Andriej Kułagin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Kułagin
Андрей Кулагин
32+7 zwycięstwa
ilustracja
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

4 września 1921
Rejon wietecki, Białoruska SRR

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1980
Mińsk, Białoruska SRR

Przebieg służby
Lata służby

1940–1955

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

249 Myśliwski Pułk Lotniczy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (front wschodni)

Późniejsza praca

instruktor, urzędnik

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Weteran pracy” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Andriej Michajłowicz Kułagin (ros. Андрей Михайлович Кулагин, ur. 4 września 1921 w Starym Zakrużju w obwodzie homelskim, zm. 8 sierpnia 1980 w Mińsku) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył 7 klas szkoły w Mohylewie, od 1936 pracował jako ślusarz, w 1939 ukończył mohylewski aeroklub, od 1940 służył w Armii Czerwonej. W 1942 skończył wojskową szkołę pilotów, od lipca 1942 brał udział w wojnie z Niemcami, od 1943 należał do WKP(b), walczył na Froncie Południowym, Zakaukaskim, Północno-Kaukaskim i 2 Białoruskim. Do lutego 1944 jako zastępca dowódcy eskadry 249 myśliwskiego pułku lotniczego 229 Myśliwskiej Dywizji Lotniczej 4 Armii Powietrznej wykonał 320 lotów bojowych, stoczył 106 walk powietrznych, w których strącił osobiście 22, a w grupie 4 samoloty wroga. Łącznie w czasie wojny wykonał 762 loty bojowe, w 142 walkach powietrznych strącił osobiście 32 i w grupie 7 samolotów wroga. W 1945 ukończył wyższe kursy oficerskie sił powietrznych, a w 1954 Akademię Wojskowo-Powietrzną, w 1955 zakończył służbę w stopniu pułkownika. W 1959 został instruktorem rejonowego komitetu KPB w Mińsku, a w 1961 instruktorem i kierownikiem Wydziału Organów Administracyjnych KC KPB. Był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR 2 kadencji.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]