Przejdź do zawartości

Antonio Bertali

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Bertali
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1605
Werona

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1669
Wiedeń

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, skrzypek

Antonio Bertali, także Bartali, Bertalay[1] (ur. w marcu 1605 w Weronie, zm. 17 kwietnia 1669 w Wiedniu[2]) – włoski kompozytor i skrzypek.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1611–1622 był uczniem Stefano Bernardiego[3]. Jeszcze w czasie pobytu w Weronie zdobył sławę jako skrzypek[1]. Od 1622 roku działał w służbie biskupa wrocławskiego Karola[3]. Od 1624 roku przebywał w Wiedniu, będąc instrumentalistą na dworze cesarskim[2]. Około 1641 roku został wicekapelmistrzem, a w 1649 roku jako następca Giovanniego Valentiniego kapelmistrzem nadwornym[1]. Był organizatorem dworskich widowisk teatralno-baletowo-muzycznych i autorem muzyki na oficjalne okazje[1][3]. Skomponował m.in. kantatę Donna real na uroczystość zaślubin Ferdynanda III z infantką hiszpańską Marią Anną (1631), Missa Ratisbonensis na Sejm Rzeszy w Ratyzbonie (1636) i Requiem na pogrzeb cesarza Ferdynanda II (1637)[3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był płodnym kompozytorem, inwentarz kapeli cesarskiej Leopolda I wymienia około 600 przypisywanych Bertaliemu utworów religijnych i instrumentalnych, jednak większość z nich nie zachowała się[1]. Komponował m.in. msze, oratoria, magnifikaty, Te Deum, psalmy, motety[3]. Był autorem 10 oper w stylu włoskim, z których tylko 3 zachowały się w całości[3]. W dzisiejszych czasach najbardziej rozpowszechniona jest twórczość instrumentalna Bertalego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 306. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c Bertali, Antonio [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2024-09-04] (pol.).
  3. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 328. ISBN 0-02-865526-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]