Przejdź do zawartości

Barbara Iglikowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Iglikowska
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1908
Odessa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

18 marca 1995
Gdańsk

Instrumenty

głos

Zawód

śpiewaczka, pedagożka

Aktywność

profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku, solistka Opery Poznańskiej i Warszawskiej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
Grób prof. Barbary Iglikowskiej na cmentarzu Oliwskim

Barbara Iglikowska, 1. voto Bragińska (ur. prawdopodobnie 15 marca 1908 w Odessie, zm. 18 marca 1995 w Gdańsku) – polska śpiewaczka i pedagożka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Józefa Chmielnickiego[1], lekarza, i Marii z domu Aswadurow, pianistki[2]. Była uczennicą Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Odessie (od 8 roku życia) i Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (kurs fortepianu u Aleksandra Michałowskiego). W 1930 uzyskała dyplom z wokalistyki w Konserwatorium Warszawskim. Jej nauczycielami byli Maria Sankowska i Stefan Belina-Skupiewski. W 1932 zdobyła II nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym w Warszawie, dzięki czemu została zaangażowana jako solistka do Opery Warszawskiej[3]. Przed II wojną światową występowała także w Polskim Radiu i na estradach.

Od 1949 do 1951 była solistką Opery Poznańskiej, w której śpiewała m.in. partię Berty w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[4]. W latach 1945–1947 uczyła śpiewu w Gdańskim Instytucie Muzycznym w Sopocie. Od 1947 do 1971 była nauczycielką Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku[5]. Od 1948 do 1994 (z przerwami 1949–1951 i 1974–1976) wykładała w PWSM w Sopocie i Gdańsku, w której prowadziła klasę śpiewu solowego[6]. W latach 1957–1963 pełniła tam funkcję dziekana Wydziału Wokalnego. W 1965 uzyskała stopień docenta, w 1990 – profesora zwyczajnego. Jej uczniami byli m.in. Florian Skulski, Stefania Toczyska, Bożena Porzyńska[7].

Od 1948 była żoną Józefa Iglikowskiego (1894–1975), dowódcy wojskowej grupy operacyjnej na Wybrzeżu[2].

Zmarła w Gdańsku, pochowana na cmentarzu Oliwskim (kwatera 28-20-1)[8].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[2].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • II nagroda na I Ogólnopolskim Konkursie Śpiewaczym w Warszawie (1932)
  • Nagroda Wojewody Gdańskiego w dziedzinie kultury i nauki (1975)
  • Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1994)[11]

Źródło:[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M.P. z 1956 r. nr 97, poz. 1096 „za zasługi w pracy pedagogicznej i społecznej”.
  2. a b c d IGLIKOWSKA BARBARA, śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-10-29].
  3. Andrzej Zawilski, Barbara Iglikowska [online], gedanopedia.pl [dostęp 2021-02-23].
  4. Barbara Bragińska-Iglikowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-02-23].
  5. Małgorzata Kamińska i Władysław Chwin, HISTORIA Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu [online], zsm-gdansk.edu.pl [dostęp 2021-02-23].
  6. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku [online], chopin.nifc.pl [dostęp 2021-02-23].
  7. Wydział III [online], amuz.gda.pl [dostęp 2021-02-23].
  8. Barbara Iglikowska [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2021-02-23].
  9. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  10. Laureaci Złotej Odznaki [online], spa-m.pl [dostęp 2021-02-23].
  11. Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-29].