Ambrogio de Predis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ambrogio de Predis
Imię i nazwisko

Giovanni Ambrogio de Predis

Data urodzenia

1455

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

renesans

Anioł grający na lirze da braccio

Ambrogio de Predis właśc. Giovanni Ambrogio de Predis (ur. ok. 1455[1]) – włoski malarz renesansowy, brat Evangelisty, Cristofora i Bernardina de Predis, współpracownik Leonarda da Vinci w jego szkole.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo Ambrogio prowadził wspólnie z braćmi Cristoforem i Evangelistą pracownię w Mediolanie. Później pracował z bratem Bernardinem w mediolańskiej mennicy. Później pracował jako portrecista dla Ludovica Sforzy[1]. W kwietniu 1483 Leonardo zamieszkał u braci de Predis, a ich współpraca zaowocowała stworzeniem dzieła Madonna w grocie, za której wykonanie otrzymali 1200 lirów[2]. W umowie Leonardo został wymieniony jako mistrz, a Evageliście i Ambrogiowi nie nadano tytułów[3]. Dzięki Ambrogio związał się z Leonardem na 20 lat jako współpracownik w jego mediolańskiej pracownik i uczestnik dyskusji[4]. W 1506 roku Leonardo i Ambrogio zaczęli tworzyć II wersję Madonny w grocie[5].

Latem 1507 między artystami miało dojść do sporu o podział wypłaty. Na początku sierpnia poprosili o rozstrzygnięcie różnicy zdań rozjemcę, dominikanina Giovanniego de Pagnanis. Do tego czasu dzieło zostało ukończone. 26 sierpnia 1507 r. zleceniodawcy wypłacili im połowę honorarium, który odebrał Ambrogio, gdyż Leonardo był już wówczas we Florencji[6].

Twórczość malarska[edytuj | edytuj kod]

Najwcześniejszymi pracami artysty były wykonane między rokiem 1472 a 1474 miniaturowe iluminacje do modlitewnika dla rodziny Boromeuszy. Przed 1482 zyskał opinię malarza portrecisty[1].

Wybrane prace:

  • Anioł grający na lirze da braccio (przypisane autorstwo)[7]
  • Ludovico Il Moro[1]
  • Dama z naszyjnikiem z pereł (alternatywny tytuł: Dama z perłowym naszyjnikiem) – przypuszczalnie portret Beatrice d’Este[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nicholl 2006 ↓, s. 213.
  2. Nicholl 2006 ↓, s. 213–214, 320.
  3. Nicholl 2006 ↓, s. 214.
  4. Nicholl 2006 ↓, s. 253.
  5. Nicholl 2006 ↓, s. 428, 443.
  6. Nicholl 2006 ↓, s. 428.
  7. Nicholl 2006 ↓, s. 173.
  8. Nicholl 2006 ↓, s. 259–260.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.