Aranka Kiszyna

Aranka Kiszyna
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1924 ; Prędocinek
Data i miejsce śmierci	14 listopada 2008 ; Wrocław
Miejsce spoczynku	Cmentarz Świętej Rodziny
Zawód, zajęcie	adwokat
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Halina Aranka Ostrihansky-Kiszyna (ur. 27 maja 1924 w Prędocinku k. Radomia, zm. 14 listopada 2008 we Wrocławiu) – adwokat, doktor nauk prawnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką Rudolfa Ostrihansky'ego (1893–1963), pułkownika Wojska Polskiego II RP i żołnierza AK, najstarszą z czworga jego dzieci z Marią Walerią Gierycz.

Podczas II wojny światowej była żołnierzem AK. Po wojnie ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracę doktorską obroniła tamże w 1950.

Od 1963 do 2001 pracowała w Izbie Adwokackiej we Wrocławiu jako adwokat, w czasie trwania stanu wojennego podejmowała się obrony dolnośląskich opozycjonistów (broniła m.in. Ryszarda Kożucha z Solidarności Walczącej^[1], aktora Bogusława Kierca^[2] i Józefa Piniora^[3]), za co w październiku 2008 otrzymała tytuł "Zasłużonego dla NSZZ Solidarność". Była też w tym czasie członkiem Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego, odznaczona Arcybiskupim Pierścieniem Tysiąclecia Archidiecezji Wrocławskiej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998) oraz medalem 60-lecia Izby Adwokackiej we Wrocławiu.

Współautorka (pod pseudonimem Sigma) książki Rozmowy niekontrolowane (Paryż, Instytut Literacki 1983, Biblioteka "Kultury", Tom 382, ISBN 2-7168-0038-3)^[4].

Od 1999 do 2001 była Rzecznikiem Dyscyplinarnym Naczelnej Rady Adwokackiej.

Od 1950 żona Andrzeja Kiszy (1922–1996), również adwokata, z którym miała dwie córki: Marię i Agnieszkę. Pochowana we Wrocławiu na Cmentarzu Świętej Rodziny przy ul. Smętnej (Sępolno).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ "Solidarność Walcząca" - relacje. [dostęp 2008-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-08)].
↑ "Dolnośląska Solidarność" (ISSN 1641-0688) nr 1 (257), Wrocław, 25.01.2007 r., str 14
↑ "Pinior do rewizji", Gazeta Wyborcza nr 249/1992, wydanie WAW z 22.10.1992, str. 3
↑ Muzeum Wolnego Słowa: Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Gazeta Wrocławska – POLSKA The Times (ISSN 1898-3146), nr 269/2008 (18.11.2008), str. 17
Polski Słownik Biograficzny, tom XXIV/3, zeszyt 102 (1979 r.), str. 477-478, hasło Rudolf Ostrihansky

[1] "Solidarność Walcząca" - relacje. [dostęp 2008-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-08)].

[2] "Dolnośląska Solidarność" (ISSN 1641-0688) nr 1 (257), Wrocław, 25.01.2007 r., str 14

[3] "Pinior do rewizji", Gazeta Wyborcza nr 249/1992, wydanie WAW z 22.10.1992, str. 3

[4] Muzeum Wolnego Słowa: Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989

[1]

[2]

[3]

[4]