Samochód rozpoznania skażeń BRDM-2rs
Samochód rozpoznania skażeń BRDM-2rs – radziecki specjalistyczny pojazd wojsk chemicznych będący na wyposażeniu pododdziałów rozpoznania skażeń, wykorzystywany między innymi w Wojsku Polskim.
Zastąpił będący wcześniej na wyposażeniu samochód do rozpoznania skażeń GAZ-69rs.
Charakterystyka pojazdu[edytuj | edytuj kod]
Samochody rozpoznania skażeń BRDM-2rs zostały zakupione w ZSRR i weszły na wyposażenie pododdziałów wojsk chemicznych ludowego Wojska Polskiego w pierwszej połowie lat 70. XX w. Były pojazdami opancerzonymi, uzbrojonymi w zamontowany w obrotowej wieżyczce karabin maszynowy PKT. W odróżnieniu od swojego poprzednika – GAZa-69rs, mogły wykonywać zadania bezpośrednio w ugrupowaniu wojsk zmechanizowanych i pancernych[1]. Załogę samochodu stanowi 3 żołnierzy: dowódca, zwiadowca i kierowca[2].
Wyposażenie BRDM-2rs gwarantuje[3]:
- pomiar mocy dawki promieniowania w terenie,
- kontrolę stopnia skażenia promieniotwórczego ludzi, uzbrojenia i sprzętu bojowego,
- wykrycie środków trujących w powietrzu, na powierzchni ziemi, uzbrojeniu, sprzęcie bojowym i innych obiektach,
- określanie parametrów wybuchów jądrowych
- oznakowanie rejonów skażonych,
- pobieranie próbek skażonej ziemi, wody i innych materiałów,
- określanie współrzędnych położenia rejonów skażonych,
- przekazywanie meldunków o wynikach rozpoznania,
- podawanie sygnałów alarmowych,
- prowadzenie obserwacji meteorologicznej.
Wyposażenie BRDM-2rs[edytuj | edytuj kod]
Wyposażenie specjalistyczne BRDM-2rs[4]:
- sprzęt i środki do obserwacji wybuchów jądrowych, rozpoznania skażeń, obserwacji meteorologicznej;
- urządzenie do wizowania;
- przyrząd do obserwacji wybuchów jądrowych POW-1;
- automatyczny sygnalizator skażeń AVJ-1 (lub GSP-11);
- rentgenoradiometr DP-66M;
- rentgenometr DP-3 lub rentgenometr sygnalizacyjny DPS-68;
- półautomatyczny przyrząd rozpoznania chemicznego PPChR;
- przyrząd rozpoznania chemicznego PChR-54M;
- zestaw do pobierania próbek skażonych materiałów;
- komplet rurek wskaźnikowych do PPChR i PChR-54M;
- komplet meteorologiczny MK-3
- blok zasilania elektrycznego przyrządów do rozpoznania skażeń.
- sprzęt do oznaczania terenu skażonego;
- wyrzutnie znaków ostrzegawczych;
- chorągiewki ostrzegawcze;
- latarki sygnalizacyjne;
- pironaboje PP-9;
- pulpit do odpalania chorągiewek ostrzegawczych;
- wbijak do ręcznego ustawiania chorągiewek.
- indywidualne i zbiorowe środki ochrony przed skażeniami;
- maski przeciwgazowe;
- odzież ochronna lekka;
- ogólnowojskowe płaszcze ochronne;
- pończochy i rękawice ochronne,
- worki pogumowane na skażoną odzież;
- urządzenie filtrowentylacyjne;
- sprzęt i środki do likwidacji skażeń
- eżektorowy zestaw samochodowy DK-4B;
- dwa kanistry;
- pakiety odkażające PChW-04;
- pakiety dezaktywacyjne SF-006;
- indywidualne pakiety odkażające PChW-012;
- indywidualne pakiety przeciwchemiczne.
- sprzęt łączności
- sprzęt nawigacyjny;
- aparatura nawigacyjna TNA-3.
- środki sygnalizacyjne;
- wyrzutnia nabojów sygnałowych NSCh-40;
- naboje sygnałowe NSCh-40;
- środki do zadymiania
- ręczne granaty dymne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 135.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 137.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 135–136.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 136.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.