadpara’ Nanga Parbat C4 with severe symptoms of altitude sickness. psychicreadings.top. [dostęp 2016-03-15].
  13. ↑ Daniele Nardi zakończył wyprawę.. portalgorski.pl. [dostęp 2016-03-15].
  14. ↑ ’ve had it!. blogs.dw.com. [dostęp 2016-03-15].
  15. ↑ Tak wyglądało zdobywanie Nanga Parbat. zwycięzcy pokazali zdjęcia. tvp.info. [dostęp 2016-03-02].
  16. ↑ Alex Txikon hace historia con la primera ascensión invernal al Nanga Parbat. cadenaser.com. [dostęp 2016-03-01]. (hiszp.).
  17. ↑ Pierwsze pozdrowienia spod Nanga Parbat :). wspinanie.pl. [dostęp 2016-03-15].
  18. ↑ Dominik Szczepański: Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy!. sport.pl, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
  19. ↑ a b Stanęli na szczycie! Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy. national-geographic.pl. [dostęp 2016-02-29].
  20. ↑ James Lucas: International Team Makes First Winter Ascent of Nanga Parbat. climbing.com, 1 marca 2016. [dostęp 2016-03-15].
  21. ↑ Zdobywcy Nanga Parbat donieśli sukces do bazy. Teraz zmierzą się z tezą, że nie weszli na szczyt. polskieradio.pl. [dostęp 2016-03-15].
  22. ↑ Base jumping from a windmill. base-jumping.eu. [dostęp 2016-03-15].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alex_Txikon&oldid=45414128”