Antonia Młodsza
Antonia Minor (ur. 31 stycznia 36 p.n.e. w Atenach; zm. 1 maja 37 n.e.) była drugą, obok Antonii Starszej, córką Marka Antoniusza i Oktawii Młodszej[1].
Życie
[edytuj | edytuj kod]Wkrótce po urodzeniu wróciła wraz z matką z Aten (gdzie Oktawia i Antoniusz wychowywali dzieci Oktawii z Gajuszem Klaudiuszem Marcelusem i dzieci Antoniusza z jego wcześniejszego małżeństwa oraz jej starszą siostrę Antonię Starszą[2]) do Rzymu i praktycznie nie znała własnego ojca, który w 32 p.n.e. przeprowadził rozwód z Oktawią, a w 30 p.n.e. zginął. Antonia Młodsza była ulubioną siostrzenicą pierwszego cesarza rzymskiego, Augusta, powszechnie podziwianą za swoje cnoty i urodę.
W 16 roku p.n.e. poślubiła Druzusa I – syna cesarzowej Liwii, żony Augusta z jej pierwszego małżeństwa, młodszego brata cesarza Tyberiusza[3]. Będąc matką Germanika i Klaudiusza, babką Kaliguli i prababką Nerona jest przykładem kobiety, która w okresie pryncypatu zajmowała równie prominentną i wpływową pozycję jak mężczyźni. Jej mąż zmarł w 9 p.n.e. w wyniku komplikacji po upadku z konia. Antonia nie wyszła ponownie za mąż, mimo nacisków ze strony Augusta[4]. Wychowywała w Rzymie najpierw swoje dzieci, a potem wnuki. W latach 29 do 32 w jej domu wychowywał się późniejszy cesarz Kaligula i między innymi dzięki temu uniknął zagłady, która spotkała jego rodzinę z rąk Tyberiusza i Sejana. Antonia też zdołała przekonać Tyberiusza, że Sejan dąży do objęcia władzy i spowodowała zgubę znienawidzonego dowódcy gwardii pretoriańskiej[4]. Jego kochankę, a własną córkę Julię Liwillę według przekazu Kasjusza Diona[5] zamknęła w pokoju i zagłodziła na śmierć. Swojego syna, przyszłego cesarza Klaudiusza, z powodu jego licznych chorób i fizycznych ułomności traktowała bardzo źle. Nazywała go publicznie potworem i głupcem. Odziedziczyła po ojcu Marku Antoniuszu przywiązanie do Egiptu i wprowadzała do Rzymu hellenistyczny styl królewski. Gdy Kaligula został cesarzem spowodował, że senat przyznał jej takie same honory, jakie przysługiwały żonie Augusta, Liwii[6]. Otrzymała tytuł augusty[7]. Wkrótce jednak rozdrażniły go jej próby udzielania mu rad i prawdopodobnie została zmuszona przez Kaligulę do popełnienia samobójstwa[8][9].
Wywód przodków
[edytuj | edytuj kod]| 4. Marek Antoniusz Kretyk | ||||||
| 2. Marek Antoniusz | ||||||
| 5. Julia | ||||||
| 1. Antonia Młodsza | ||||||
| 6. Gajusz Oktawiusz | ||||||
| 3. Oktawia Młodsza | ||||||
| 7. Atia Starsza | ||||||
Dzieci i wybrani potomkowie
[edytuj | edytuj kod]| Antonia Młodsza | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liwilla | Germanik | Klaudiusz cesarz
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Julia Helena | Gemellus | Klaudiusz Neron | Druzus III | Kaligula
| Agrypina Młodsza
| Julia Drusilla
| Julia Liwilla
| Druzus IV | Klaudia Antonia | Oktawia | Brytanik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Julia Druzylla | Neron
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Antoniusz, Rozdział 35. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Wrocław: Ossolineum – De Agostini, 2006.
- ↑ Księga XVII;76. W: Appian z Aleksandrii: Historia Rzymska. edycja komputerowa www.histurion.pl.
- ↑ Antoniusz, Rozdział 87. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Wrocław: Ossolineum – De Agostini, 2006.
- ↑ a b Księga XVIII;rozdział 6. W: Józef Flawiusz: Dawne dzieje Izraela. edycja komputerowa www.histurion.pl.
- ↑ Księga LVIII 11. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
- ↑ Gajusz Kaligula, Rozdział 15. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972.
- ↑ Roman Empire, Antonia Minor – The Portrait of a Noble and Virtuous Woman. romanumismatics.com. [dostęp 2018-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (ang.).
- ↑ Gajusz Kaligula, Rozdział 23. W: Gajus Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972.
- ↑ Księga LIX 3. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Sajkowski: Antonia Młodsza a sukcesja Kaliguli.