Antoni Paweł Sułkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Antoni Paweł Sułkowski
Ilustracja
Herb
Sulima
Rodzina Sułkowscy
Data i miejsce urodzenia 31 grudnia 1785
Leszno
Data i miejsce śmierci 13 kwietnia 1836
Rydzyna
Ojciec Antoni Sułkowski
Matka Karolina Bubna von Littitz
Żona

Ewa Kicka
Dzieci

z Ewą Kicką:
Helena Karolina Sułkowska
Ewa Karolina Sułkowska
Teresa Karolina Sułkowska
August Antoni Aleksander Jozef Sułkowski

Antoni Paweł Sułkowski książę herbu Sulima (ur. 31 grudnia 1785 w Lesznie, zm. 13 kwietnia 1836 w Rydzynie), generał dywizji Księstwa Warszawskiego, naczelny wódz wojsk polskich Księstwa Warszawskiego, trzeci ordynat Ordynacji Sułkowskich.

Był synem wojewody kaliskiego Antoniego Sułkowskiego (1735–1796) i Karoliny Bubna-Littitz. Służbę wojskową rozpoczął w 1806 wystawiając na własny koszt 1 pułk piechoty Legii Poznańskiej, którego został dowódcą. Uczestniczył w Polsce w kampanii 1806–1807 (m. in. oblężenia Gdańska i Kołobrzegu), w Hiszpanii 1808–1809. W 1810 został generałem brygady, a w wojnie z Rosją w 1812 był dowódcą brygady kawalerii w V Korpusie ks. Józefa Poniatowskiego. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[1].W kampanii 1813 w Niemczech był generałem dywizji i dowódcą dywizji w IV Korpusie kawalerii Michała Sokolnickiego, który był częścią polskiego korpusu Poniatowskiego. W październiku po śmierci ks. Poniatowskiego dowódcą VIII Korpusu został na krótko Sokolnicki, a od niego funkcję tę przejął również na krótko, wmanewrowany w tę rolę przez Jana Krukowieckiego, Sułkowski, który sam w wieku lat 28 aspiracji takich nie posiadał. Po kilku dniach złożył dymisję, został przez Napoleona zwolniony ze służby i powrócił do Polski. Dowództwo resztek sił polskich pozostałych u boku cesarza (ok. 5 tys. ludzi) przejął od tego momentu Jan Henryk Dąbrowski.

Ożenił się z Ewą Kicką w 1808, mieli trzy córki: Helenę (1812-1900), która wyszła za hrabiego Henryka Potockiego, Ewę (1814-1881), która wyszła za hrabiego Władysława Potockiego i Teresę (1815-1889), która wyszła za Henryka Wodzickiego, oraz jednego syna Augusta Antoniego (1820-1882), który się ożenił z Marią Mycielską w 1843.

Po 1818 osiadł w Rydzynie, uczestniczył w życiu politycznym Królestwa Polskiego.

Był marszałkiem Sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Przewodniczył obradom sejmów stanowych w 1827, 1830 i 1834 roku[2]. Deputowany ze stanu rycerskiego z powiatu poznańskiego na sejm prowincjonalny w 1827[3] i w 1830 roku[4].

Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w drugim stopniu rytu ("czeladnik")[5], w 1820 roku[6].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. W 1805 roku odznaczony został Orderem Świętego Huberta[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 18, s. 167.
  2. ↑ Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852,Poznań 1918 s. 153.
  3. ↑ Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852,Poznań 1918 s. 78.
  4. ↑ Stanisław Karwowski, Historya Wielkiego Księstwa Poznańskiego t. I 1815-1852, Poznań 1918 s. 96.
  5. ↑ Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 62.
  6. ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 312.
  7. ↑ Stanisław Łoza, Order domowy rycerski p.w. świętego Huberta, w: Broń i Barwa, 1935, r. II, nr 3, s. 63.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Naczelni wodzowie wojsk polskich Księstwa Warszawskiego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Paweł_Sułkowski&oldid=51652818”