51°51′17″N 15°15′19″E/51,854722 15,255278Bogaczów (powiat zielonogórski)
| Artykuł | 51°51′17″N 15°15′19″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 51°51'N, 15°15'E |
| - błąd | 2302 m |
| Odległość | 674 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  lubuskie
| |||
| Powiat | zielonogórski | |||
| Gmina | Nowogród Bobrzański | |||
| Liczba ludności (2011) | 459 [1] | |||
| Strefa numeracyjna | 68 | |||
| Kod pocztowy | 66-010[1] | |||
| Tablice rejestracyjne | FZI | |||
| SIMC | 0912497 | |||
Położenie na mapie gminy Nowogród Bobrzański  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego  | ||||
| 51°51′17″N 15°15′19″E/51,854722 15,255278
| ||||
Bogaczów (niem. Gross Reichenau)[2] – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Na koniec 2005 roku Bogaczów miał 469 mieszkańców.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0912505 | Krzewiny | przysiółek |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Już w 1294 roku wieś była wzmiankowana jako Richnowe, a około 1300 Reychnow[2]. Dopiero w 1441 roku źródła donoszą o pierwszych właścicielach dóbr. Większą część wsi w tym czasie posiadała rodzina von Niesemeuschel, a wcześniej dobra znajdowały się w rękach przedstawicieli rodu von Rabenau z Kosierza[2]. Rothenburgowie sprzedali część wsi w 1551 roku Adamowi von Niesemeuschelowi i dzięki temu dobra zostały scalone. W 1560 i 1561 roku po jego śmierci doszło do podziału majątku na dwie części z folwarkiem górnym i dolnym. Za sprawą Philippa von Niesemeuschela w 1702 roku miało miejsce ponowne połączenie majątków[2]. Od połowy XVIII wieku, a więc od zakupu majątku przez rodzinę von Lüttwitz, aż do 1945 roku kilkakrotnie zmieniały się rodziny władające tymi dobrami. Do Hansa Friedricha von Haugwitza i jego syna należały one w XVIII i na początku XIX wieku. Przed 1945 rokiem jako ostatni występuje przedstawiciel rodu von Strachwitz. Bogaczów był w XIX wieku dość dużą wsią, która w 1845 roku liczyła 145 domów i 744 mieszkańców. Pracowały tu wówczas 2 młyny wodne, wiatrak oraz cegielnia[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[5]:
- kościół filialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca[6], gotycki z XIV wieku, pierwsza wzmianka z 1323 roku, murowany z kamienia polnego, w XVII wieku, w 1619 roku. Przynależy do parafii Koźla Kożuchowska. Wewnątrz szereg obrazów barokowych. Na ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, przywieziony przez repatriantów z Kresów Wschodnich z miejscowość Koropiec. Obraz był w swej historii "porwany" przez Turków, a następnie wykupiony przez króla Wiśniowieckiego za tyle srebra ile sam ważył
- zespół dworski, XVII-XIX wieku:
- dwór renesansowy z XVI wieku, murowany z kamienia polnego, pokryty dachem z mansardami, wejście zdobi portal, nad którym widnieje tablica herbowa. Po wojnie własność PGR. W 1989 roku nabyty przez osobę prywatną.
- park
inne zabytki:
- pałac renesansowy z XVI wieku, przebudowany w XVII wieku na styl barokowy. Po przebudowie w końcu XIX wieku nadano mu kształt litery U. Po II wojnie światowej należał kolejno do Leśnictwa, PGR, i Technikum Rolniczego. Następnie był siedzibą państwowego domu dziecka. Ze względu na konieczność przeprowadzenia gruntownego remontu w 1984 roku dom dziecka przeniesiono. Po roku 1989 pałac został sprzedany osobom prywatnym
- zabytkowa wozownia
- park, 26-hektarowy z 60 rodzajami drzew, wśród których kilkanaście to pomniki przyrody, znajduje się w pobliżu pałacu.
Klub sportowy[edytuj | edytuj kod]
We wsi działa klub sportowy "Zieloni" Bogaczów (piłkarska klasa B).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2014, s. 66 [zarchiwizowane 2014-09-28].
- ↑ a b c d e Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 45.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 106. [dostęp 28.2.13].
- ↑ Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. [dostęp 26.08.2008].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 45-47. ISBN 978-83-919914-8-0.
| |||||||||||||||
