Bogdanowicz (herb szlachecki)

Herb Bogdanowicz I

Bogdanowicz I (Bochdanowicz, Bohdanowicz) – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym dwudzielnym, w polu I czerwonym – pół wołu srebrnego w lewo, w II srebrnym – pół konia czerwonego;

W polu dolnym błękitnym trzy podkowy srebrne (2 i 1).

Nad tarczą, dwa hełmy ukoronowane, z dwoma klejnotami, w pierwszym orzeł czarny z głową w lewo, w drugim – trzy pióra strusie, białe między błękitnymi.

Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany Michałowi, Walerianowi i Bernardowi Rosko-Bogdanowiczom 9 grudnia 1784 z drugim stopniem szlachectwa (Ritter von). Nobilitowani, kupcy w Stanisławowie, posiadacze majątków Przymiławki, Taustobaby, Orelec, Ottonia i innych, ormiańskiego pochodzenia, wywodzili się z jednej rodziny z nobilitowanymi, którzy otrzymali herby Bochdanowicz i Bogdanowicz II.

Herbowni

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bogdanowicz (Bochdanowicz, Bohdanowicz).

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Herb Bogdanowicz z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla