Andrzej Pańta
Andrzej Pańta lub Andreas Johannes Painta (ur. 10 kwietnia 1954 w Bytomiu) – polski poeta i tłumacz literatury niemieckiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował filologię polską i biologię na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Debiutował w 1973 poezją w czasopiśmie „Poglądy”. Publikował w takich polskich pismach literackich jak „Arkadia”, „Portret”, „Śląsk”, „Kresy”, „Poezja”, „Integracje”, „Kultura” i „Nowy Wyraz”, Fa-Art[1], List Oceaniczny, Wyrazy, Format i Fraza[2]. Był uczestnikiem niemiecko-polskiego Statku Poetów 1998 i 1999, Festiwalu Fortalicje w Zamościu, niemiecko-polskiego Festiwalu Poetów „wortlust” w Lublinie 1997[3], jak i Uniwersytetu Poezji[4] w Zielonej Górze.
Twórczość własna[edytuj | edytuj kod]
- Wyspa na jeziorze, wiersze, Katowice 1977
- Counter-revolution, 1989
- Pan, 1992
- Nic więcej, 1995
- Bez; ogródek, 1995
- Wieczna naiwność wróżek, 1985[5]
- Za płotem, 1981
- Brzuchem do słońca, 1986
- Pneuma culi, 1988[6]
Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Friedrich Hölderlin, Fale nieba, 1991
- Horst Bienek, Czas po temu, 1987
- Horst Bienek, Stopniowe zadławianie krzyku i inne eseje, Essays, 2001[7]
- Arthur Schopenhauer, Metafizyka miłości płciowej, 1985
- Rose Ausländer, W kotle czarownic, 1995
- Jakob Böhme, O nowych, powtórnych narodzinach, 1993[8]
- Jakob Böhme, Aurora, Euroopera, Zgorzelec 1999
- Jacob Böhme, Teozoficzne okólniki, Zgorzelec 2005
- Erik Blumenthal, Uwierzyć w samego siebie. Samozaufanie płynące z głębi/ An sich selber Glauben. Selbstvertrauen aus der Tiefe, Gdańsk 1998
- E. Blumenthal, Uwierzyć w samego siebie, Gdańsk 1998
- Dieter Kalka, Podwójne i potrójne, Bydgoszcz 1999[9][10]
- Alfred Georg Seidel, Niebo nad granicami, Gliwice 2001
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Kryształowy Lew. Kłodzka Wiosna Poetycka 1974[11]
- Nagroda "Pegaza" - za przekład poezji (1992)[12]
- Laureat nagrody im. Tadeusza Peipera[13]
- Nagroda w 31 konkursie Laur Czerwonej Róży w Gdańsku, 1990[14][15]
- Stypendium, Fundacja Pomocy Niezależnej Nauce i Literaturze Polskiej, Paryż 1991
- Preis der Künstlergilde Esslingen 2000[16]
Bibliografia przedmiotowa[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Pluta: Życie na białym papierze, „Odra” 1978/4[17]
- Janusz Leppek: By pióro nie spało, „Radar” 1978/6
- Andrzej K. Waśkiewicz: Debiuty poetyckie 1977. Antologia, W: „Debiuty poetyckie ’77”. Warszawa 1978
- Bolesław Niezgoda: Andrzej Pańta laureatem nagrody im. Tadeusza Peipera, „Nasze problemy” 1979/42
- Tadeusz Złotorzycki: Oryginalność i sztampa, „Nowe książki” 1980/22
- Marek Pytasz: Kaleki alfabet Andrzeja Pańty, „Poglądy” 1981/19
- Stanisław Muc: Świat dla poety jest chaosem, „Radar” 1983/9
- Stanisław Piskor: Nałóg poetycki, „Tak i Nie” 1984/26
- Stanisław Muc: Chorałki i rozmowy z Panem, „Radar” 1984/41
- Emil Biela: Chorałki i rozmowy, „Tygodnik Kulturalny” 1984/44
- Krzysztof Kuczkowski: Duchowy dowód osobisty, „Okolice” 1984/12-12
- Marian Kisiel: Przewrotny transcendentalizm, „Radar” 1986/20
- Maciej M. Szczawiński: Brzuchem do słońca, „Tak i Nie” 1986/36
- Tadeusz Złotorzycki: Wieczna przewrotność wróżek, „Nowe Książki” 1986/12
- Ryszard Bednarczyk: Andrzej Pańta: Wiek gladiatorów, „Tak i Nie” 1987/21
- Horst Bienek: Reise in die Kindheit, München 1988
- Jan Korpys: Wzajemności, „Regiony“ 1989/3
- Andrzej Lazarowicz: W świecie chaos i w nas, „Słowo Powszechne” 1989/131
- Andrzej Burzyński: Pars pro toto — Część za całość?, „Biuletyn Związku Górnośląskiego” 1990/2
- Marian Kisiel: Poeci na Śląsku: Andrzej Pańta, „Górnośląski Diariusz Kulturalny” 1994/1-2
- Marianna Bocian: O tragedii ocalającej całego człowieka, „Opcje” 1995/1-2
- Jerzy Suchanek: Napaść wspomnień, „Gliwicki Magazyn Kulturalny”. Kwiecień 1995
- Krzysztof Karwat: Bienek dwa razy, „Dziennik Zachodni” 2001/200
- Jerzy Pluta: Eseje Horsta Bienka, „Przecinek” 2001/12
Wywiady[edytuj | edytuj kod]
- Czerpanie z dna (Abgrundu). Z jednym z najbardziej interesujących i fascynujących poetów — Andrzejem Pańtą rozmawia Bogusław Sławomirski. „Gwarek” 1989/13.
- Raj utracony. Edward Szopa: Rozmowa z Andrzejem Pańtą. „Życie” (Bytom). 1992/23.
- Dialektyka kosmosu. Z Andrzejem Pańtą rozmawia Józef Górdziałek. „Opcje” 1995/1-2.
- Język, w jakim piszę i jaki mnie pisze. Jerzy Pluta: Rozmowa e-mailowa z Andrzejem Pańtą, poetą i tłumaczem w autorskim piśmie „Przecinek” 2001/11.
- Prawo i bezprawie. Z Andrzejem Pańtą rozmawiała Bożena Budzińska[18]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biografia/ MIASTOLITERATOW.
- ↑ tłumaczenie Dietera Kalce/ „Fraza”.
- ↑ Portret.
- ↑ Uniwersytet Poezji.
- ↑ Bić i kazać się zastanawiać. “Kultura” 1985/8
- ↑ Wszystkie książki.
- ↑ Krzysztof Karwat: Bienek dwa razy. „Dziennik Zachodni” 2001/200
- ↑ Marian Szałecki: Tłumacz – Jacob Boehme – Andrzej Pańta w Zgorzelcu. „Kurier” 1995/8
- ↑ Podwójnie i potrójnie. Bożena Budzińska: Magicznym okiem. “Akant” 2000/4.
- ↑ Tekst.
- ↑ „Twórczość” 1974/7
- ↑ Nagroda "Pegaza"
- ↑ Bolesław Niezgoda: Andrzej Pańta laureatem nagrody im. Tadeusza Peipera. „Nasze problemy” 1979/42
- ↑ Polska Bibliografia Literacka
- ↑ Ogólnopolski Turniej (Konkurs) Poezji Społecznie Zaangażowanej o nagrodę "Czerwonej Róży" (1990; edycja XXXI)
- ↑ Wszystkie nagrody
- ↑ Bibliografia
- ↑ Z Andrzejem Pańtą rozmawiała Bożena Budzińska