Alojzy Anzelieri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojzy Anzelieri
Herb
Anzelieri
Data śmierci

po 1694

Alojzy Anzelieri herbu własnego (wł. Aloisio Anzelieri; ur. w XVII wieku, zm. po 1694) – włoski hrabia, doktor filozofii i medycyny, tajny sekretarz królewski i lekarz nadworny króla Jana III Sobieskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze szlacheckiej rodziny z Republiki Weneckiej, studiował na uniwersytecie w Padwie, uzyskał tam tytuł doktora filozofii i medycyny. W 1675 przybył do Polski, 20 marca tego roku został profesorem Akademii Zamojskiej, gdzie wykładał fizykę. Uczelnia ta w tym czasie chyliła się ku upadkowi, przeżywała kłopoty finansowe, w 1675 naukę podjęło tylko 11 nowych studentów. W związku z tym Anzelieri 20 kwietnia 1676 zrezygnował z katedry fizyki i podjął pracę u hetmana Dymitra Wiśniowieckiego, jako lekarz i doradca. W 1677 wyjechał do Turcji, był członkiem poselstwa Jana Krzysztofa Gnińskiego do sułtana Mehmeda IV, celem misji była ratyfikacja traktatów żurawińskich[1][2]. Do Polski wrócił na początku 1679, w roku tym odbył podróż do Padwy, towarzyszył jako medyk i przewodnik młodemu Stanisławowi Myszkowskiemu, wojewodzicowi bełskiemu.

8 marca 1679 Anzelieri wpisał się do księgi Nacji Polskiej w Padwie. Jego wiedza medyczna oraz zdolności polityczne były znane w Rzeczypospolitej, król Jan III Sobieski mianował go sekretarzem tajnym (secretarius intimus) i lekarzem nadwornym.

Przy boku króla odbył kampanię wiedeńską, był uczestnikiem walk z Turkami pod Żwańcem i przy oblężeniu Kamieńca Podolskiego. W uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał w kwietniu 1694 indygenat[3] i tytuł hrabiego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów Calamitatis regnum, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982, s. 323-324.
  2. Fontes Legationem Turcicam Joannis Gniński, wyd. Franciszek Pułaski, Warszawa 1907, s. 85-86.
  3. Juliusz Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Cz. 2, s. 13.
  4. Anna Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 2001, s. 15.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Szczotka, „Alojzy Anzelieri”, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom I, Polska Akademia Umiejętności, Kraków, 1936, s. 145.