Przejdź do zawartości

Barbara Grocholska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Grocholska
Barbara Kurkowiak
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1927
Falenty

Wzrost

169 cm

Informacje klubowe
Klub

Legia Zakopane

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Barbara Zofia Grocholska, po mężu Kurkowiak (ur. 24 sierpnia 1927 w Falentach) – polska narciarka, olimpijka z Oslo 1952 i Cortina d’Ampezzo 1956, trenerka, poetka, kapitan Wojska Polskiego[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Do wojny mieszkała w podwarszawskich Falentach[2]. W 1942 zdała w Warszawie w ramach tajnych kompletów małą maturę. W wieku 17 lat brała udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w 1. Pułku Szwoleżerów. Posługiwała się pseudonimem „Kuczerawa”. Głównie przebywała na Czerniakowie i Mokotowie[3]. Po wojnie, ze względu na stan zdrowia, przeniosła się w góry do Zakopanego, gdzie w wieku 18 lat zaczęła jeździć na nartach. Ukończyła Liceum Gospodarstwa Domowego w Kuźnicach w 1947 i rozpoczęła pracę w schronisku na Kasprowym Wierchu jako kelnerka. Uprawianie sportu utrudniała jej astma i liczne kontuzje. Występowała w barwach klubów: SNPTT Zakopane (w latach 1946–1950), WSK Legia Zakopane (1951–1961), WKN Warszawa (1962–1965), Start Zakopane (1966–1968). Jej trenerami byli Jan Lipowski, Stefan Dziedzic i Tomasz Gluziński.

Była wielokrotną mistrzynią Polski w:

oraz wicemistrzynią w zjeździe (1950, 1953), slalomie (1956–1957) i kombinacji (1958, 1974).

Zdobywczyni medali na Akademickich mistrzostwach świata: złotego (1951) w zjeździe, srebrnego (1951) w slalomie specjalnym oraz brązowego (1953) w slalomie gigancie. Uczestniczyła w mistrzostwach świata w 1958, zajmując 17. miejsce w slalomie specjalnym.

Startowała w igrzyskach olimpijskich w 1952 i 1956. W 1952 wystartowała w trzech konkurencjach alpejskich: zjeździe zajmując 13. miejsce, slalomie gigancie, którego nie ukończyła oraz w slalomie specjalnym, w którym zajęła 14. miejsce. W 1956 wystartowała tylko w zjeździe (zajmując 17. miejsce) oraz w slalomie g`igancie (30. miejsce).

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1968 poświęciła się pracy trenerskiej głównie z młodzieżą szkół podstawowych. Była absolwentką studiów trenerskich w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego.

W 2023 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, za zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzice – Adam Remigiusz i Barbara z domu Czetwertyńska. Miała siedmiu braci i dwie siostry. Mąż Robert Kurkowiak zjazdowiec, z zawodu architekt, zawodnik WKS Legia. Urodziła cztery córki – Barbarę (ur. 1957), Elżbietę (ur. 1958 – narciarkę-alpejkę), Annę (ur. 1967) i Marię (ur. 1969). Mieszkanka Zakopanego.

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]
  • Slalom gigant, 1965
  • Pod otwartym niebem, Warszawa 1999
  • Zawisnąć w locie, Warszawa 2006

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Powstańcze Biogramy - Barbara Grocholska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  2. Małgorzata Brama, Archiwum Historii Mówionej - Barbara Grocholska-Kurkowiak [online], www.1944.pl, 7 maja 2007 [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  3. Świadkowie – Barbara Grocholska-Kurkowiak. audiohistoria.pl. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 października 2023 r. nr rej. 460/2023 o nadaniu orderu (M.P. z 2023 r. poz. 1292).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]