Bochdanowicz
Bochdanowicz – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej.
Spis treści
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym błękitnym słońce pomiędzy dwoma srebrnymi podkowami barkiem do góry, w polu dolnym srebrnym na murawie koń czarny w biegu.
W klejnocie nad hełmem w koronie pół konia czarnego.
Labry błękitne, z prawej złotem, z lewej srebrem podbite.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany 27 lipca 1791 roku Teodorowi Rosko-Bogdanowiczowi (Bochdanowiczowi) przez Leopolda II[2] z pierwszym stopniem szlachectwa (Edler von). Nobilitowany był kupcem zamieszkałym w Szionda, który wzbogacił się na dostawach dla armii austriackiej. Pochodził z jednej rodziny z nobilitowanymi, którzy otrzymali szlachectwo z herbami Bogdanowicz I i Bogdanowicz II. Wspólnym ich przodkiem był Deoda (Leopold) Bogdanowicz[3].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Bochdanowicz (Bogdanowicz, Bohdanowicz).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Bochdanowicz z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 25.
- ↑ Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG, 1999, s. 72. ISBN 83-7181-110-1.
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |