Artur Dziambor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Dziambor
Ilustracja
Artur Dziambor (2022)
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1982
Gdynia

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel, przedsiębiorca

Alma Mater

WSAiB w Gdyni, Pomorska Wyższa Szkoła Nauk Stosowanych w Gdyni

Stanowisko

poseł na Sejm IX kadencji (2019–2023)

Multimedia w Wikimedia Commons
Janusz Korwin-Mikke, Artur Dziambor i Grzegorz Braun podczas konferencji prasowej w Sejmie (2022)

Artur Erwin Dziambor (ur. 27 stycznia 1982 w Gdyni[1]) – polski polityk, nauczyciel i przedsiębiorca, poseł na Sejm IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył zarządzanie i marketing w Wyższej Szkole Administracji i Biznesu w Gdyni oraz filologię angielską w Pomorskiej Wyższej Szkole Nauk Stosowanych. W 2007 otworzył własną szkołę językową na terenie Gdyni[2]. W 2019 wszczął przewód doktorski na Uniwersytecie Zielonogórskim. Rozprawę pt. Kreowanie wizerunku politycznego Donalda Trumpa w latach 2014–2019 napisał pod kierunkiem Piotra Kwiatkiewicza[3]; obronił ją w 2023[4].

Współtworzył struktury Stowarzyszenia KoLiber[1], przystąpił także do Młodych Konserwatystów oraz do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego[5][6]. Należał potem do Unii Polityki Realnej oraz Prawa i Sprawiedliwości. Od 2011 do 2018 działał w Kongresie Nowej Prawicy, którego był wiceprezesem. Był również wiceprzewodniczącym rady gdyńskiej dzielnicy Cisowa[2]. W 2018 dołączył do partii KORWiN[1], w której objął funkcję członka rady krajowej[7]. Kandydował na radnego Gdyni w wyborach samorządowych w 2002[8] i 2006[9]. W wyborach w 2014[10] i 2018[11] ubiegał się o mandat radnego sejmiku pomorskiego (w 2014 kandydował równocześnie na prezydenta Gdyni[12]). W wyborach w 2014[13] i 2019[14] bez powodzenia ubiegał się o mandat eurodeputowanego.

W wyborach parlamentarnych w 2019 kandydował do Sejmu z listy współtworzonej przez jego ugrupowanie federacyjnej partii Konfederacja Wolność i Niepodległość w okręgu gdyńskim. Został wybrany na posła IX kadencji, otrzymując 19 334 głosy[15]. W listopadzie 2019 wybrany na jednego z wiceprezesów partii KORWiN[16] oraz na jednego z zastępców przewodniczącego Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży[17]. Został następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez Konfederację prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020[18].

W marcu 2022 wraz z Jakubem Kuleszą i Dobromirem Sośnierzem opuścił partię KORWiN[19]. W tym samym roku został prezesem partii Wolnościowcy[20] (która zakończyła działalność w 2024[21]). W lutym 2023 został wykluczony z Konfederacji, zarzucono mu „działanie na szkodę partii” (według Artura Dziambora miało to związek z kilkoma jego wypowiedziami medialnymi)[22]. W tym samym miesiącu ogłosił współtworzenie koła poselskiego Wolnościowców[23] (które rozpadło się kilka miesięcy później). We wrześniu 2023 dołączył do Koalicji Polskiej[24]. W 2023 nie został wybrany do Sejmu kolejnej kadencji (kandydował z listy Trzeciej Drogi, otrzymując 9168 głosów)[25]. Został potem wykładowcą w Collegium Humanum[26].

W 2024 objął stanowisko dyrektora departamentu marketingu i komunikacji w spółce zarządzającej portem morskim Gdańsk[27]. W wyborach w tym samym roku bez powodzenia kandydował do sejmiku pomorskiego[28].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ojciec dwójki dzieci[29].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2002 KWW Naprzód Gdynio! – Lista Prawicowa Rada Miasta Gdyni nr 2 84 (0,55%)N[8]
2006 Prawo i Sprawiedliwość 100 (0,57%)N[9]
2014 Nowa Prawica – Janusza Korwin-Mikke Parlament Europejski VIII kadencji nr 1 18 889 (4,11%)N[13]
2014 Sejmik Województwa Pomorskiego V kadencji nr 2 6010 (3,37%)N[10]
Prezydent Miasta Gdyni – 3073 (3,57%)N[12]
2018 KWW Wolność w Samorządzie Sejmik Województwa Pomorskiego VI kadencji nr 2 1966 (0,80%)N[11]
2019 Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy Parlament Europejski IX kadencji nr 1 3769 (0,46%)N[14]
2019 Konfederacja Wolność i Niepodległość Sejm IX kadencji nr 26 19 334 (3,33%)T[15]
2023 Trzecia Droga Sejm X kadencji 9168 (1,34%)N[25]
2024 Sejmik Województwa Pomorskiego VII kadencji nr 2 7326 (3,25%)N[28]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kim jest Artur Dziambor, poseł Konfederacji? Poznaj sylwetkę wolnościowego polityka. nczas.com, 15 października 2019. [dostęp 2019-11-02].
  2. ↑ a b Wiceszef KNP chce rządzić Gdynią; „Miasto trzeba zrewitalizować”. tvp.info, 23 lipca 2014. [dostęp 2019-11-02].
  3. ↑ Przewody doktorskie wszczęte przez Radę Wydziału Humanistycznego. uz.zgora.pl. [dostęp 2023-05-31].
  4. ↑ Jakub Cyrzan: Artur Dziambor z tytułem doktora! Co dalej z działalnością gdyńskiego polityka? „Nie wyobrażam sobie powrotu do Konfederacji”. dziennikbaltycki.pl, 2 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-12].
  5. ↑ Robert Mazurek: Dziambor o kredycie na kampanię Konfederacji: Sprawa jest otwarta. rmf24.pl, 25 lutego 2020. [dostęp 2023-06-12].
  6. ↑ Tomasz Cukiernik: Artur Dziambor: ZUS i skomplikowany VAT, są oczywistymi blokadami rozwojowymi. nczas.com, 2 lutego 2020. [dostęp 2023-06-12].
  7. ↑ Władze partii. wolnosc.pl. [dostęp 2019-11-02].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2019-10-14].
  9. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2019-10-14].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2019-10-14].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-10-14].
  12. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2019-10-26].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2019-10-14].
  14. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  15. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  16. ↑ Kongres partii KORWiN wybrał nowych wiceprezesów. Te nazwiska zaskakują!. nczas.com, 10 listopada 2019. [dostęp 2019-11-10].
  17. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2019-11-15].
  18. ↑ Oto wszyscy kandydaci Konfederacji w prawyborach prezydenckich. Kim są?. nczas.com, 18 listopada 2019. [dostęp 2019-12-09].
  19. ↑ Piotr Olejarczyk: Trzech posłów Konfederacji odchodzi z partii KORWiN. Bardzo mocne słowa pod adresem Korwin-Mikkego. onet.pl, 8 marca 2022. [dostęp 2022-03-08].
  20. ↑ Wolnościowcy: nasz partia jest kolejną siłą w Konfederacji. wnp.pl, 23 maja 2022. [dostęp 2022-05-24].
  21. ↑ Sebastian Przybył: Artur Dziambor odpowiada na zarzuty. „Absolutnie się na to nie godzę”. interia.pl, 7 marca 2024. [dostęp 2024-04-13].
  22. ↑ Wojna w Konfederacji. Artur Dziambor żegna się z ugrupowaniem. onet.pl, 10 lutego 2023. [dostęp 2023-02-10].
  23. ↑ Konfederacja traci trzech posłów. Wolnościowcy zakładają własne koło. rp.pl, 13 lutego 2023. [dostęp 2023-02-13].
  24. ↑ Trzecia Droga ujawnia hasło wyborcze. „Dość kłótni, do przodu!”. Ryszard Petru i Artur Dziambor na listach. rp.pl, 2 września 2023. [dostęp 2023-09-02].
  25. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  26. ↑ Co słychać u Artura Dziambora? Były poseł liczy na rychły powrót do polityki, a wkrótce ukaże się jego książka!. se.pl, 5 stycznia 2024. [dostęp 2024-03-04].
  27. ↑ Katarzyna Dybińska: Były poseł Konfederacji ma nową pracę. Jest dyrektorem w państwowej spółce. interia.pl, 1 marca 2024. [dostęp 2024-03-01].
  28. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-10].
  29. ↑ Piotr Lekszycki, Kamil Szewczyk: On jest posłem Konfederacji, ona była w młodzieżówce PO. Tak razem wychowują 3-letnie bliźniaki. se.pl, 2 września 2022. [dostęp 2023-02-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Dziambor&oldid=73626078”