Bogusław Zaleski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Zaleski
Data i miejsce urodzenia

16 listopada 1948
Radom

Zawód, zajęcie

politolog, nauczyciel akademicki, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Instytut Stosunków Międzynarodowych Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW

Stanowisko

wiceminister spraw zagranicznych (2002–2005)

Partia

PZPR, Sojusz Lewicy Demokratycznej

Cytaty w Wikicytatach

Bogusław Waldemar Zaleski (ur. 16 listopada 1948 w Radomiu) – polski politolog, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy i polityk, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2002–2005), wykładowca Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1972 ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1977 uzyskał stopień doktora nauk politycznych (specjalność stosunki międzynarodowe[1][2]).

W latach 1972–1995 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego, od 1977 na stanowisku adiunkta w Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW. W pierwszej połowie lat 90. był wicedyrektorem tej jednostki. Od 1981 do 1983 pełnił funkcję prodziekana WDiNP UW[2].

W 1978 odbył staż naukowy na Uniwersytecie Jawaharlala Nehru w Nowym Delhi. Na początku lat 80. wykładał na University of Nebraska-Lincoln. Dwukrotnie (w 1982 i 1985) uzyskiwał stypendium w Salzburgu, a w 1986 w Nuffield College w Oksfordzie[2].

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR na WDiNP UW[3]. W latach 1984–1990 zasiadał w dzielnicowej radzie narodowej Żoliborza. W 1989 bez powodzenia kandydował do Sejmu kontraktowego, ubiegając się o mandat przeznaczony dla kandydata PZPR[4]. W latach 1998–2002 był radnym powiatu warszawskiego z listy SLD[5]. W 1995 rozpoczął pracę w administracji publicznej. Był kolejno doradcą ministra, dyrektorem Departamentu Stosunków Międzynarodowych, dyrektorem generalnym i szefem gabinetu politycznego premiera w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Od 1998 zajmował dyrektorskie stanowiska w Urzędzie Regulacji Energetyki[2]. W grudniu 2002 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[6][7]. Pełnił tę funkcję do 2005.

W 2008 powrócił do pracy dydaktycznej jako docent w Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW. Wykładał też w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie[1]. Współautor pracy zbiorowej Leksykon Pokoju[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dr Bogusław Zaleski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-06-21].[martwy link]
  2. ↑ a b c d Doc. dr Bogusław Zaleski, docent, ISM UW [zarchiwizowane 2009-02-25].
  3. ↑ Roman Matej (red.), Rozwój demokracji w przedsiębiorstwie państwowym w Polsce i NRD: materiały z konferencji naukowej Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego we współpracy z Sekcją Marksizmu-Leninizmu Uniwersytetu Humboldta w Berlinie, która odbyła się w dniach 3–4.06.1986 r. w Warszawie, Warszawa: INP UW, 1988, s. 89.
  4. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149).
  5. ↑ Samorząd stolicy [online], rp.pl, 30 października 1998 [dostęp 2019-06-21].
  6. ↑ Bogusław Zaleski – nowy Podsekretarz Stanu SZ, msz.gov.pl, 2 grudnia 2002 [zarchiwizowane 2009-01-23].
  7. ↑ Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2004, s. 304.
  8. ↑ Leksykon Pokoju, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogusław_Zaleski&oldid=71753573”