Bernard Tomic
_(35497600730).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1992 |
| Wzrost |
196 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2008 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
17 (11 stycznia 2016) |
| Australian Open |
4R (2012, 2015, 2016) |
| Roland Garros |
2R (2012, 2015, 2016) |
| Wimbledon |
QF (2011) |
| US Open |
3R (2015) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
114 (24 lipca 2017) |
| Australian Open |
1R (2010) |
| Roland Garros |
1R (2012, 2016, 2017) |
| Wimbledon |
1R (2013) |
| US Open |
2R (2012, 2013) |
| Strona internetowa | |
Bernard Tomic, Bernard Tomić[1] (ur. 21 października 1992 w Stuttgarcie) – australijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Także jego młodsza siostra Sara jest tenisistką.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Występując jako junior, Tomic wygrał dwa turnieje wielkoszlemowe. Pierwszy tytuł wywalczył podczas Australian Open w 2008 roku, kiedy to pokonał w finale wynikiem 4:6, 7:6(5), 6:0 Yang Tsung-hua, stając się tym samym najmłodszym zwycięzcą juniorskich rozgrywek wielkoszlemowych w erze open. Drugie zwycięstwo odniósł na kortach USTA Billie Jean King National Tennis Center podczas US Open w 2009 roku, gdy wygrał w finale 6:1, 6:3 z Chasem Buchananem. W rankingu juniorów najwyżej sklasyfikowany był na pozycji wicelidera pod koniec maja 2008 roku.
Australijczyk status profesjonalisty uzyskał w roku 2008. W turniejach rangi ATP Challenger Tour wygrał dwukrotnie, najpierw w Melbourne (sezon 2009), a potem w Burnie (2010).
W marcu roku 2010 Tomic zadebiutował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa w rozgrywkach przeciwko Tajwanowi. Tomic pokonał w swoich dwóch meczach odpowiednio Yang Tsung-hua oraz Lee Hsin-han, a Australijczycy wygrali rywalizację 5:0. Do marca 2015 roku rozegrał w zawodach 16 singlowych spotkań, z których w 14 zwyciężył.
Sezon 2011 był przełomem w jego karierze – awansował z 208. miejsca na 42. w rankingu ATP i zaliczył występy we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych. Na Wimbledonie awansował do ćwierćfinału, startując z eliminacji. W turnieju głównym wyeliminował m.in. Robina Söderlinga. Spotkanie o półfinał przegrał z Novakiem Đokoviciem.
W sezonie 2012 wygrał w styczniu pokazowy turniej AAMI Kooyong Classic rozgrywany jako bezpośrednio poprzedzający Australian Open. W finale pokonał Mardy’ego Fisha, 6:4, 3:6, 7:5[2]. Następnie w Australian Open osiągnął czwartą rundę, ulegając Rogerowi Federerowi 4:6, 2:6, 2:6. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie, z których został wyeliminowany w pierwszej rundzie gry pojedynczej przez Keiego Nishikoriego.
Na początku stycznia 2013 Tomic wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP World Tour, a dokonał tego w Sydney. Finałowy pojedynek wygrał 6:3, 6:7(2), 6:3 z Kevinem Andersonem.
Rok później ponownie osiągnął finał w Sydney, tym razem ulegając w nim Juanowi Martínowi del Potro. W lipcu zdobył kolejny tytuł singlowy, podczas rywalizacji w Bogocie. W finale był lepszy od Ivo Karlovicia.
Pod koniec lipca 2015 roku obronił tytuł wywalczony przed rokiem w Bogocie, zwyciężając w spotkaniu finałowym z Adrianem Mannarino 6:1, 3:6, 6:2.
W sezonie 2016 Tomic został finalistą turnieju w Acapulco, ulegając Dominicowi Thiemowi. W październiku został finalistą gry podwójnej w Pekinie, grając razem z Jackiem Sockiem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP był na 17. miejscu (11 stycznia 2016).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
| Wielki Szlem |
| ATP World Tour Finals |
| ATP World Tour Masters 1000 |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP World Tour 500 |
| ATP World Tour 250 |
Gra pojedyncza (4–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 12 stycznia 2013 | Sydney | Twarda |  Kevin Anderson
|
6:3, 6:7(2), 6:3 |
| Finalista | 1. | 11 stycznia 2014 | Sydney | Twarda |  Juan Martín del Potro
|
3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 20 lipca 2014 | Bogota | Twarda |  Ivo Karlović
|
7:6(5), 3:6, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 3. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda |  Adrian Mannarino
|
6:1, 3:6, 6:2 |
| Finalista | 2. | 27 lutego 2016 | Acapulco | Twarda |  Dominic Thiem
|
6:7(6), 6:4, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 30 września 2018 | Chengdu | Twarda |  Fabio Fognini
|
6:1, 3:6, 7:6(7) |
Gra podwójna (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 9 października 2016 | Pekin | Twarda |  Jack Sock
|
 Pablo Carreño-Busta Rafael Nadal
|
7:6(6), 2:6, 8–10 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bernard Tomic Bio, Stats, and Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2013-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa: Tomic wygrał Kooyong. [w:] Tenis [on-line]. eurosport.pl, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-14]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).