Augustyn Bloch

Augustyn Bloch

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1929 Grudziądz
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	6 kwietnia 2006 Warszawa
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor, organista
Odznaczenia

Augustyn Hipolit Bloch (ur. 13 sierpnia 1929 w Grudziądzu, zm. 6 kwietnia 2006 w Warszawie) – polski kompozytor i organista.

Życiorys

W 1950 roku ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu w klasie organów. Naukę kontynuował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie w 1954 ukończył organy u Feliksa Rączkowskiego, a w 1956 kompozycję u Tadeusza Szeligowskiego. W okresie studiów (w latach 1947–1957) koncertował na organach we Wrocławiu, Gdańsku-Oliwie i Warszawie. W latach 1954–1977 Bloch związany był stałą współpracą z Teatrem Polskiego Radia jako twórca muzyki do słuchowisk.

Był wiceprezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich w latach 1977–1979 i 1983-1987. Był przewodniczącym komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień w latach 1979–1987. Wiele jego kompozycji wykonywano na tym festiwalu.

Współpracował z wieloma teatrami dramatycznymi i scenami muzycznymi w kraju (m.in. z Operą w Bydgoszczy, Operą Bałtycką, Teatrem Muzycznym w Gdyni, Operetką Warszawską), komponował muzykę dla Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji.

Mąż śpiewaczki operowej Haliny Łukomskiej.

Nagrody międzynarodowe w konkursach kompozytorskich

• 1961: Vercelli (Włochy), za wariacje fortepianowe pt. Karol Szymanowski in memoriam,
• 1962: Monako, za medytacje dla solisty sopranowego, na organy i perkusję,
• 1963: Monako, za balet Oczekiwanie.
• 1969: Paryż (Francja), za Dialogi per violino ed orchestra III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO,
• 1989: Brighton (Anglia), za oratorium na organy, smyczki i perkusję

Inne nagrody i odznaczenia

• 1960: nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość radiową dla dzieci,
• 1969: odznaczenie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• 1971: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za Enfiando per orchestra,
• 1975: nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość muzyczną dla dzieci i młodzieży, w tym za opero-balet Bardzo śpiąca królewna,
• 1979: odznaczenie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• 1985: nagroda Ministra Kultury i Sztuki za balet Gilgamesz,
• 1981: doroczna nagroda Związku Kompozytorów Polskich,
• 1999: odznaczenie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski,
• 2006: odznaczenie Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dorobek kompozytorski

• 1953: Fantasia per organo,
• 1953: wariacje fortepianowe Karol Szymanowski in memoriam,
• 1954: Sonata organowa,
• 1956: Piosenki dla dzieci na głosy i zespół instrumentalny,
• 1958: Concertino na skrzypce solo, orkiestrę smyczkową, fortepian i perkusję,
• 1959: Espressiono per soprano ed orchestra,
• 1959: Impressioni poetiche na chór męski i orkiestrę
• 1961: Medytacje na sopran organy i perkusję,
• 1962: Voci – balet w jednym akcie,
• 1963: Oczekiwanie – balet w jednym akcie,
• 1965: Byk – balet w jednym akcie,
• 1967: muzyka baletowa Alejet, córka Jeftego,
• 1968: Gilgamesz – balet
• 1970: Enfiando per orchestra,
• 1971: musical Pan Zagłoba
• 1973: opera dla dzieci Bardzo śpiąca królewna,
• 1974: utwór na organy solo Jubilate,
• 1974: kompozycja na recytatora i orkiestrę Poemat o Warszawie,
• 1974: pastorałka Z gwiazdą cudobudzie,
• 1975: Zwierciadło – balet-pantomima,
• 1976: Wordsworth songs – kompozycja na baryton i orkiestrę kameralną,
• 1976: Clarinetto divertente – miniatura na klarnet solo,
• 1976: Taka sobie muzyka – cykl pieśni na sopran i orkiestrę,
• 1977: Głos milczenia – balet-pantomima,
• 1977: Piosenka dla dzieci na głos i fortepian,
• 1978: Warstwy czasu na 15: instrumentów smyczkowych,
• 1979: kompozycja na chór Anenaiki,
• 1979: musical dla dzieci Bajka o skrzypcowej duszy,
• 1979: Piosenki dla dzieci na głosy i zespół instrumentalny,
• 1980: Carmen biblicum na sopran i dziewięć instrumentów,
• 1981: muzyka fortepianowa dla dzieci Chodzenie po klawiszach na cztery małe ręce i perkusję też nie dużą,
• 1982: Oratorium na organy, smyczki i perkusję,
• 1982: muzyka fortepianowa dla dzieci Jazda na gapę przez Europę,
• 1983: utwór organowy Supplicazioni per violoncello e pianoforte,
• 1984: utwór organowy Canti per coro ed organoo,
• 1985: utwór organowy Forte, piano et forte,
• 1986: Zostań panie z nami – muzyka o zmierzchu na orkiestrę,
• 1986: Dueto per violino e violoncello,
• 1987: psalmodia na recytatora, organy, chór i orkiestrę Albowiem nadejdzie światłość twoja,
• 1987: utwór organowy Exaldato te domino,
• 1988: utwór organowy Exaltabo te, domino per coro misto,
• 1988: Lauda per soprano, alto, percussione e quattro archi,
• 1988: Musica per tredici ottoni,
• 1989: utwór na orkiestrę Litania ostrobramska,
• 1990: utwór na orkiestrę Nie zabijaj,
• 1992: Trio per violino, violoncello e pianoforte,
• 1993: utwór na orkiestrę Wzwyż,
• 1995: Inflazioni per due violini Béla Bartók in memoriam,
• 1996: utwór na organy Hac fest die per organo, coro ed orchestra
• 1997: Oratorium gedanense 1997 per organo, coro ed orchestra.
• 1998: Drei Stücke Saxophon-Kammerorchester.

Bibliografia

• Michael F. Runowski: Polnische Orgelmusik nach 1945, Saarbrücken: Verlag Dr. Müller 2009, ISBN 978-3-639-11690-8.
• Małgorzata Perkowska: Bloch Augustyn Hipolit. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 1: ab część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 333–334. ISBN 83-224-0113-2. OCLC 468356768. (pol.).
• Elżbieta Widłak: Bloch Augustyn. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. ab suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 57–58. ISBN 978-83-224-0492-8. OCLC 470131186. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Augustyn Bloch, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2009-09-24] .
• Augustyn Bloch, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-10] .