Białokury
54°00′55″N 15°30′56″E/54,015278 15,515556| wieś | |
 Wjazd od strony Świecia Kołobrzeskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2013) |
276[2] |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-123[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKL |
| SIMC |
0311214 |
Położenie na mapie gminy Siemyśl  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego  | |
| 54°00′55″N 15°30′56″E/54,015278 15,515556[1]
| |
Białokury (niem. Baldekow) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Siemyśl.
Według danych z 31 grudnia 2013 r. Białokury miały 276 mieszkańców[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość leży na Równinie Gryfickiej ok. 21 km na południe od Kołobrzegu przy drodze powiatowej Rościęcino – Rzesznikowo.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Bialcur pochodzą z 1224 r., gdy księżna pomorska Anastazja, powołując do życia klasztor norbertanek w Białobokach koło Trzebiatowa przekazała im we władanie m.in. Białokury[4]. Źródła z 1264 r. mówią o istnieniu w miejscowości działów własnościowych rodziny von Manteuffel i klasztoru w Białobokach[5]. Później miejscowość znalazła się w rękach kapituły kołobrzeskiej[6]. Po sekularyzacji dóbr kościelnych wieś trafiła w ręce Manteuffelów. W 1594 r. Białokury wchodziły w skład parafii ewangelickiej w Gorawinie[7]. W 1628 r. wieś należy do Manteuffelów z Drozdowa[5]. Po pokoju westfalskim i podziale księstwa pomorskiego wieś wchodziła w skład Brandenburgii, potem Prus i Niemiec. W XVIII w. Białokury są podzielone pomiędzy rodziny von Kamecke i Manteuffelów[5], później często zmieniały właścicieli. Przed 1945 r. Białokury wchodziły w skład okręgu (Amt), jak i parafii ewangelickiej Gorawino[8]. Od 1945 r. w granicach Polski. W latach 1950 – 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Park pałacowy z końca XIX wieku[9], w którym rosną 2 dęby szypułkowe odmiany stożkowej o obwodach 300 i 310 cm, uznane za pomniki przyrody[10], pozostałość po pałacu.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Połączenie autobusowe z Kołobrzegiem jest obsługiwane przez kilku przewoźników. Przez Białokury przebiegają również linie do Rymania, Szczecina i Gościna. Na terenie wsi znajdują się 2 przystanki autobusowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4842
- ↑ a b Wykaz sołectw, sołtysi, liczba mieszkańców. BIP UG Siemyśl. [dostęp 2014-09-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 26 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ TRZEBIATÓW - Kościół św. Mikołaja. architektura.pomorze.pl. [dostęp 2014-05-31].
- ↑ a b c Szlakiem Rodów Pomorskich. Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty. [dostęp 2013-08-22].
- ↑ Szlakami otwartych kościołów dorzecza Parsęty. Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty. [dostęp 2013-05-23].
- ↑ Historia parafii Gorawino cz. 1. gorawino.net. [dostęp 2013-08-22].
- ↑ Miejscowość Białokury. kreis-kolberg-koerlin.de. [dostęp 2014-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-21)].
- ↑ Rejestr zabytków KOBiDZ, nr rej. 982 z 2.02.1978
- ↑ (nr rej. od 266) Rozporządzenie Wojewody Koszalińskiego Nr 7/92 z 30 września 1992 r. (Dz. Urz. Woj. Koszalińskiego z 1992 r. Nr 15)