Andrea Vötter
Andrea Vötter w 2018 roku | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
ASV Völs am Schlern[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
172 cm[2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
23 listopada 2013, Igls (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
23 listopada 2013, Igls (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
7 stycznia 2018, Königssee (1. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
7 stycznia 2018, Königssee | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Andrea Vötter (ur. 3 kwietnia 1995 w Bressanone[2]) – włoska saneczkarka pochodząca z Tyrolu Południowego[3], medalistka mistrzostw świata juniorów i mistrzostw świata juniorów na torach naturalnych, złota medalistka mistrzostw Europy w Oberhofie.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 2010 roku rozpoczęła starty w Pucharze Świata juniorów, a także wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów na torach naturalnych w Deutschnofen, na których zdobyła brązowy medal w konkurencji jedynek[4][5]. W 2012 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich młodzieży w Innsbrucku, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji sztafetowej i 6. w konkurencji jedynek[6][7]. Rok później wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w Park City, na których zajęła 8. miejsce w jedynkach, a także w mistrzostwach Europy juniorów w Oberhofie, z których wróciła z jedynkowym 7. miejscem[8][9]. W tym samym roku, 23 listopada zadebiutowała i zdobyła pierwsze punkty w Pucharze Świata, zajmując na rozgrywanych w Igls zawodach sezonu 2013/2014 jedynkowe 21. miejsce[9].
W 2014 roku pojawiła się na mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których zajęła 14. miejsce w konkurencji jedynek, na mistrzostwach świata juniorów w Igls, które przyniosły jej złoty medal w konkurencji jedynek, a także na igrzyskach olimpijskich w Soczi, na których była dziewiętnasta w jedynkach[9][1]. Rok później wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w Lillehammer, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek oraz w mistrzostwach świata w Siguldzie, z których wróciła z 4. miejscem w sztafecie i 18. w jedynkach[9]. W 2016 roku, na mistrzostwach świata w Königssee zajęła 17. miejsce w konkurencji jedynek[9]. W następnym roku wzięła udział w mistrzostwach Europy w Königssee, na których zajęła 4. miejsce w konkurencji sztafetowej i 9. w konkurencji jedynek, w mistrzostwach świata w Igls, na których była czwarta w sztafecie oraz czternasta zarówno w jedynkach, jak i w sprincie, a także na mistrzostwach świata do lat 23 w Igls, na których zajęła 4. miejsce w konkurencji jedynek[9].
7 stycznia 2018 roku zaliczyła pierwsze podium i jednocześnie odniosła pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując w będącej częścią rozgrywanych w Königssee zawodów sezonu 2017/2018 konkurencji sztafetowej, w której startowała z Dominikiem Fischnallerem, Ivanem Naglerem i Fabianem Malleierem ekipy ze Stanów Zjednoczonych oraz Austrii[10]. W tym samym roku pojawiła się także na mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których zajęła 4. miejsce w konkurencji sztafetowej i 8. w konkurencji jedynek oraz na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, z których wróciła z 5. miejscem w sztafecie i 10. w jedynkach[11]. W 2019 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zajęła 4. miejsce w sztafecie, 7. w jedynkach i 12. w sprincie, a także w mistrzostwach Europy w Oberhofie, na których była czwarta w konkurencji jedynek, ponadto zdobyła złoty medal w konkurencji sztafetowej, w której jej sztafeta, współtworzona przez Dominika Fischnallera, Ivana Naglera i Fabiana Malleiera pokonała ekipy z Niemiec i Łotwy[12].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Rok | Miejsce | Jedynki | Sztafeta |
---|---|---|---|
2014 | Soczi | 19. | – |
2018 | Pjongczang | 10. | 5. |
2022 | Pekin | 10. | 5. |
Rok | Miejsce | Jedynki | Jedynki-sprint | Dwójki | Dwójki-sprint | Sztafeta |
---|---|---|---|---|---|---|
2015 | Sigulda | 18. | nie rozgrywano | nie rozgrywano | nie rozgrywano | 4. |
2016 | Königssee | 17. | – | nie rozgrywano | nie rozgrywano | – |
2017 | Igls | 14. | 14. | nie rozgrywano | nie rozgrywano | 4. |
2019 | Winterberg | 7. | 12. | nie rozgrywano | nie rozgrywano | 4. |
2020 | Soczi | 10. | 21. | nie rozgrywano | nie rozgrywano | 4. |
2021 | Königssee | 24. | 15. | nie rozgrywano | nie rozgrywano | 5. |
2022 | Winterberg | nie rozgrywano | nie rozgrywano | - | nie rozgrywano | nie rozgrywano |
2023 | Oberhof | 7. | - | 3. | 3. | 4. |
2024 | Altenberg | - | - | 4. | 1. | 4. |
Rok | Miejsce | Jedynki | Dwójki | Sztafeta |
---|---|---|---|---|
2014 | Sigulda | 14. | nie rozgrywano | – |
2017 | Königssee | 9. | nie rozgrywano | 4. |
2018 | Sigulda | 8. | nie rozgrywano | 4. |
2019 | Oberhof | 4. | nie rozgrywano | 1. |
2020 | Lillehammer | 4. | nie rozgrywano | 2. |
2021 | Sigulda | 11. | nie rozgrywano | 4. |
2022 | Sankt Moritz | 8. | nie rozgrywano | 4. |
2023 | Sigulda | 9. | 1. | - |
2024 | Igls | - | 2. | 3. |
Rok | Miejsce | Jedynki | Sztafeta |
---|---|---|---|
2013 | Park City | 8. | – |
2014 | Igls | 1. | – |
2015 | Lillehammer | 5. | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]Sezon | Jedynki | Dwójki |
---|---|---|
2012/2013 | 48. | nie rozgrywano |
2013/2014 | 28. | nie rozgrywano |
2014/2015 | 19. | nie rozgrywano |
2015/2016 | 20. | nie rozgrywano |
2016/2017 | 16. | nie rozgrywano |
2017/2018 | 16. | nie rozgrywano |
2018/2019 | 7. | nie rozgrywano |
2019/2020 | 7. | nie rozgrywano |
2020/2021 | 8. | nie rozgrywano |
2021/2022 | 7. | nie rozgrywano |
2022/2023 | 9. | 1. |
2023/2024 | - | 1. |
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata - indywidualnie
[edytuj | edytuj kod]Stan na koniec sezonu 2023/2024
Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata | Partnerka |
---|---|---|---|---|---|
1. | 12.01.2020 | Altenberg | jedynki | 3 | - |
2. | 03.12.2022 | Igls | dwójki | 3 | Marion Oberhofer |
3. | 04.12.2022 | Igls | dwójki-sprint | 2 | Marion Oberhofer |
4. | 10.12.2022 | Whistler | dwójki | 1 | Marion Oberhofer |
5. | 16.12.2022 | Park City | dwójki | 1 | Marion Oberhofer |
6. | 17.12.2022 | Park City | dwójki-sprint | 2 | Marion Oberhofer |
7. | 14.01.2023 | Sigulda | dwójki | 1 | Marion Oberhofer |
8. | 04.02.2023 | Altenberg | dwójki | 1 | Marion Oberhofer |
9. | 11.02.2023 | Winterberg | dwójki | 3 | Marion Oberhofer |
10. | 12.02.2023 | Winterberg | dwójki-sprint | 2 | Marion Oberhofer |
11. | 18.02.2023 | Sankt Moritz | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
12. | 25.02.2023 | Winterberg | dwójki | 3 | Marion Oberhofer |
13. | 08.12.2023 | Lake Placid | dwójki | 3 | Marion Oberhofer |
14. | 15.12.2023 | Whistler | dwójki | 3 | Marion Oberhofer |
15. | 06.01.2024 | Winterberg | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
16. | 13.01.2024 | Igls | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
17. | 03.02.2024 | Altenberg | dwójki | 1 | Marion Oberhofer |
18. | 10.02.2024 | Oberhof | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
19. | 17.02.2024 | Oberhof | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
20. | 18.02.2024 | Oberhof | dwójki-sprint | 3 | Marion Oberhofer |
21. | 24.02.2024 | Sigulda | dwójki | 2 | Marion Oberhofer |
22. | 25.02.2024 | Sigulda | dwójki-sprint | 1 | Marion Oberhofer |
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – drużynowo
[edytuj | edytuj kod]Stan na koniec sezonu 2023/2024
Lp. | Data | Miejsce | Konkurencja | Lokata |
---|---|---|---|---|
1. | 07.01.2018 | Königssee | sztafeta | 1 |
2. | 10.02.2019 | Oberhof | sztafeta | 1 |
3. | 24.11.2019 | Igls | sztafeta | 1 |
4. | 12.01.2020 | Altenberg | sztafeta | 3 |
5. | 19.01.2020 | Lillehammer | sztafeta | 2 |
6. | 06.12.2020 | Altenberg | sztafeta | 1 |
7. | 12.12.2021 | Altenberg | sztafeta | 2 |
8. | 14.01.2024 | Igls | sztafeta | 3 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b 2014 Sotschi Winterspiele. [w:] Olympische und Paralympische Spiele [on-line]. provinz.bz.it. [dostęp 2019-02-27]. (niem.).
- ↑ a b Andrea Vötter. [w:] Kunstbahnrodeln [on-line]. suedtirolympia.com. [dostęp 2019-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-27)]. (niem.).
- ↑ Platz fünf im Teamwettbewerb; Keine Medaille für Südtirols Rodler. [w:] Sport [on-line]. suedtirolnews.it, 2018-02-15. [dostęp 2019-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-28)]. (ang.).
- ↑ Official Results: 1 Junioren Weltcup Rennrodeln-Sigulda 16.12.2010. fil-luge.org, 2010-12-16. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ 7. Junioren Weltmeisterschaft ASV Deutschnofen / Raiffeisen. fil-luge.org, 2010-01-31. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ Luge Mixed Team Relay Competition: Final Results. fil-luge.org, 2012-01-17. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ Luge Women's Single Competition: Final Results. fil-luge.org, 2012-01-16. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ OFFICIAL RESULTS FIL Junior World Championships: Park City, Junior Women. fil-luge.org, 2013-01-15. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Luge - Andrea Vötter. [w:] Results of a sportsman / sportswoman [on-line]. the-sports.org. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ Weltcupsieg: Südtirols Rodler gewinnen Teamstaffel. [w:] Rodeln Kunstbahn [on-line]. sportnews.bz, 2018-01-07. [dostęp 2019-02-27]. (niem.).
- ↑ 2018 Winter Olympics Results - Luge. [w:] Olympic Sports [on-line]. espn.com. [dostęp 2019-02-27]. (ang.).
- ↑ Südtirols Team-Staffel rast zu EM-Gold. [w:] Rodeln Kunstbahn [on-line]. sportnews.bz, 2019-02-10. [dostęp 2019-02-27]. (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Andrea Vötter na stronie FIL (ang.)
- Andrea Vötter na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ang.)